Just A Kiss

Chapter 53 (Just a final kiss and goodbye)

Nagising ako na nasa office na ni papa. Sinong nagdala dito sakin?

"Kazrine.." napatingin ako kay papa na nakatayo sa may bintana.

"Ngayon ang public hearing sa kaso ni Jake. I want you to be ready no matter the decision is." Wika ni papa

"Ano bang dapat kong gawin para mabago ang lahat para sa kanya?" Tanong ko

"Ayaw kong nakikita kang magulo ang buhay nang dahil lang sa lalaki."

"It's not about the guy, it's about love. Mahal ko siya kaya ako nagkakaganito." Sagot ko

"Do you ever wonder why life is complicated?" Tanong sa akin ni papa.

"Life is easy. What you give, you get back. We are the one who makes life complicated and we insist to make it complicate but it's not. Our thoughts becomes who we are. If you think life is difficult then it becomes true to yourself." Sagot ni papa sa sarili niyang tanong. Napatingin ako sa pintuan at iniluwa nito si Jake. Nakatitig lang ako sa kanya habang namumuo ang luha sa aking mga mata. Inalis ng police ang pagkaposas sa kanya at umalis na.

"Jake, spend every second of every minute of the day with my daughter." Sabi ni papa atsaka nilock ang pinto at umalis na. Tumayo ako at lumapit kay Jake at niyakap siya. Tuluyan ng bumagsak ang luha ko.

"Hindi ako natatakot mamatay, mahal." Wika ni Jake at tumingin ako sa kanya.

"Bakit ba kasi ganyan ang sinasabi mo sakin?" Tanong ko

"Hihintayin nalang kita mahal kasama ang mga anghel. Magkikita tayo sa hardin ng Eden at ang maririnig lang natin ay ang maganda nilang tinig na umaawit sa langit." Sabi niya at isiningit sa tainga ko ang aking buhok at pinunasan ang aking luha. Hinalikan niya ako at hinubad niya ang dilaw niyang damit na may tatak na malaking P sa harap. Para akong nakarinig ng malungkot na kanta dahil sa sinabi niya.

"At doon walang mangugulo sa atin. Payapa tayong maninirahan kasama ang mga anak natin." Dagdag niya at winash out niya ang mga gamit na nasa ibabaw ng table ni papa. Inihiga niya ako doon at pumatong siya sa akin.

"Ayokong makalimutan mo ang unang araw ng pagkikita natin." Wika niya at hinalikan ako hanggang sa mapunta siya sa dibdib ko. Inalis niya ang pang ibaba kong suot at nakatingin lang ako sa ceiling habang patuloy na tumutulo ang luha ko.

"Ayokong makalimutan mo ang unak halik ko sa'yo. Kung paano kita protektahan sa mga masasamang tao na umaaligid sa'yo. Kung paano kita alagaan kapag wala ang mga magulang mo." Wika niya. Napaiplag ako nang tuluyan na niyang ipinasok ang kanyang pagkalalaki sa akin at dahan-dahan siyang gumalaw sa ibabaw ko.

"Ayokong makalimutan mo...ang mga ala-alang binuo natin." Dagdag niya at magkahalong sarap, sakit at pighati ang nararamdaman ko pero mas nangingibabaw ang sakit. Nararamdaman ko ang pagsapol ng aming mga luha sa aking mga mata at pagdaloy nito sa aking pisngi.

"Ayokong nakikita kang umiiyak dahil mas nahihirapan akong umalis." Dagdag niya

"Ayokong makalimutan mo na mahal kita. Tumingin ka lang sa langit kapag namimiss mo ako. Tandaan mo na lagi akong nasa tabi mo."

Ayoko na. Ang sakit-sakit ng mga naririnig ko sa kanya.

"Mahal na mahal kita, Kazrine hanggang sa mawalan ako ng hininga at tumigil na ang pagtibok ng puso ko, pangalan mo pa rin ang isisigaw ko."

"Hindi tayo nagmimake love mahal, ginagawa natin ito dahil nagpapaalam na ako sa'yo."

Tila ba nagyelo ang utak ko dahil sa sinabi niya. Wala na akong maramdaman. Natagpuan ko nalang ang sarili kong may saplot na at nakatalikod na siya sa akin. Nakatingin lang ako sa likod niya habang walang tigil na tumutulo ang tubig sa mata ko. Tila biniak ang puso ko sa milyon-milyong piraso. Nakahawak siya sa aking kamay at unti-unti na siyang bumibitaw. Unti-unti na niyang hinakbang ang mga paa niya papalayo sa akin at animo'y pati ang mga litid sa aking katawan ay kumakapit sa kanya at ako ang nasasaktan.

"Jake." Napatigil siya sa paglalakad.

"Pwede ba tayong bumalik sa simula?" Tanong ko sa kanya subalit hindi siya sumagot at tuluyan na siyang lumabas ng office ni papa.

Inayos ko ang sarili ko, umuwi sa bahay at pilit na kinombinsi ang sarili na isang ordinaryong araw lang ito na kasama ang aking mahal. Pinuti ko ang rose na nakatanim sa bahay namin. This is the 13th rose that I will give to him. 2 more rose to go para monthsary na namin. Nagtungo na ako sa police station at doon ko natagpuan si Jacob pati na ang iba naming kaibigan.

"Nasa trial court si Jake." Sabi ni Jacob at agad akong nagtungo doon. Nandoon ang papa ni Jacob para ipagtanggol si Jake. Nakatingin lang ako sa kanya. Lord, have mercy. Please save this innocent person. I will die without him. I will die without my love.

"Ikaw Gio Emille Morrison ay inaakusahan sa salang pagpatay sa pamilya ni Mayor Hernandez at ikaw din ang nag mamay-ari ng mga illegal na droga at illegal na armas at pagtatago sa loob ng labing limang taon at ang desisyon ng korte ay guilty at hinahatulan ka sa kaparusahang kamatayan gamit ang lethal injection." Sabi ng judge at pinukpok ang parang martilyo na nasa harap niya. Nabitawan ko ang rose na dala ko. Kitang-kita ko ang masayang mukha ni Mayor Suarez at ang pamilya niya kasama ang kamag-anak ni Mayor Gernandez, kitang-kita ko ang pagdidiwang ng mga sungay nilang humahaba.

Agad akong lumapit kay Jake at niyakap siya pero pinigilan ako ng mga police.

"Hindi niyo pwedeng hatulan ang taong walang kasalanan! Wala kayong sapat na ebidensya!" Sigaw ko sa kanila. Pilit kong inaabot ang kamay ni Jake subalit maraming media at police ang humaharang sa akin. Sinundan ko si Jake habang tinatawag ko ang pangalan niya.

"Jake!" Lumingon siya sa akin.

"Jake!" Umiiyak na tawag ko sa kanya at patuloy pa rin sila sa paglalakad. Pumasok sila sa isang kwarto at isinarado nila ang pinto. Pinupokpok ko ang pintuan, di bale ng masaktan ako at dumugo ang aking kamay.

"Jake. Kahit isang araw lang. Parang awa niyo na."

"Jake..."

"Lord, have miracle."

"Jake, naririnig mo ba ako?"

"Jake. Ang sakit-sakit na. Jake. Suko na ako." Napaupo ako at napasandal sa pintuan.

"Jake. Gusto ko ng magising sa bangungot na'to. Sabihin mo sakin na panaginip lang 'to."

"Jake. Just one second. One minute. One kiss. One hold. One touch. Jake. Just a final kiss and goodbye."

And then suddenly, a door open. Agad akong tumayo at niyakap siya at hinalikan.

"J-JUST A KISS. GOODBYE." Wika niya at hinigit ng pulis si Jake paloob at isinarado na ang pintuan. Tila ba natunaw ang pagkatao ko habang naririnig ang paghihirap niya sa loob, ang paghihirap niyang kumuha ng hangin para muling makahinga. Manhid na ang katawan ko at animo'y statwa ako sa harap ng pintuan. Labing tatlong minuto ang lumipas ay inilabas na nila si Jake na may tabong puting tela. Tinatapakan ko na ang puso ko sa sobrang sakit. Ang sakit. Tang ina. Sobrang sakit. Paulit-ulit na tinutusok ng mga karayom ang puso ko at para akong binabalatan ng buhay. Tang ina. Gusto ko na ring mamatay. Sinundan ko ito at natagpuan ko siya sa morgue.

"Just close your eyes the sun is going down,
You'll be alright no one can hurt you now,
Come morning light
You and I'll be...safe and sound." Kanta ko habang lumalapit sa katawan ni Jake na nakahiga at walang buhay.

//////////////////