Για τα μάτια της Όλιας

19

Το ταξίδι της επιστροφής στην Ελλάδα αποδείχθηκε εφιαλτικό για την Όλια. Ο Ορέστης ήταν ξεκούραστος και προσπαθούσε να της πιάνει την κουβέντα αποδίδοντας τη θλιμμένη της έκφραση στο γεγονός πως είχε μόλις αφήσει πίσω τη Νέλλη. Η αρχική της σκέψη ήταν να τον αποφύγει όσο μπορούσε πολύ σύντομα όμως λόγω του καλού της χαρακτήρα κατάλαβε πως καθόλου σωστό δε θα ήταν αυτό, κι έτσι άρχισε κι εκείνη να του μιλάει για χίλια θέματα. Τον ρώτησε πιο πολλές ακόμη λεπτομέρειες για τη δουλειά του κάνοντας του μάλιστα την πρόταση να νοικιάσει εκείνος ακόμη κι ένα σπίτι στη διπλανή πολυκατοικία για να μπορέσει ακολούθως να το διαμορφώσει σε ένα κανονικό γραφείο, το οποίο δε θα υπήρχε και σπουδαίος λόγος να παραμένει ανοιχτό τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Ο Ορέστης δέχτηκε με τρόπο θετικό την πρόταση αυτή και υποσχέθηκε να αρχίσει την έρευνα αμέσως μόλις ηρεμούσαν από το ταξίδι. Στην πραγματικότητα εκείνο που ήθελε να της προτείνει αυτός με τη σειρά του ήταν να αρραβωνιαστούν ή και να παντρευτούν το ταχύτερο δυνατό, όμως δεν το τόλμησε εκείνη τη στιγμή αναγνωρίζοντας τον άκαιρο χρονικό χαρακτήρα για κάτι τέτοιο. Οπωσδήποτε θα εισέπραττε μια αρνητική απάντηση αν της μιλούσε μέσα στο αεροπλάνο, ας περίμενε μερικές μέρες ακόμη... Με τη Νέλλη πάντως το είχαν συζητήσει για λίγο στα πεταχτά κάποια στιγμή που του ζήτησε η Όλια να τη βοηθήσει να βγει έξω για να μιλήσει στο skype με τον Άντζελο που εξακολουθούσε να κρατάει επαφή μαζί της. Η Νέλλη του πρότεινε να την πάρει τη μεγάλη απόφαση και να το θίξει στην Όλια το θέμα, χωρίς βέβαια να την πιέσει, άλλωστε, τον αγαπούσε κι εκείνη, έτσι δεν ήταν;

Βρήκαν το σπίτι τακτοποιημένο και το ψυγείο εφοδιασμένο με διάφορα τρόφιμα τα οποία θα μπορούσαν να μαγειρευτούν μέσα σε λίγη ώρα. Ο Ορέστης έβαλε πίτσα να ψηθεί κι άνοιξε και μια σαλάτα με κοτόπουλο, λαχανικά και διάφορα τυριά. Στο μεταξύ, η Όλια πήγε για ένα γρήγορο ντους. Είδε το τελευταίο μήνυμα του Λύσανδρου την ώρα που αναζητούσε το σαπούνι της Ντονατέλλα και βούρκωσε χωρίς να το θέλει: «Γυρίσατε; Μόνο αυτό θέλω να μάθω, έχουμε καιρό για τα υπόλοιπα».

Δάγκωσε τα χείλη της κι έσφιξε το αρωματικό σαπούνι στην χούφτα της. Πώς θα ήταν τα πάντα ανάμεσα τους αν δεν είχε επέμβει με τόσο καταλυτικό τρόπο η Νέλλη; «Ναι, μόλις, είμαι εξουθενωμένη, κι όχι από την ταλαιπωρία του ταξιδιού, είναι μεγάλο το βάρος που σηκώνω, τεράστιο. Επίγνωση το λένε, είχες σε όλα δίκιο Λύσανδρε, αυτό δεν κάνει σε καμία περίπτωση ασημαντότερο το μερίδιο της δικής σου ευθύνης στην ιστορία μας, όμως ναι, είχες δίκιο».