Για τα μάτια της Όλιας

21

-Δε μπορείς να φανταστείς πόσο μεγάλη είναι η ανάγκη για τη δημιουργία ενός τέτοιου χώρου σαν αυτόν που φιλοδοξείς να φτιάξεις. Η Όλια ύψωσε γελώντας το ποτήρι με το μαρτίνι της κι ο Λύσανδρος βιάστηκε να το τσουγκρίσει με το δικό του που περιείχε το ίδιο ποτό.

-Έχει και μια ελιά μέσα να ξέρεις. Αν σε ενοχλεί πες μου να τη βγάλω. Ναι, μίλησα με κάποιους ανθρώπους τώρα τελευταία και κατάλαβα πως δεν έκανα λάθος όταν αποφάσισα να το ξεκινήσω. Χίλια πράγματα θα μπορέσουμε να κάνουμε, θα έρχεσαι, θα με βοηθάς έτσι δεν είναι; Το χαμόγελο της Όλιας εξαφανίστηκε κι άφησε κάτω το ποτήρι της. Δεν έπρεπε να ανακατέψει το μαρτίνι με το κρασί που είχε πιει στο σπίτι με τον Ορέστη, αλλά το έκανε επειδή συνήθως το αλκοόλ δεν την πείραζε πουθενά.

-Θέλω να έρχομαι, κι έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι πλήθος πραγμάτων που μπορούμε να κάνουμε. Έχω και μερικές φίλες που επίσης δε βλέπουν και στοιχηματίζω την άρπα μου πως θα ενθουσιαστούν όσο κι εγώ όταν τους εξηγήσω τι θα συμβεί, όμως... Όμως Λύσανδρε, ο χρόνος δε γυρίζει πίσω, δε γίνεται να το ρισκάρουμε, τα δεδομένα έχουν αλλάξει.

-Δε σου πρότεινα να απατήσεις τον Ορέστη Όλια, σου πρότεινα να αγκαλιάσεις το εγχείρημα αυτό προκειμένου να εξαπλωθεί η πληροφορία και να έρθουν κι άλλοι κι ύστερα κι άλλοι... Εκείνη κούνησε το κεφάλι της κι έπιασε πάλι το ποτήρι της.

-Μαζί σου είναι σαν να περπατάω την κάθε στιγμή σε τεντωμένο σχοινί. Όμως θα κάνω ό,τι μπορώ, και για αρχή... Πότε μπορώ να δω τον χώρο; Έχουν ξεκινήσει οι εργασίες εκεί αλήθεια; Τώρα ο Λϋσανδρος γέλασε σαν μικρό παιδί. Όσο σημαντική ήταν η αστάθεια του γενικά, τόσο μεγάλο ήταν και το πάθος του όταν καταπιανόταν με κάτι που είχε ανθρωπιστική βάση.

-Ναι μόλις, αλλά αύριο γύρω στο μεσημεράκι ο χώρος θα είναι ελεύθερος. Θέλεις; Θα έρθω να σε πάρω και μετά μπορούμε να...

-Θέλω να με πας εκεί και τίποτα παραπάνω. Σου αρκεί; Έχω πολλές δουλειές να κάνω στο μεταξύ και το ίδιο ισχύει και για εσένα. Για αυτό μην προτρέχεις, σου αξίζει ένα μπράβο όμως. Μακάρι να σκέφτονταν πολλοί σαν εσένα. Ο άνδρας της έπιασε το χέρι και της φίλησε το μέρος ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη.

-Μου αρκεί, θα περάσω γύρω στη μία. Όσο για αυτό που είπες, άργησα πολύ να ενεργοποιηθώ.

-Ποτέ δεν είναι αργά Λύσανδρε. Ασυναίσθητα η Όλια έπλεξε τα δάχτυλα της μέσα στα δικά του κι έκανε την ευχή να ίσχυε και για τη δική τους περίπτωση η φράση αυτή. Εκείνος που το κατάλαβε, κούνησε μόνο με ένταση καταφατικά το κεφάλι του σφίγγοντας της το χέρι.