Nowe Życie [RusAme] Countryhumans AU story

40. Muszę ci coś powiedzieć...

Rano

Obudziłem się dosłownie kilka chwil temu. Słońce świeciło, zapowiadając kolejny ciepły, przedletni dzień. Ziewnąłem, podnosząc swoje ciało do siadu. Nagle przypomniałem sobie o wszystkich wczorajszych wydarzeniach. Muszę dziś koniecznie porozmawiać z Rosją!
Chciałbym mieć kogoś, komu mogę się wyżalić z moich uczuć. Klasa odpada, a co do Niemiec i Polski którzy mnie lubią - nie jesteśmy aż tak blisko. Może Japonia...? Ona jest miła i wydaje się być zaufaną osobą, również tolerancyjną. Spróbuję z nią porozmawiać.

____

Jest już południe. Trwa długa przerwa na lunch, to chyba dobra pora aby pogadać z dziewczyną.
Podszedłem do Japonii niepewnym krokiem. Tak wogóle to nie widziałem dziś Rosji w szkole.
Ale nie czas się nad tym zastanawiać.

A: Ej, Japonia! - zwróciłem jej uwagę.

J: Tak? - podeszła do mnie.

A: Um... Czy ja... Mógłbym z tobą porozmawiać?- zapytałem. Czuję się trochę niekomfortowo.

J: Pewnie! Co się dzieje? Pomóc ci w czymś? Doradzić? - wow, nie spodziewałem się, że będzie do tego taka chętna.

A: Tak, ale... To dość delikatna sprawa. - powiedziałem.

J: No dobrze, mów. - teraz staliśmy pod szafkami, na początku korytarza. Rosja często tu bywa.

A: Bo... Znasz się na... miłości? - zapytałem, nie wierząc że to gadam.

J: Tak! Podoba ci się ktoś? - zapytała z łagodnym uśmiechem.

A: Mhm... Ale nie wiem, czy to na bank miłość. Ta osoba... Mam wrażenie, że też się mu podobam.

J: Czyli to chłopak?

A: Tak.

J: A mogę wiedzieć kim jest?

A: Nie mów nikomu... To Rosja.

J: Ha, wiedziałam! A jesteś pewien, że mu się podobasz?

A: No... Sądzę, że tak. Daje mi znaki, przynajmniej mi się wydaje.

J: To wyznaj mu to, co czujesz! Chociaż dziwne, że pierwszy tego nie zrobił... A jesteś pewien, że się w nim zakochałeś? - w odpowiedzi westchnąłem.

A: No właśnie nie jestem co do tego w stu procentach pewien... Ale chyba tak.

J: Dasz radę! Wierzę w ciebie! - powiedziała, po czym mocno mnie przytuliła. Odwzajemniłem przyjacielski uścisk, aż nagle, zupełnie niespodziewanie poczułem, jak ktoś chyta mnie za rękę. Był to Rosja we własnej osobie.

R: Musimy porozmawiać! - wycedził przez zęby i zaczął ciągnąć mnie za sobą. Zaczynam się niepokoić, jest wściekły... Losowe osoby na korytarzu patrzyły na mnie wzrokiem w stylu
"Współczuję gościu". Chyba myślą, że Rosja mnie pobije, tak jak to mu się zdarza z innymi młodszymi. Ale wiem że on nic mi nie zrobi. Prawda...? W końcu doszliśmy do szatni, Rosja patrzył na mnie wściekłym wzrokiem.

A: Russ? O co ci chodzi? - zapytałem zmieszany.

R: O co mi chodzi?! Kim ona jest?

A: Kto?

R: Tamta dziewczyna! - oh, a więc o to chodzi... Czyżby był o mnie zazdrosny?

A: Rosja, uspokój się! To moja koleżanka, Japonia. Gdy klasa mi dokuczała, ona mnie pocieszała i próbowała wybronić w słowach.

R: Z każdym znajomym się tak obsciskujesz?

A: Hej, uspokój się! Jesteś o mnie zazdrosny?

R: Tak. - przyznał bez wahania. Sam w to nie wierzę, ale podoba mi się jego reakcja. Jest o mnie mocno zazdrosny, czyli chyba serio mu na mnie zależy!