ទណ្ឌកម្មបេះដូង(ចប់)

ភាគទីប្រាំ

ភាគទី5
«នៅអោយស្ងៀម បើមិនចង់ងាប់...»
សំឡេងខ្សឹបតិចៗយ៉ាងកំណាចបន្លឺឡើងនៅក្បែរបបូរមាត់ស្អាត មុននឹងចាប់ផ្ដើមថែថើបវាម្ដងទៀតដោយការឈ្លក់វង្វេង។ នេះជាលើកទីមួយហើយដែរគេថើបមនុស្សស្រីម្នាក់ ដោយគ្មានអារម្មណ៍ស្អប់ខ្ពើមចូលមកលាយឡំជាមួយ មនុស្សស្រីម្នាក់នេះមានបបូរមាត់ទន់ល្មឿយដូចស្រទាប់ផ្កា ក្រអូបផ្អែមដូចទឹកឃ្មុំ ធ្វើអោយគេមិនអាចដកបបូរមាត់ចេញឆ្ងាយបាន
«អឹម...»យ៉ូឈីង ប្រឹងតវ៉ាបែរមុខគេចពីស្នាមថើបក្ដៅគគុកនោះ ដោយបេះដូងចាប់ផ្ដើមដើរញាប់ខុសពីធម្មតា តែនាងចង់ងាកគេចទៅដល់ណាក៏មនុស្សម្នាក់នេះតាមមកជាប់ មិនអោយនាងអាចគេចបានងាយៗ
ធ្វើបែបណាទៅ តើនាងគួរធ្វើបែបណាទៅ ពេលនេះនាងចាប់ផ្ដើមពិបាកគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍របស់ខ្លួនហើយ ពេលនេះវាកាន់តែក្ដៅគគុក នឹងអន្ទះអន្ទែងដូចត្រូវការអ្វីម្យ៉ាង...អ្វីម្យ៉ាងពីម្ចាស់បបូរមាត់ម្នាក់នេះ
«កុំរើ...»គេដកបបូរមាត់ចេញបន្តិចដើម្បីអោយនាងដកដង្ហើមបានស្រួល មុននឹងឱនមកគ្រប់គ្រងម្ដងទៀត ដោយម្ដងនេះទាំងកម្លាំងបឺតជញ្ជក់ និងការប៉ះពាល់សុទ្ធតែក្ដៅគគុក ដាស់អារម្មណ៍របស់នាងអោយតបស្នងមកវិញ
ភាពត្រជាក់សាយភាយមកប៉ះខ្នង ធ្វើអោយរាងស្ដើងទៅជាភ្ញាក់កន្ត្រាក់ភ្លាម ទើបបើកភ្នែកធំៗសម្លឹងមើលកាត់ភាពងងឹត មើលជុំវិញខ្លួនហើយ នាងក្រមុំក៏ស្លុតចិត្តយ៉ាងខ្លាំងពេលឃើញថាពេលនេះនាងកំពុងដេកនៅលើគ្រែ តាំងពីពេលណាក៏នាងមិនដឹង តែពេលនេះអ្វីដែលនាងដឹងគឺនាងកំពុងតែដេកនៅលើគ្រែដោយអាក្រាតល្វែងលើ ហើយក៏មានមនុស្សប្រុសម្នាក់កំពុងទ្រោបពីលើជាប់ សូម្បីតែដៃក៏ត្រូវគេចាប់យកទៅដាក់លើក្បាលមិនអោយកម្រើកទៅណាបានដែរ
ទេ...អត់ទេនាងមិនអាចអោយរឿងទៅជាបែបនេះបានឡើយ នាងមិនអាចបណ្ដោយអោយទៅជាបែបនេះទេ នាងមានមនុស្សដែលកំពុងរងចាំហើយ នាងមិនអាចក្បត់គេបានឡើយ... សិស្សច្បងកំពុងតែជិតត្រលប់មករកនាងវិញហើយ នាងមិនអាចធ្វើបែបនេះដាក់គេបានទេ នាងគួរតែរកផ្លូវគេចចេញ...
«អឺម...លែងខ្ញុំ...»យ៉ូឈីង ប្រើកម្លាំងទាំងអស់យកមករើបម្រះយកស្លាប់យករស់ ដោលខ្លួនគេចចេញពីកណ្ដាប់ដៃរបស់ប្រុសម្នាក់នេះ ហើយនាងក៏ធ្វើជិតបានសម្រេចទៅហើយ តែវាគ្រាន់តែជិតបានសម្រេច ពេលនេះនាងត្រូវគេទាញមកអោយដេកនៅក្រោមរាងកាយដដែល ដោយម្ដងនេះគេទម្លាក់ទម្ងន់មកលើនាងសឹងតែទាំងអស់ ធ្វើអោយនាងកម្រើកខ្លួនលែងបាន ខណៈដើមទ្រូងមូលក្លំដែលគ្មានអ្វីបិទបាំងនៅពេលនេះ ក៏ត្រូវបៀតសៀតជាមួយដើមទ្រូងរឹងមាំរបស់ប្រុសម្នាក់នេះដែរ
«កុំរើនាំតែហត់ទេ»
ខ្យល់ដង្ហើមក្ដៅៗស្រោចលើមុខធ្វើអោយនាងដឹងថាពេលនេះ គេកំពុងសម្លឹងមុខនាងកាត់ភាបងងឹតដូចគ្នា ទើបប្រឹងជ្រិមភ្នែកអោយតូច ព្យាយាមសម្លឹងមុខរបស់មនុស្សប្រុសម្នាក់នេះ។ ពន្លឺព្រាលៗចាំងពីព្រះច័ន្ទធ្វើអោយនាងអាចមើលមុខគេបានមួយចំហៀង ទាំងមិនសូវច្បាស់ប៉ុន្មាន តែក៏អាចចាត់ទុកថានាងអាចឃើញមុខរបស់គេបានហើយ
ទោះត្រឹមតែបានឃើញមុខរបស់គេមួយចំហៀង ក៏ធ្វើអោយបេះដូងរបស់នាងលោតញាប់យ៉ាងចម្លែក ការចងចាំព្រាលៗនៅក្នុងខួរក្បាល ដូចជាបានឃើញមុខរបស់គេនៅកន្លែងណានោះ ធ្វើអោយនាងភ្លឹកព្យាយាមរកនឹកមើល តែក៏គិតអ្វីមិនចេញព្រោះថា ពេលនេះមុខសង្ហារកំពុងឱនចូលទៅជិតកញ្ចឹងករបស់នាង មុននឹងចាប់ថើបវាញក់ញី
«ហឹក...»យ៉ូឈីង ភ្ញាក់កន្ត្រាក់ជាថ្មីភ្នែកក៏បើកធំៗដោយការភ្ញាក់ផ្អើល ពេលត្រូវចាប់បឺតជញ្ជក់សាច់កខ្លាំងៗ ដោយគ្មានការថ្នាក់ថ្នមដូចមុននេះ ទើបធ្វើអោយនាងបានសតិមកវិញប្រឹងរើបម្រះជាថ្មី
កាន់តែនាងរើបម្រះប៉ុណ្ណោះ គេក៏កាន់តែទម្លាក់ទម្ងន់មកលើសឹងតែធ្វើអោយនាងសំប៉ែតដូចចេកចៀនទៅហើយ តែនាងក៏នៅតែប្រឹងស៊ូអោយដល់ទីបំផុត ព្រោះនាងទ្រាំមិនបានទេបើនៅលើខ្លួនមានត្របាបគួរអោយស្អប់ កាន់តែអ្នកប្រគល់ត្រាបាបនោះ ជាមនុស្សដែលនាងមិនធ្លាប់ស្គាល់ មិនដឹងថាជាអ្នកណា...សំខាន់បំផុតគឺនាងគ្មានចិត្តលើគេ គ្មានក្ដីស្រឡាញ់ឡើយ បើត្រូវមកបាត់បង់របស់ដែលប្រឹងថែរក្សាកន្លងមក ដោយអំពើថោកទាបមួយនេះមែន នាងសុខចិត្តស្លាប់ក៏មិនព្រមអោយវាកើតឡើងដែរ
«កុំ...កុំអី»យ៉ូឈីង រើបម្រះទាំងទឹកភ្នែកដាបថ្ពាល់ បេះដូងក៏ធ្លាក់មកនៅភ្នែកគោពេលដៃក្រាស់ក្ដៅងំ បបោសអង្អែលដេញចុះមកដល់សំពត់ដែរនាងកំពុងស្លៀកនៅពេលនេះ មុននឹងកម្លាំងកន្ត្រាក់ខ្លាំងៗទាញសំពត់ចេញពីរាងស្ដើងធ្វើអោយនាងយំកាន់តែខ្លាំងឡើយ
«ហ៊ឺៗ...ឈប់ទៅ»
«យំអោយខ្លាំងៗទៅខ្ញុំចូលចិត្តស្ដាប់ខ្លាំងណាស់...»បបូរមាត់ក្រាស់ឱនមកថើបផ្ដិតទឹកភ្នែកអោយនាងដោយអារម្មណ៍ល្អយ៉ាងចម្លែក មុននឹងថើបដេញពេលផ្ទៃមុខស្អាត ប្រើដៃទាញខោក្នុងរបស់នាងចេញពីជើងស្រឡូន យកមកញត់មាត់នាងក្រមុំជិត ដូចដឹងថានាងកំពុងគិតចង់ធ្វើអ្វី
«កុំស្លាប់...ពេលនេះវាទើបតែចាប់ផ្ដើមទេ»
សំឡេងខ្សឹបដូចមនុស្សរោគចិត្តបន្លឺឡើងក្បែរត្រចៀកតូច មុននឹងគេខាំច្បិចវាតិចៗ ទាក់ទាញសំឡេងថ្ងួចថ្ងូរខ្សេវៗចេញពីបបូរមាត់ហើមជាំ
«ថ្ងូរអោយឮៗទៅខ្ញុំចូលចិត្តសំឡេងថ្ងូររបស់នាង...»គេខ្សឹបប្រាប់ម្ដងទៀត មុននឹងសើចចេញមកយ៉ាងកំណាចបំផុត ហើយក៏ឱនទៅគ្រប់គ្រងចុងកំពូលស្រួច បឺតជញ្ជក់វាខ្លាំងៗដោយការស្រេកឃ្លាន ដូចមនុស្សដាច់ដាបមកពីណាអ៊ីចឹង
ការរើបម្រះយកស្លាប់យករស់មុននេះប្រែជាការពើងទ្រូងទៅរកបបូរមាត់ក្រាស់ដោយការពេញចិត្ត ពេលសតិរបស់នាងចាប់ផ្ដើមរត់ចេញអស់ពីខ្លួន ខួរក្បាលក៏ទទេស្អាតគិតអ្វីមិនចេញ បានតែស្រែកថ្ងូរចេញមកខ្សេវៗដោយមានខោក្នុងនៅក្នុងមាត់ ទ្រូងក៏ពើងទៅរកគេកាន់តែខ្លាំងឡើង ដោយអារម្មណ៍ស្រើបស្រៀវជាទីបំផុត
«ខ្ញុំដឹងថានាងប្រាកដជាចូលចិត្តវាមិនខាន»
គេបន្លឺសំឡេងឡើងដោយមានអំណួត តែបែរជាមិនបានឮចូលដល់ត្រចៀករាងស្ដើង ព្រោះតែពេលនេះ ខួរក្បាលនាងទទេស្អាតស្ដាប់អ្វីក៏មិនចូលដែរ អ្វីដែលនាងទទួលដឹងឮនៅពេលនេះគឺការប៉ះពាល់ពីគេ
ដៃក្រាស់ចាបផ្ដើមបបោសអង្អែលតាមរាងតូចដោយការពេញចិត្ត ពេលប៉ះត្រង់ណាក៏រលោងល្អ ស្បែករបស់ស្រីម្នាក់នេះដូចសំឡីអ៊ីចឹង ទាំងទន់ទាំងរលោង។
ដៃក្រាស់អូសកាត់ត្រង់ណាបបូរមាត់របស់គេក៏ដេញតាមទៅត្រង់នោះ មិនអោយឃ្លាតឆ្ងាយ។ ដៃគេដេញចុះក្រោមជារឿយៗកាត់ពោះរាបស្មើចុះទៅកាន់តែទាប...ទាបរហូតទៅដល់វាលស្មៅទន់ល្មឿយ ទើបវានៅតែវិលវល់ត្រង់នោះមិនទៅណា ដើម្បីត្រួតពិនិត្យមើលថាវាស្រស់ស្អាតយ៉ាងណា
«អឹម...អា៎៎...»
សំឡេងថ្ងួចថ្ងូរខ្សេវៗបន្លឺចេញពីបបូរមាត់ស្អាត ដៃដែលត្រូវគេដោះលែងតាំងពីពេលណាមកនោះក៏មិនដឹង ក៏ស្រវាចាប់ដៃក្រាស់ណែន គ្រវីក្បាលបដិសេធការប៉ះពាល់របស់គេ
«កុំបដិសេធខ្ញុំដឹងថានាងចូលចិត្តវា»មុខសង្ហារងើបចេញពីដើមទ្រូងមូលក្លំ មកសម្លឹងវូលទៅជ្រៅក្នុងកែវភ្នែកស្អាត មុននឹងចោលស្នាមញញឹមយ៉ាងកំណាចពេលបានឃើញការភ័យខ្លាចនៅក្នុងកែវភ្នែកខ្មៅនិលស្អាត ដៃរបស់គេក៏មិនបានដកចេញទៅណាឆ្ងាយ នៅតែធ្វើសកម្មភាពបន្ត ពេលវាររកដល់ដងអូរដែលមានទឹកជ្រាបមកហើយ ចុងមាត់របស់គេក៏ចាប់ផ្ដើមលើកឡើងកាន់តែខ្ពស់
គេចង់ដឹងថាទឹកអូរមួយនេះមានរសជាតិផ្អែមឆ្ងាញ់ដូចបបូរមាត់របស់នាងឬក៏អត់?
មិនរងចាំយូរគេក៏ឱនមុខទៅថើបញក់ញីដើមទ្រូងក្លំល្អ ដេញចុះមកក្រោមជារឿយៗកាត់ផ្ចិតតូចស្អាត បន្សល់ស្នាមបីបួនហើយក៏ដេញចុះកាន់តែទាប...ទាបរហូតមកដល់ដងអូរ
«ហឹក...»យ៉ូឈីង ភ្ញាក់កន្ត្រាក់ពេលអណ្ដាតក្ដៅងំរបស់គេកំពុងតែធ្វើសកម្មភាពគួរអោយស្អប់ខ្ពើម ចិត្តនាងចង់ស្រែកបដិសេធគេចចេញអោយឆ្ងាយពីអំពើកាមគុណគួរអោយខ្ពើមនេះ តែរាងកាយរបស់នាងបែរជាមិនបានបដិសេធតែវាបែរជាសប្បាយចិត្តស្វាគមន៍គេ ដោយការប្រឹងពើងត្រគាកទៅរកបបូរមាត់ក្ដៅកាន់តែខ្លាំងទ្វេដង ដៃដែលប្រឹងខ្ញាំពូកមុននេះក៏ស្រវាចាប់សង្កត់ក្បាលរបស់គេ ចូលអោយកាន់តែគៀកលើសដើម
«បញ្ចេញវាមក»
«អឹម... ចាស»
នាងកំពុងតែជិតស្លាប់ហើយមែនទេ?
រាងស្ដើងកន្ត្រាក់ខ្លាំងៗ ដៃជើងក៏ខ្ញាំពូកណែន ពេលអារម្មណ៍អ្វីម្យ៉ាងវាផ្ទុះចេញមកដោយនាងមិនអាចគ្រប់គ្រងវាបាន ភាពស្រើបស្រៀវក៏រត់អោយរសើបពេញរាងកាយដែលជោគទៅដោយញើសគ្រាប់ធំៗ
«ទ្រាំលែងបានហើយ...»ចប់វាចាគេក៏ងើបមកបឺតជញ្ជក់ចុងកំពូលស្រួចរបស់នាងខ្លាំងៗ ធ្វើអោយរាងស្ដើងរមួលខ្លួនទៅមើលនៅស្ងៀម ដៃក៏ចាប់ទាញរបស់ដែលញត់មាត់នាងមុននេះចេញ ហើយក៏គ្រប់គ្រងនាងសន្សឹមៗដោយការថ្នាក់ថ្នម ខុសពីកាយវិការក្រអឺតក្រទមមុននេះ ធ្វើអោយនាងក្រមុំតាមអារម្មណ៍របស់គេមិនទាន់ តែបន្តិចក្រោយមកនាងក៏ត្រូវពន្លែងអារម្មណ៍ដែលផ្ដោតទៅលើគេចោល ព្រោះតែពេលនេះកំពុងមានអ្វីម្យ៉ាងជ្រែកចូលមកក្នុងរាងកាយរបស់នាងសន្សឹមៗ មុននឹងចូលមកផុតផ្លូវយ៉ាងគំហក
«អា៎...»
ដូចមានអ្វីមកចាប់ហែករាងកាយអោយដាច់ជាពីរ នាងក្រមុំឈឺចាប់រហូតនិយាយមិនចេញ ទឺកភ្នែកក៏ហូរមកសស្រាក់ដោយក្ដីឈឺចាប់ ឈឺសឹងតែដាច់ខ្យល់អោយបាន អារម្មណ៍ស្រើបស្រៀវដែលទទួលបានមុននេះរលាយអស់ សតិដែលរត់អស់ពីក្នុងខ្លួនក៏រត់ចូលមកវិញយ៉ាងលឿន ព្រោះការឈឺចាប់ទើបនាងក្រមុំប្រឹងរើបម្រះលេងនៅស្ងៀមបន្ត ថយក្រោយគេចចេញពីម្នាក់នោះ ទាំងជាតិថ្នាំមិនទាន់ចេញអស់ពីក្នុងខ្លួននៅឡើយ
«ហ៊ឹក...ចេញទៅ...សូមអង្វរ»នាងក្រមុំប្រឹងអង្វរអ្នកម្ខាងទៀតដោយសំឡេងញ័រៗ សុំអោយគេដោះលែងនាង តែមើលទៅប្រុសម្នាក់នេះមិនចាប់អារម្មណ៍ គេមិនខ្វល់ទេថានាងឈឺចាប់ជិតស្លាប់ តែបែរជាចាប់ទាញត្រគាកនាងអោយចូលទៅកន្លែងដើមវិញ មុននឹងចាប់ផ្ដើមកម្រើកខ្លាំងៗ
«ហ៊ឹក...អា៎៎...»
ជិតស្លាប់ហើយ...នាងកំពុងតែជិតស្លាប់ដោយសារតែភាពព្រៃផ្សៃ រំលោភបំពាននេះហើយ...នាងមិនចង់រស់ទៀតទេ...