ទណ្ឌកម្មបេះដូង(ចប់)

ភាគទីប្រាំមួយ

ភាគទី6
«ដោះលែងខ្ញុំទៅ...ខ្ញុំជិតស្លាប់ហើយ...»
សំឡេងស្អកខ្សោះបន្លឺចេញពីបបូរមាត់ហើមជាំដែលត្រូវបឺតជញ្ជក់ ភ្នែកក៏បិទជិតឈឹងដោយគ្មានកម្លាំងកំហែង សូម្បីតែដៃដែលប្រឹងចាប់ក្ដោបពូកណែនកន្លងមក ក៏រឹងអស់មិនអាចកម្រើកបាន ពេលនេះនាងបានតែដេកស្ងៀម អោយមនុស្សថោកទាបបំពានម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយមិនចេះឆ្អែតឆ្អន់
បើមានឱកាសនាងនឹងសម្លាប់ប្រុសថោកទាបម្នាក់នេះចោល នឹងចិញ្ជ្រាំអោយម៉ត់មិនអោយសល់សូម្បីតែឆ្អឹង...
«អា៎...»
ហើយគំនិតដែលមានមុននេះក៏រលាយអស់គ្មានសល់ ពេលត្រូវគេដឹកនាំទៅដល់ចំណុចស្រើបស្រៀវបំផុតម្ដងទៀត មុននឹងទាញនាងចុះនរកជាថ្មីជាមួយគេបន្ត
អាប្រុសតណ្ហាក្រាស់ អាមនុស្សព្រៃផ្សៃថោកទាប...
«ឈប់ទៅ ហ៊ឹក...បញ្ឈប់វាទៅ»ទឹកភ្នែកក្ដៅឧណ្ឌៗស្រក់មកម្ដងទៀត ខណៈរាងកាយកំពុងកម្រើកតាមកម្លាំងអ្នកម្ខាងទៀតយឺតៗ ដោយអារម្មណ៍វេទនា លាយឡំស្រៀវស្រើប
«ម្ដងទៀត...»
«អត់...អត់ទេ ខ្ញុំជិតស្លាប់ហើយ»នាងមិនបាននិយាយលេងសើចតែពេលនេះនាងជិតស្លាប់ពិតមែន មុខស្អាតដាបដោយទឹកភ្នែកងាកទៅបង្អួចពេលបបូរមាត់ក្ដៅទម្លាក់មកលើជិបចរនៅត្រង់កញ្ចឹងក ទើបពេលនេះនាងដឹងថាមេឃចាប់ផ្ដើមភ្លឺហើយ
«តែម្ដងទៀតប៉ុណ្ណោះ...»គេខ្សឹបប្រាប់ដោយសំឡេងស្រទន់ប្លែក មុននឹងបឺតជញ្ជក់សាច់កនាងបង្កើតជាស្នាមថ្មី
ប្រុសម្នាក់នេះជាមនុស្សអារម្មណ៍ឡើងចុះមែនទេ ហេតុអីគេម្ដងល្អម្ដងអាក្រក់បែបនេះ?
«ទេ...ខ្ញុំទ្រាំលេងបានហើយ... ខ្ញុំជិតស្លាប់មែនទែនហើយ...»
«តែម្ដងនេះប៉ុណ្ណោះ...»និយាយចប់គេក៏ចាប់ផ្ដើមបង្កើនល្បឿនជាងមុនទ្វេដង
«អា៎...»

ពន្លឺព្រាលៗចាំងពីបង្អួចមកប៉ះរាងស្ដើងដេកផ្កាប់មុខនៅលើគ្រែធំ ធ្វើអោយរាងក្រាស់ក្រោកអង្គុយ សម្លឹងមុខនាងបែបនោះយ៉ាងយូរដោយមិននិយាយអ្វី ក៏លើកអ្នកដែលសន្លប់បាត់នោះចូលបន្ទប់ទឹក ដើម្បីងូតទឹកជម្រះកាយអោយ ដោយឫកពាធម្មតាមិនបានស្អប់ខ្ពើមអ្វី ពេលរួចរាល់គេក៏ទាញអាវសឺមីពណ៌ខ្មៅ ដែលជាពិនិត្តសញ្ញាផ្ទាល់ខ្លួនពាក់អោយរាងស្ដើង ហើយក៏បីនាងមកដាក់អោយដេកនៅលើគ្រែវិញ តែពេលកែវភ្នែកមុតស្រួចសម្លឹងប៉ះនឹងស្នាមឈាម ដែលដិតជាប់នៅលើកម្រាល ធ្វើអោយទឹកមុខរបស់គេកាន់តែរាបស្មើជាងមុន សម្លឹងមុខអ្នកនៅក្នុងរង្វង់ដៃ ដែលនៅតែមិនទាន់ដឹងខ្លួន ដោយក្រសែភ្នែកប្លែកៗ តែក៏មិនបានយូរ គេក៏ដាក់នាងអោយដេកទាញភួយមកដណ្ដប់អោយហើយដើរចេញទៅ...