[Unicode + Zawgyi]
တစ်နှစ်(၂)ကြိမ် နယ်လှည့်အခမဲ့ဆေးကုသပေးခြင်း ပြီးဆုံးသွားလို့ပြန်ကြရတဲ့အခါ Baekhyunက နေရသည့်ရက်သိပ်ပင်မကြာသေးသည့်ထိုနယ်လေးကို သံယောဇဉ်တွယ်နေလေပြီ။
နယ်ကလူတို့သည် နယ်ထွက်ပစ္စည်းဖြစ်တဲ့သစ်သီးဝလံတို့ကို လက်ဆောင်အဖြစ်ပေးသော်လည်း တခြားစီနီယာ ဂျူနီယာများက တပြုံးပြုံးနဲ့လက်ခံပျော်ရွှင်နေကြသော်လည်း Baekhyunမှာမပျော်နိုင်ဘဲရှိနေသည်။
စီနီယာဆရာဝန်တွေနဲ့ ဂျူနီယာဆရာဝန်တွေရဲ့ မေတ္တာထားဂရုစိုက်ပေးမှုတွေကြောင့် နယ်သူနယ်သားတို့သည် အထူးပင်ကျေးဇူးတင်ရှိကြကာ ဆရာဝန်လေးတွေပြန်ကြမည်ကို ပြန်မလွှတ်ချင်ကြ။
ထိုကဲ့သို့ဖြစ်ရပ်မျိုးက စီနီယာဆရာဝန်တွေအတွက်မထူးဆန်းပေမဲ့ ဂျူနီယာလေးတွေအတွက်ကတော့ ထူးဆန်းနေပေသည်။
"ဆရာလေး.. ဒါကဒေါ်ကြီးတို့နယ်ကထွက်တဲ့ နံနတ်သီးတွေ ပြီးတော့ တခြားသူတွေကလည်း ဆရာလေးတို့အတွက် အသီးတွေပေးလိုက်ချင်သေးတာ ယူသွားပေးနော်"
Baekhyunခေါင်းညိပ်ပြပြီး ပြုံးပြလိုက်သည်။
"ဆရာလေးက တကယ်ချစ်စရာလေး.. ဒေါ်ကြီးတို့ကလေးတွေကိုလည်း ဆရာလေးလို ဒေါက်တာကြီးဖြစ်အောင်ကြိုးစားခိုင်းရမယ်"
"အာ.."
"ဆရာလေး.. ဒီမှာသခွားသီးတွေ ယူသွားပါဦး"
"ဗျာ..??"
Baekhyunလက်ထဲရောက်လာတဲ့သခွားသီးတွေကြောင့် မျက်နှာပျက်သွားချင်ပေမဲ့ အတတ်နိုင်ဆုံးထိန်းကာ လက်ထဲကအသီးတွေလွတ်ကျမသွားအောင်မနည်းသတိထားနေရသည်။
"ကျေး.. ကျေးဇူးပါဗျ"
လက်ထဲသခွားသီးတွေနဲ့ Baekhyunဒုက္ခရောက်နေပြီး.. နေရာကအမြန်ထွက်လာလိုက်သည်။
"အား ပါး ပါး.... သခွားသီးတွေကွာ.. နံလိုက်တာ"
"ဘာကနံတာလဲ"
Baekhyunတုန်သွားကာလက်ထဲကအသီးတွေ ပြုတ်ကျသွားတော့ ခြေထောက်ပေါ်ပြုတ်မကျအောင် ချက်ချင်းChanyeolက Baekhyunကိုယ်ကိုဆွဲဖက်ထားလိုက်သည်။
"သတိကိုမရှိဘူး"
"ရုတ်တရက်ဆိုတော့ လန့်သွားလို့"
