Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

9. De markt

De weg naar de markt duurde bijna twee uur. Katy vertelde over de uni, het leven op de campus en Sam voelde zich steeds meer verloren in haar verhaal. Hij volgde het niet meer, ze vertelde zoveel en het enige wat hem deed glimlachen was haar stem. Ze mocht uren praatten van hem, het maakte niet uit waar het over ging.

'Wat moet je op de markt halen?' vroeg Sam toen ze uitstapten op de parkeerplaats van de markt. Katy haalde haar schouder op en slingerde haar schoudertas over haar schouder. Ze keek naar Sam en glimlachte. Hij was gekleed in een simpele spijkerbroek en een blouse. Zijn hoed had hij opgedaan en hij had zijn schone laarzen aangetrokken zag ze.

'Eigenlijk niet veel. Ik wou er even uit.' Sam zijn ogen werden groot, ze sleepte hem mee naar de markt wat hem nota bene zijn hele zaterdag zal kosten om niets nodig te hebben.

Katy had meerdere spullen gekocht, ingrediënten voor recepten die ze wou proberen, stekjes van planten die ze wilde poten en zaadjes die ze in de tuin zal zaaien. Ze hield van de tuin die naast het grote huis lag. Tilly verbouwde er van alles in, vooral wortelen, prei, kolen en andere gangbare groenten. Katy hield van de bloemen, zaaide langs de randen van de bedjes rijen met bloemen om de insecten van de groenten te houden en omdat het er zo mooi uitzag. Samuel had wel eens zien kijken hoe ze bezig was als ze in de tuin bezig was. De kalmte die om haar hing als ze verscholen zat tussen de zee van kleurige bloemen en ondertussen onbekende deuntjes zat te neuriën.

'Wil jij niet iets kopen?' had ze gevraagd. Samuel haalde zijn schouders op.

'Ik heb niets nodig.'

'En een riem dan? Deze is wel mooi.' Zei ze en liet haar vingers over een bruine leren riem glijden. In het leer waren details gebrand, de gesp was verfraaid met een zilveren plaatje waar een oude landschap in geschetst was, geen kleur. Onder het landschap stond een klein logo van Jack Daniels.

'Maar ik heb al een riem.' Zei hij en keek haar fronsend aan. Ze begon te lachen.

'Vind je deze mooi?'

'Ja, dat wel.'

'Nou, dan doen we hem allebei.' Zei ze en pakte twee riemen, in verschillende maten. Samuel was zeker breder dan hem en ze zal gaten moeten branden in het leer als ze dezelfde maat zal nemen. Ze rekende de riemen af en glimlachte naar Samuel.

'Als ik terug ben op de uni en deze riem draag, zal ik aan je denken.' Zei ze. Samuel schudde zijn hoofd en glimlachte. Zijn wangen begonnen te gloeien en hij haalde diep adem. Katy gaf hem zijn riem en hij liet zijn vingers over het leer glijden.

'Hij is wel mooi.' Zei hij.

'Doe hem om.' Zei ze en keek hem met een grote glimlach aan. Hij deed de riem om, zijn vingers trilden bij het idee dat Katy keek hoe hij zijn riem om deed. Hij maakte de gesp dicht en keek naar Katy.

'Tevreden?' vroeg hij. ze glimlachte en ging dichter bij hem staan. Haar hand gleed over de riem, ze pakte het einde van zijn riem en haakte hem achter de lus in zijn broek. Heel langzaam liet ze haar hand van zijn riem komen.

'Zo.' Zei ze en keek hem aan.

'Zullen we nog wat eten en dan naar huis?' vroeg ze. Sam knikte en was in de war van haar aanraking. Ze had duidelijk gezegd dat ze een vriend had, zij zouden samen nooit wat krijgen en dan raakt ze met haar fijne handen zijn riem aan omdat hij zijn riem niet goed om had gedaan? Wat had dat nou weer te betekenen.

De aanraking en de woorden van Sam bleven de hele dag in zijn gedachten doorgalmen. Ik zal aan je denken. Die avond tijdens het eten had Sam zich zorgen gemaakt over Nick, hij had hem die dag nog niet gezien en wist dat hij de kudde was gaan controleren in het noorden. De bergen in het noorden waren verraderlijk. Zelfs een ervaren ruiter als Nick kon daar de fout in gaan.

'Heeft iemand Nick nog gezien?' vroeg Sam. Robby schudde zijn hoofd en keek vragend naar Sam.

'Is hij nog niet terug gekomen?' vroeg Robby.

'Nee, ik heb hem nog niet gezien.' zei Sam, hij schrokte zijn laatste hap naar binnen en stond op.

'Ik loop wel even naar Old Jack toe.' Zei Samuel en liep in een snelle pas de veranda voor de containers af. Misschien was Nick wel gewoon naar vrienden gegaan, misschien had hij een familie noodgeval of iets dergelijks. Samuel liep het huis binnen en klopte op de deur die naar de kamer zal leidden. Hij hoorde van Old Jack dat Nick inderdaad de bergen in was gegaan die middag. Old Jack belde Jack om te vragen of hij iets van de jongen had gehoord.

Sam had zijn paard al gezadeld en had zijn rugzak gevuld met wat simpel proviand voor onderweg. Het was al avond en hij had geen idee hoe lang het zal duren. Nick had zijn hulp nodig, niemand hier verdween zomaar. Een schaduw viel de schuur binnen, in de opening zag Sam het silhouet van Old Jack.

'Doe voorzichtig jongen, hier heb je een satelliet telefoon mee.' zei Old Jack en handigde hem de telefoon over. Sam knikte en perste een glimlach over zijn lippen.

'Het zal wel meevallen, als ik hem vind laat ik het weten.'

Achter Old Jack zag hij Katy verschijnen. Ze fronste en keek Sam en haar vader vragend aan.

'Wat is er aan de hand?' vroeg Katy.

'Nick is vermist.' Antwoorde Old Jack. Katy's ogen werden groot en ze wreef in haar handen.

'Ik ga mee.' zei ze vastberaden.

Ze zadelde haar eigen paard snel op en had wat extra spullen in haar tas gedaan waarvan ze wist dat Sam ze niet mee had.

Binnen een kwartier waren ze vertrokken, ze galoppeerden de heuvels in richting het noorden. Robby had hen nagekeken en Old Jack verteld dat hij met de andere jongens ook zal gaan zoeken. Nick was niet het type om te verdwijnen. Iedereen maakte zich zorgen over de jongen.

Sam reed op de heuvelkam van Wildland, een heuvel die zich uitstrekte te midden van al het gebied wat Old Jack bezat. Het was gelijk ook het noordelijkste punt van het terrein waar ze zouden zoeken.

De zon stond al laag en het zal binnen een uur donker zijn. Fenley draafde tussen de bomen door, het licht van de zon schitterde tussen de jonge bladeren door. Sam ontweek laaghangende takken en keek om zich heen, opzoek naar een teken van Nick.