Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

45. Warmte

'Doe dit alsjeblieft nooit meer.' Zei Old Jack en Sam knikte. Het licht van de boerderij zag hij in de verte en zijn hart ging tekeer. Als iedereen nou maar echt sliep. Zijn hart bonkte in zijn keel en hij wist dat alleen Tilly stond te wachtten op hun. En daar had hij gelijk in. Tilly omhelsde Sam toen hij naar binnen strompelde, hij had een oud kleed en ze kon zien dat hij het koud had. Zijn lippen waren paars, zijn vingers hadden een lichtroze kleur gekregen van de kou en ze wist dat het even zal duren voordat de jongen opgewarmd zal zijn.

'Zijn je vingers...' ze bekeek zijn handen, liet haar vingers over zijn stijve vingers glijden en hoefde geen antwoord te krijgen, ze waren inderdaad bevroren. Ze schoof een stoel voor Sam naar achter en beval hem om te gaan zitten. Hij ging moeizaam zitten en had nog geen woord gezegd sinds hij binnen was gekomen. Tilly wist dat hij zich bijna schaamde voor zijn daden.

Ze vulde een teiltje met warm water en een klein bakje. Ze knielde voor hem neer en trok zijn schoenen uit voor hem. Zijn hele lichaam rilde. Hij perste een waterig glimlachje over zijn lippen toen ze hem aankeek.

'Het spijt me Tilly...' Zei hij zacht, zijn stem kraakte.

'Sam, het maakt niet uit. We doen allemaal wel eens domme dingen. Het belangrijkste is dat jij het weer warm krijgt.' Zei ze. Ze pakte zijn enkels vast en zette zijn voeten in het teiltje met warm water. Ze hoorde hoe Sam zijn adem inhield en zag hoe hij zijn tenen kromde. Het bloed wat weer begon te stromen voelde onaangenaam. Alsof het binnen in zijn huid kietelde. Ze ging naast hem zitten en pakte zijn handen, die er stukken erger aan toe waren. Ze legde zijn handen op de tafel en keek hem aan.

Old Jack kwam binnen en keek even naar de jongen die zoveel pijn ervaarde door de kou. Hij schonk hem gauw een kop koffie in en schudde zijn hoofd.

'Na al die jaren denk je nog steeds dat je alles kan trotseren of niet?' vroeg Old Jack met een grijns. Sam grinnikte en haalde zijn schouders op.

'Ik dacht er gewoon niet bij na.' Zei hij zacht. Sam zag er hulpeloos uit met zijn handen op tafel en gewikkeld in het oude kleed terwijl zijn lichaam beefde van de kou. Old Jack keek naar de handen van de jongen die verkrampt op de tafel lagen en realiseerde zich dat hij nooit zal kunnen drinken zonder handen. Hij bracht de kop naar zijn mond. Het maakte Sam niet meer uit, alles wat warm was omhelsde hij met dankbaarheid en dat Old Jack hem drinken gaf als een kind maakte hem niks uit. De koffie trok door zijn lichaam en verwarmde hem vanbinnen. Hij glimlachte toen Old Jack even stopte en sloot zijn ogen.

'Ik weet niet wat ik zonder jullie moet, deze plek en alles...' Hij zuchtte en ondanks dat hij onderkoeld aan de keukentafel was en hij ruzie had met waarschijnlijk iedereen in dit huis, was hij tevreden.

'Dit gaat pijn doen.' Fluisterde ze en ze hoopte met heel haar hart dat ze zijn vingers kon redden van de kou. Hij kon zijn vingers niet eens meer bewegen en hij siste van de pijn toen ze een warm doekje over zijn vingers legde. Hij wilde zijn handen van de tafel terug trekken. Hij wilde schreeuwen van de pijn, weg lopen. Het bloed brandde in zijn handen, zijn aderen openden zich. Schrokken van de warmte en de druk die zij moesten doorstaan. Langzaam, heel langzaam begon het bloed te stromen, kreeg hij het gevoel terug in zijn handen. Zijn vingertopjes voelde hij nog altijd niet en hij wist dat het nog wel even zal duren voor hij alles weer voelde. Hij draaide met zijn schouders en schudde de deken van zich af. Hij zat inmiddels al een uur binnen en hij voelde hoe zijn lichaam warmer begon te worden. Zijn lippen kregen weer kleur en zijn zicht was weer normaal.

'Het spijt me zo Tilly, ik wilde niet eens...' hij sloot even zijn ogen en probeerde een verdwaalde traan weg te knipperen. Mislukt. De traan viel en Tilly zag het.

'Sam, ik weet dat je nooit zomaar iemand pijn zal doen. Kan je je vingers strekken?' vroeg ze. Sam beet op zijn liep toen hij zijn vingers strekte. Hij voelde zijn huid protesteren maar door de pijn wist hij dat het weer goed zal komen. 'Ik weet ook dat je twijfelt aan Olivier en Katy, dat doen wij allemaal. Maar wij zijn niet degenen die dat hoeven te beslissen, dat is voor hun. Dus hou je buiten hun ruzies en zorg dat er verder geen gekke dingen gebeuren, oké?'

Sam knikte en bewoog zijn vingers, balde zijn handen tot vuisten en strekte ze weer. Hij haalde zijn neus op en glimlachte naar Tilly.

'Ga maar op bed, ik kom zo nog wat kruiken brengen.' Zei ze. Sam haalde zijn voeten uit het teiltje en droogde ze af. In gedachten liep hij naar boven, naar zijn kamer. Waar hij zijn koude kleren uittrok en in zijn boxershort in bed kroop. De dekens trok hij over zich heen. Hij viel in een diepe slaap en merkte niet eens meer dat Tilly een kruik tegen zijn rug en onder zijn voeten legde. Ze keek nog even naar de jongen en zuchtte. Hij was zo dicht bij de waarheid gekomen die dag en het had hem bijna zijn vingers gekost. Sam was een goede jongen en dat wist iedereen.

De volgende ochtend vertrok hij vroeg, zijn gezicht was bont en blauw en niemand hoefde hem zo te zien. Zijn lip was dik, zijn wang was blauw en nog had hij hoofdpijn. Hij nam voor de verandering zijn auto en reed door de weilanden naar de kudde. Hij bleef zolang treuzelen tot hij zeker wist dat Katy en Olivier weg waren. Hij wilde hun niet meer zien als het elke keer zoveel vragen opriep bij hem, als het elke keer zoveel pijn deed.

Hij hoefde hun niet te zien toen ze gingen trouwen. De kaart had hij geen eens open gemaakt en was beland in zijn prullenbak. Hij bleef op de boerderij passen zonder dat iemand er vragen over stelde. Iedereen leek te snappen dat hij het moeilijk vond.

Jack had het hem gelukkig vergeven wat er gebeurd was op kerstavond en na een goed gesprek was de lucht tussen hun opgeklaard. En Jack leek alleen maar blij te zijn met de afstandelijkheid van Sam. Zo kon zijn dochter zich richtten op haar toekomst en haar gezin.

Sam weigerde zelfs iets van zich te laten horen toen Old Jack telefoon had gekregen dat het zover was, de baby zal komen. Een nieuw leven.