Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

28. Angst en pijn

Het duurde een kwartier voordat een helikopter boven hen cirkelde. Er kwam langzaam een man naar beneden aan het touw. Hij lande samen met de brancard en een tas vol benodigdheden. Nick begroette de man en haalde diep adem.

'Wat is er precies gebeurd?' vroeg de man, hij knielde neer naast Samuel en bekeek zijn gezicht. De wond op zijn voorhoofd bloedde nog altijd heftig en de grond onder hem was doordrenkt met zijn bloed. De bladeren waren enkel nog rood.

'Hij is gevallen denk ik, ik heb het niet gezien. Hij zei dat hij last had van zijn nek en heeft nog niet bewogen sinds ik hem hier heb gevonden.' Zei hij. Het deed pijn om zijn beste vriend zo te zien. De man praatte tegen Sam om hem wakker te maken. Kreunend opende hij zijn ogen en hij keek de man wazig aan.

'Hallo Samuel, kan je me vertellen wat er is gebeurd?'

Sam keek de man aan, perste zijn lippen samen en haalde diep adem. Tranen sprongen in zijn ogen en zijn stem was bijna niet hoorbaar.

'Mijn hoofd... de boom.' Hij was even stil, 'Fenley?' De man onderzocht Sam verder. Sam schreeuwde toen de man aan zijn been kwam. Het schoot hem te binnen hoe hij vast zat en Fenley van richting veranderde. Hij wou het aan de man vertellen, hij moest weten hoe het gebeurd was en toch kon hij de energie niet ophalen om te gaan praatten. Hij was moe. Verschrikkelijk moe.

'Jongen, ik ga je stabiliseren. Je vriend hier, Nick, gaat mij helpen. We leggen je zo neer dat je niet meer kan bewegen. Als het pijn doet moet je het zeggen. Ja?'

Sam zijn ogen draaiden al weg. Wat een ondraagbare pijn, hoofdpijn, pijn in zijn been. Zijn lichaam. Zijn longen. Alles leek te exploderen en hij kon er niets aan doen. Hij kon geen eens bewegen. Nick en de man stabiliseerden de jongen. Heel voorzichtig. De man legde precies uit wat Nick moest doen. Hij rilde van de angst om iets verkeerd te doen. Hij hield het hoofd van Sam vast als zijn kostbaarste bezit.

Ze legden om zijn hoofd, tot aan zijn schouders stevige kussens, zodat hij niet meer kon bewegen. Bij zijn been deed de man hetzelfde, de man dacht dat zijn been gebroken was. En daar was hij positief over aangezien Sam het uitgeschreeuwd had van de pijn toen hij zijn been aanraakte. Hij had nog gevoel in zijn been. Over Sam werd een deken gelegd, een dik deken voor de kou. De banden om hem heen werden aangesjord en daar ging hij. Nick keek hem na en huiverde om het gebeuren. Dit kon niet gebeuren. Dit mocht niet gebeuren. Als Sam verlamd zal raken was zijn leven over. Het was niet goed geweest en dat wisten ze allebei.

Sam raakte in een onrustige coma en Nick verlangde naar antwoord. Hoe erg het was konden ze pas zeggen als hij wakker zal worden. Dan konden ze pas zien of hij het gevoel in zijn armen of benen had verloren. Wat was hij boos. Hoe had het ooit kunnen gebeuren? Hij verweet zichzelf dat Sam achter dat kalf aan was gegaan en niet hij. Ter plekke had hij zijn paard af moeten schieten. Fenley had beide voorpoten gebroken en dat betekende het einde voor een paard. Het was onmogelijk om te genezen. Het moment dat Nick schoot, barste hij in tranen uit. Hij zakte op zijn knieën en krulde zich tegen het paard aan. Voelde hoe de warmte het dier verliet.

'Nick, alles goed? Ik zag de helikopter. We hebben de kudde ingesloten en...' Robby stopte met praatten toen hij Nick zag. Nick lag tegen het levenloze lichaam van Sams paard. Nick had gehuild en keek hem met rooddoorlopen ogen aan. Hij schudde langzaam zijn hoofd en kon geen woorden uitbrengen.

'Wat is er gebeurd?' vroeg Robby, hij sprong van zijn paard af en hurkte naast Nick. Hij liet zijn ogen over het paard heen glijden en kon aan zijn verwondingen zien dat het écht fout was gegaan. Hij vroeg zich af wat er gebeurd was terwijl hij zijn hand op Nick zijn schouder legde.

'Sam... ik weet het niet... hij kon,' Nick wreef in zijn gezicht en stond op, 'hij kon niets meer.'

'Hoe bedoel je?'

'Ik denk dat hij met zijn hoofd tegen de bomen is geknald en Fenley...' Nick keek naar Fenley en rilde, 'ik heb Fenley neer moeten schieten.'

Robby sloeg zijn arm om Nick heen en knikte, 'jij kon er niets aan doen.'

'Wat als ik er wel iets aan had kunnen doen?'

'Heb je Old Jack al gebeld?' vroeg Robby. Nick schudde zijn hoofd en haalde zijn satelliettelefoon uit zijn zadeltas. Hij duwde het ding in Robby's handen en keek hem aan.

'Ik kan het niet.' Robby knikte en belde Old Jack. Het was vreselijk om te vertellen wat er was gebeurd. Old Jack was geschrokken en had hem verteld dat hij hekken naar het weiland zal brengen en de kudde op zal laten halen met de vrachtwagen. Hij hoorde hoe Robby was aangeslagen door de gebeurtenis maar het feit dat Nick hem niet belde baarde hem meer zorgen. De jongen was van streek. Het deed hem pijn om te horen dat Nick Fenley had moeten schieten, arm paard en arme jongen. Nick had het niet verdiend om zo'n goed dier neer te schieten. Old Jack maakte zich zorgen om Sam, wat was er gebeurd en hoe was hij eraan toe?

Donderdagavond kreeg Old Jack telefoon van het ziekenhuis. Hij was bang maar moest het horen.