Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

55. Familie

Zijn tante verwelkomde hem hartelijk, ze had haar armen om hem heen geslagen en gezegd dat het fijn was dat hij er was. De laatste keer dat hij zijn tante had gezien was jaren geleden, ze had hem opgezocht op de Ranch om hem te laten weten dat zijn moeder overleden was. Het had hem diep geraakt maar zijn moeder was geen goede vrouw, ze was er immers nooit voor hem geweest. Hij had niet eens de moeite gedaan om naar haar begrafenis te gaan. Nu hij zijn tante zag herinnerde hij zijn moeder. De last op zijn hart werd enkel zwaarder door die gedachte, hoe kon hij ooit een goede vader worden als hij zelf geen ouders had gehad. Zijn vader was er tot zijn twaalfde, daarna was hij bij zijn tante en soms bij zijn moeder. Het goede leven had hem al vroeg verlaten.

Zijn tante wees hem zijn kamer, ze hielp hem om zijn spullen naar het kamertje te verplaatsten en praatte opgewekt over alles wat ze de afgelopen jaren had meegemaakt. Ze vertelde over haar dochter, zijn nichtje, die getrouwd was en inmiddels zwanger was, ze zal oma worden. Sam feliciteerde haar en vroeg zich af of hij zijn familie had verwaarloosd de afgelopen jaren. Hij was afwezig tijdens het avondeten, hij prikte met zijn vork in de pasta die voor hem stond. Draaide de pennen rond in de saus en staarde naar het bord. Na het eten vertrok hij naar zijn kamer, hij besloot op zijn bed te liggen en dacht na. Was er een kans dat hij zijn baan terugkreeg als hij alles vertelde, als hij de uitslag kon laten zien aan Jack, als hij Katy zal bevrijdden van Olivier? Hij staarde naar het plafond en ging al zijn opties bij langs. Het beste was om eerst een baan te vinden hier, de uitslag duurde minimaal twee weken en hij kon het idee niet uitstaan om twee weken niks te doen.

Hij keek om zich heen, het kamertje wat zijn tante Jildou hem had gegeven was klein, er stond een bed een een bureau. De muren waren geverfd in een donker grijze kleur en er liep een houten balk door het schuine plafond, in dezelfde kleur als het bed en het bureau. Het was goed, het was het enige wat hij zo snel had kunnen bedenken. Eén dag had Jack hem gegeven, hoe kon je zo zijn? Geklop klonk op zijn deur en hij ging zitten op de zijkant van zijn bed.

'Binnen.' Mompelde hij. Hij glimlachte naar zijn tante.

'Sam, ik heb je vader ooit beloofd om voor je te zorgen als je moeder dat niet meer kon.' Begon ze, ze keek hem wat twijfelend aan en zuchtte diep. Langzaam liep ze de kamer binnen en sloot de deur. Ze pakte de stoel die onder het bureau geschoven was en ging tegenover hem zitten. 'Ik wil je helpen Sam, maar ik moet weten wat er aan de hand is. Je hebt bijna acht jaar voor de Harrisons gewerkt, wat is er fout gegaan?'

Sam keek naar de grond en had spijt van alles wat hij niet gedaan had, hij had eerder naar Katy moeten gaan, hij had het eerder moeten weten, hij had het Jack moeten vertellen en Tilly, Tilly verdiende de waarheid.

'De man van Katy heeft mij in elkaar geslagen, hij heeft aangifte gedaan tegen mij en ik was gearresteerd en zodra ik thuis kwam, vertelde Jack dat hij me dat ik ontslagen was.'

'Nee, Sam. Ik bedoel waar het fout is gegaan.' Sam fronste en keek haar aan.

'Hoe bedoelt u?'

'Ik heb zo nu en dan wel eens contact met Tilly Harrison, ze verteld me hoe het met je gaat.'

'Waarom heeft u dat nooit verteld?'

'Je bent zevenentwintig, ik wist niet of je wilde dat ik nog contact met je zocht.'

'Het spijt me, ik had iets van me moeten laten weten... ik...' Hij was stil, ja, hij had zijn familie zeker verwaarloosd. Om zijn eigen hart te beschermen, alles los te laten en verder te gaan.

'Het maakt niet uit Sam, ik was blij dat je een plek had waar je alles had wat je wilde. Ik wilde je niet constant herinneren aan het verleden.' Ze keek hem aan en stond op. Ze ging naast hem zitten op het bed en pakte zijn hand. Ondanks dat hij een volwassen man was, zag ze hem nog altijd als het kleine jongetje, die zo verloren was na het overlijden van zijn vader en losgeslagen moeder. Ze had hem onder haar hoede genomen. Tot hij bij Blue Ranch terecht kwam, waar hij een leven opbouwde en dat was het moment dat ze wist dat ze hem los moest laten. Gisteravond toen hij opbelde had ze zijn stem gehoord, hij had haar nodig. Ze zal altijd voor hem klaar staan.

Sam keek naar zijn hand en perste zijn lippen op elkaar, hij kon het haar vertellen. Hij piekerde over het feit dat ze soms contact had met Tilly. Straks vertelde ze het aan Tilly en dat mocht niet. Ze mochten het verdomme nog niet weten. Hij schudde zijn hoofd en keek haar aan.

'Er is zoveel gebeurd, en ik weet niet...' hij slikte de brok in zijn keel weg, 'ik weet niet hoe ik verder moet.'

'Sam...' zei ze en zag de tranen in zijn ogen. Ze sloeg haar armen om hem heen en trok hem in een knuffel, 'Het komt allemaal goed.'

Sam vertelde over Old Jack en over de onaangename ontmoeting met Olivier. Hij vertelde over Katy, hoe ze hem in de steek had gelaten. Hij vertelde over zijn ongeluk jaren geleden, wat hem nog steeds achtervolgde op sommige dagen. En toch liet hij het verhaal van Daniel achterwege. Hij kon het niet. Het risico wilde hij niet nemen.