Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

32. Voelen

De dagen die volgden sliep Sam het meest van de tijd, Katy kon zich er niet van weerhouden dat ze af en toe naar hem staarde. Wat miste ze de man die zoveel voor haar had betekend. Waarom kon ze niet zeggen dat ze nog altijd van hem hield? Ze voelde zich verlaten door haarzelf, sinds wanneer was ze niet meer de Katy die roekeloos met de jongens om ging en zich in alle avonturen stortte, vol overgave. Ze voelde zich niets meer dan een schaduw van haarzelf en ze wist niet hoe ze dat moest veranderen. Ze was bang.

Het was een vroege woensdagochtend dat Samuel Katy had horen vloeken. Ze stommelde naar het toilet en hij hoorde hoe ze overgaf. Zacht huilend. Hij stapte uit bed, pakte zijn krukken en liep in zijn boxershort naar het toilet. Zijn lichaam deed pijn maar hij kon dit niet negeren. Hij wilde er zijn voor haar. Even stond hij te kijken naar de vrouw die op de grond zat, gebukt over de toiletrand. Haar buik raakte haar knieën als ze zo zat. Langzaam bukte hij, hurkte door zijn goede knie en legde zijn andere been recht op de grond. Hij hiel haar haar vast, wreef over haar rug en fluisterde dat het over zal gaan. Ze ging recht op zitten en keek hem aan. Haar huid gloeide onder zijn handen en ze wou hem alles vertellen. De pijnlijke woorden van Olivier dreunden door in haar gedachten, hoe graag ze die ook wilde vergeten, het lukte niet.

'Sam,' zei ze zacht en keek hem met betraande ogen aan, 'het spijt me zo.'

Hij liet een zuur glimlachje zien, trok haar in zijn armen en wiegde haar heen en weer. Haar hoofd lag op zijn borst, zijn huid was warm. Ze had zijn warmte gemist. Ze had hem gemist.

'Het maakt niet uit. Zolang jij maar gelukkig bent.'

Ze gaf geen antwoord, zijn woorden galmden door haar geweten en ze wenste dat ze gelukkig zal worden. Het deed haar pijn om Samuel te zien in haar huis terwijl haar hart nog steeds sneller van hem ging slaan. Hoe hij haar behandelde, hoe hij haar vroeg hoe het ging en hoe hij voor haar klaar stond. Hij hield haar vast terwijl de grond onder haar voeten verdween. Sam gaf haar het veilige gevoel dat ze sterker was dan alles wat haar te wachten stond. Iets wat Olivier haar nooit had gegeven.

'Kom, wil je thee?' Vroeg hij. Ze hief haar hoofd van zijn borst. Haar haren plakten aan haar betraande gezicht en ze knikte.

Ze stond op en stak haar hand uit naar Sam. Hij glimlachte en was dankbaar dat ze hem omhoog trok. Hij liep achter haar aan en dacht na over hoe ze was veranderd. Verbitterd. Ze was niet meer de Katy die hij kende maar ze zal voor altijd de Katy zijn waarvan hij zal houden.

'Ga maar zitten.' Zei hij, ze ging op de bank zitten en Sam liep naar de keuken. Hij zette thee en bracht alvast twee kopjes naar de kamer. De kopjes had hij om zijn vingers geregen en klingelden tegen elkaar toen hij naar de kamer strompelde met zijn krukken.

'Ik pak de thee wel,' zei ze en schudde haar hoofd, 'ga jij maar zitten.' Hij grinnikte en was dankbaar. Hoe kon hij ooit een theepot naar de kamer brengen als hij allebei zijn handen nodig had om te lopen. Een paar minuten later kwam Katy de kamer in en ze glimlachte. Ze schonk thee in en ging zitten. Haar haar had ze omhoog gebonden in een warrige staart en hij kon zien dat ze haar gezicht snel gewassen had. Een druppeltje water liep bij haar hals naar beneden.

'Moet je voelen.' Zei ze en pakte zijn hand. Hij schrok van haar aanraking, ging er mee in en voelde gespannen hoe ze zijn hand op haar buik legde, 'hij schopt.'

Sam werd warm vanbinnen en hij beet op zijn lip, onder zijn hand voelde hij de bewegingen van haar ongeboren kind. Zachtjes kloppend om hen te begroetten.

'Zo mooi.' Zei hij zacht. Ze knikte en haalde diep adem, ze bedacht hoe Olivier het nog nooit gevoeld had. Sam was de eerste.

'Je zei hij.' zei Sam met een glimlach.

'Ja, het is een hij, sowieso. Hij schopt zoveel, een meisje zal nooit zo doen.'

'Hij word vast een vechtersbaas.' Zei Sam en Katy lachte. Ze schudde haar hoofd.

'Dat mag hij niet worden, ik ga hem netjes opvoeden.'

Sam knikte en haalde zijn hand van haar buik af, 'dan leer ik hem wel vechten.'

'Sam!' zei ze en pakte de theeglazen van de tafel. Ze gaf er een aan Sam en zag hoe hij voorover boog om voorzichtig een slok van zijn thee te nemen.

'Vanmiddag moet je naar de fysio.' Zei ze. Sam perste zijn lippen samen en slikte de hete thee door.

'Ja, ik weet het.' Hij zag er tegen op.

Bij de fysio vertelde de vrouw wat ze per week wilde zien. Na vier weken zouden ze ook oefeningen met zijn nek kunnen gaan maken, dan zal de breuk helemaal genezen zijn. Hij zal in totaal zes weken, drie keer in de week langs moeten komen en daarna zal hij nog eens in de week langskomen voor een paar weken. Hij had snel uitgerekend dat hij voor kerst klaar zal zijn en de vrouw had ermee ingestemd. Ze kon zijn vechtlust zien in hoe hij praatte. De doelen die hij stelde waren hoog, niet onhaalbaar. Zeker niet voor een sterke jongeman die wist wat hij wou.