Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

47. De waarheid

III

Anything more than the truth would be too much.

Robert Frost

1996

Op de begrafenis van Old Jack stond Nick met tranen in zijn ogen te kijken hoe Sam in elkaar zakte. Nick wist dat de man als een vader voor hem was geweest al die jaren. Old Jack was een man die er altijd voor hem was en zonder hem zal zijn leven er anders uit hebben gezien. Zonder Old Jack was Sam jaren geleden zijn baan kwijtgeraakt.

Zijn knieën schampten over het asfalt toen hij zakte en met zijn handen ving hij zichzelf op. Het natte asfalt deed zeer aan zijn blote handen. Katy hield hem vast en hij barste in tranen uit. Ze sloeg haar armen om hem heen en wiegde hem zacht heen en weer. De regen viel op hun neer en de wolken leken om hun verdriet te huilen. Katy fluisterde iets in zijn oor.

'Ik ben er voor je.' Zei ze. En in de woorden die nauwelijks hoorbaar waren, vond hij iets van zichzelf. Te midden van de regen en de kille wind die tegen zijn betraande wangen sloeg, vond hij iets wat hij allang verloren was, iets zwevends, ongrijpbaars. Haar armen omsloten haar en gaven hem een lichte beschutting van de regen. Van zijn wereld die versplinterd was. Daar in haar aanwezigheid vond hij lang verloren hoop.

'Verschrikkelijk.' Zei een vaag bekende stem. Nick draaide zich om en zag Rick staan. Nick fronste en keek hem aan en knikte. Rick, het was lang geleden dat hij Rick had gezien, jaren geleden.

'Ah, wat fijn dat je er bent. Ik had je helemaal nog niet gezien.' zei Nick zijn stem was schor, hij had gehuild maar had zich weten te vermannen. Het was niks voor hem om te huilen in het openbaar. En zekere, het deed hem pijn. Het leven van Old Jack liep als een rode draad in zijn leven, zijn baas en meester. Rick knikte als begroeting en dacht aan Old Jack, ondanks dat hij zo kort had gewerkt op de Ranch wist hij dat het een goede man was. Hij hoorde het nieuws van zijn moeder. Hij was overgevlogen om de begrafenis bij te wonen en hij was blij. Old Jack was niet zomaar iemand. Iedereen uit de wijde omgeving kende hem, hij liet iedereen het beste zien van de mensheid. Het was een man met een groot hart, een fijne man om mee te onderhandelen en altijd eerlijk.

'Zijn ze ooit nog samen gekomen?' vroeg Rick en hij knikte naar Sam en Katy. Nick schudde spijtig zijn hoofd. En nu hij ze zo zag, zo in elkaar verstrengeld alsof ze één waren, vroeg hij zich af of het niet het lot was wat hen steeds weer bij elkaar bracht. Wat als ze gemaakt waren om bij elkaar te zijn, wat als ze niet zonder elkaar konden. Toen hij zag dat Sam haar aan keek wist hij dat het fout was, hij had de pijn gezien in Sams ogen, in Katy's ogen, en al die jaren hadden ze langs elkaar geleefd. Soms als Katy op de Ranch kwam met de kleine, ontweek Sam haar. Hij zei niet veel meer dan een stijve "Hallo" en een gemaakte glimlach. Ze waren een hoofdstuk wat nooit afgerond was. Een boek met een open eind.

'Nee, ze heeft een kind en is getrouwd met Olivier Perkins.'

'Wat?' vroeg hij verbaasd en leek even van zijn stuk gebracht. Olivier was niet bepaald iemand die hij met plezier kon herinneren.

'Ja, jammer hé, ze waren een geweldig stel.' Zei Nick. Rick leek niet te reageren en schudde langzaam zijn hoofd.

'Loop even mee.' zei Rick en hij liep voor Nick uit naar een afgelegen stukje naast de parkeerplaats. Waar niet iedereen hen kon horen.

'Wat is er?' vroeg Nick.

Rick wreef in zijn nek en keek even om zich heen, 'Olivier Perkins met zijn blonde haren en uitgestreken smoel?' Nick knikte en fronste, wat was het dat Rick zo nodig moest vertellen zonder dat iedereen hem hoorde. Rick leunde tegen de muur aan terwijl hij een sigaret opstak.

'Ken je hem?' vroeg Nick en was vooral benieuwd wat de jongen wilde vertellen. Rick knikte langzaam en wreef in zijn gezicht. Dit was niet het goede moment om het te vertellen maar hij wist niet hoe hij het anders moest doen. Hij keek Nick doordringend aan en begon te praatten, de wereld om Nick begon te draaien. De woorden van Nick drongen nog niet eens helemaal tot hem door en hij wist nu al dat het een hele opgave zal worden om de wereld recht te laten draaien. Dit had hij nooit verwacht.

Hij zag Sam en Katy vertrekken, Sam die er verwildert uitzag, hij had een man nog nooit zo gebroken gezien. Het was een samenloop van omstandigheden wist hij, en hij was er niet zeker van of Sam dat wel aankon. De woorden van Rick dreunden door in zijn gedachten, hielden hem in zijn greep. De dagen die volgden waren onwennig en iedereen liep in gedachten rond het erf. Het bedrijf draaiende te houden en dat ging gepaard met verdriet. Nick wist dat hij het niet nu kon vertellen, niet nu het zo was. Hij zal moeten wachten, hoelang wist hij niet maar hij had Sam gezien die rondliep met zijn ziel onder zijn arm. Hij werkte, en werkte en werkte. Ontweek Katy, die nog altijd op de Ranch verbleef om Tilly gezelschap te houden. Dit leven was niet wat hij had verwacht. Sam was opzoek naar zichzelf, probeerde zich te herpakken wist Nick en dat kon lang duren. En hij wist niet of hij de woorden van Rick zolang voor zichzelf kon halen. Maar het zal hem kapot maken, zijn hart verwoestten, of wat daar nog van over was.