Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

38. Op het leven

Sam zadelde de merrie op, haar naam was Joy en Sam vond het een toepasselijke naam voor het dier. Hij singelde het zadel vast, deed het hoofdstel om en knikte. Joy was hier nu drie dagen en Sam had gewacht om op haar te rijden tot hij er zelf ook aan toe was.

'Eens kijken wat jij kan,' zei hij terwijl zijn hand over de zachte vacht gleed, over haar hals, 'of wat ik nog kan.' Mompelde hij tegen zichzelf. Hij steeg op, ging wat comfortabeler zitten en perste zijn lippen samen. Old Jack had gezegd dat hij erbij wilde zijn als Sam zal gaan rijden. Het zal zijn eerste keer weer zijn en hoewel de merrie oud was twijfelde Old Jack stiekem aan Sam. Hij zag er zeker weer gezond uit, toch had de oude man zich afgevraagd of hij er klaar voor was. Maar Old Jack was nergens te bekennen en Sam had geen geduld dus hij begon alvast. Hij liet de merrie eerst wat rondes stappen door de kraal en was verbaasd over haar brede rug, ze bewoog heerlijk.

'Terug in het zadel, of niet?' hoorde hij Nick zeggen, hij keek op. Nick trok zich omhoog aan het hek en ging zitten. Hij stak een sigaret aan en knikte, 'mooi beestje.'

'Ja, ze is oké.' Zei Sam en hield halt naast Nick. Hij liet de teugels los over de knop van het zadel hangen en wreef in zijn handen, 'het is lang geleden.' Zei hij met een grijns.

'Ik ben al klaar, we kunnen een stukje rijden. Even kijken hoe snel ze kan.' Zei hij met een glimlach.

'Ik weet het niet, Old Jack wilde dat ik eerst rustig zal beginnen.' Hij wreef even in zijn nek en voelde hoe zijn spieren gepijnigd werden door de bewegingen van zijn paard. En dat te bedenken dat hij alleen nog maar gestapt had. Nick knikte en nam een hijs van zijn sigaret.

'Ja, oké, dat is misschien wel beter. We hebben nog de hele winter.' Zei hij met een lach. Hij sprong van het hek af en knikte naar Sam, 'ik ga nog even naar Old Jack, en vanavond is dat feest bij het restaurant, ga je mee?'

'Als jij rijdt.' Zei Sam, Nick begon te lachen en haalde zijn schouders op.

'Oké dan.' Zei hij en liep weg.

Die avond vertrokken ze naar het restaurant. Het was een half uur rijden, Sam zat in de cabine, Will en Robby zaten in de laadbak. Ze waren gekleed in warme jassen en hadden mutsen over hun hoofd getrokken om het warm te houden. Sam en Nick hoorden hoe ze grappen maakten over alles wat in hun op kwam. Over de merrie van Sam tot aan Nick die een blauwtje had gelopen op het vorige feest. Sam grinnikte toen Nick dat verhaal vertelde. Hij had de dame meegenomen naar de achterkant van het restaurant, fluisterde in haar oor hoe prachtig ze was. Samen stonden ze elkaar af te lebberen achter het restaurant, in de schemering van het groene licht van het nooduitgang-bordje, toen Nick een gigantische dreun op zijn hoofd kreeg. Haar vriend. Hij had dagen rond gelopen met een blauwe wang en iedereen had hem uitgelachen. Hij wist immers dat ze een vriend had. Wat een loser.

'Hier drink.' Het raampje van de cabine werd opengedaan en de hand van Will kwam naar binnen met een fles drank. Sam pakte de fles aan en schudde zijn hoofd. Jack Daniels.

'Terug naar buiten, sukkel.' Zei Sam en duwde de arm van Will terug naar buiten en schoof het raampje weer dicht. Hij hield de fles. Gelach klonk vanuit de laadbak en Sam grinnikte.

'Je rijdt niet, toe maar.' Zei Nick. Sam zuchtte en lachte.

'En dat betekend gelijk dat ik lam moet worden?'

'Anders ruilen we per direct om.'

'Nee, oké.' Zei Sam terwijl hij de fles aan zijn lippen zette en de drank naar binnen liet glijden. De whisky brandde in zijn slokdarm, liet zijn lichaam gloeien en een glimlach ontstond op zijn gezicht. Feestjes, ook die had hij al die weken moeten missen.

Eenmaal bij het restaurant aangekomen sprongen Will en Robby uit de laadbak voor de auto helemaal stil stond. Ze waren nu al aangeschoten en renden naar binnen. Eerst tilde Will nog een jongeman op die buiten stond te roken, de man gaf hem een vriendschappelijk klopje op zijn schouder.

'Wie is dat?' vroeg Sam, hij stapte uit. Nick haalde zijn schouders op en stapte ook uit.

'Vast een bekende.' Sam knikte en maakte een wuivend gebaar, het maakte hem ook niet uit.

Het restaurant was druk, de lucht bestond uit niets anders dan zweet en drank en de sfeer zat er al goed in. Sam liep met een grote lach naar de tafel waar Will en Robby zaten. Hij schoof aan en luisterde hoe ze praatten over een plan wat ze uit wilden voeren voor de volgende keer. Een onsamenhangend verhaal onder invloed van de drank.

'Hé, lang niet gezien.' Sam verstijfde toen een zachte hand over zijn schouder gleed. Hij keek naar de vrouw en fronste. Een zucht ontsnapte, de vrouw die hem zo lang geleden had geprobeerd te versieren. Hij wist haar naam geeneens, maar ze zal vast vaker mannen verleiden voor haar eigen plezier.

'Dat is inderdaad lang geleden.' Zei hij en wist dat Will en Robby hem met open mond aanstaarden.

'En, heb je nu tijd voor mij?' vroeg ze. Sam schudde zijn hoofd, hij zal nooit met een vrouw als haar gaan. Haar tieten vielen bijna uit het strakke shirt wat ze aan had en het korte rokje, waaronder ze een geruite panty droeg, waren ook niet bepaald zijn smaak.

'Hij heeft echt wel tijd.' Zei Will en sloeg zijn vuist op tafel, 'maar eerst heeft hij tijd nodig voor de drank.' Will liep weg en kwam even later terug met een fles tequila, schijfjes limoen en een keukenpotje vol zout.

'Shots!' Riep de vrouw en ging naast Sam zitten, 'eens kijken wie het meest op kan.' Zei ze en nam ongevraagd deel aan het wedstrijdje van de jongens.

'Degene die wint...' zei ze en gaf een knipoog aan Sam. Sam begon te blozen en keek even met grote ogen naar Robby die schaterde van het lachen.

'Ik ga winnen.' Zei Will vastbesloten, zette de glaasjes neer en begon te schenken. Iedereen legde wat zout op zijn hand en verwachtingsvol keken ze naar elkaar, benieuwd wie het meest kon drinken.

'Op het leven!' zeiden ze in koor, likten het zout van hun handen en klonken hun glaasjes tegen elkaar aan. Sam zette het glas aan zijn lippen en sloeg de drank achterover. Spoelde de zoute smaak weg. Liet het zijn slokdarm verbranden, zijn maag op hol slaan en zette zijn tanden in het schijfje limoen. Gatver. Ronde na ronde, de fles werd steeds leger en het zicht werd waziger. Het was na het zevende, misschien achtste glas dat Sam hikte en zijn hoofd schudde.

'Ik ben klaar.' Zie hij met een dubbelde tong en schoof zijn glas over de tafel heen. Hij maakte aanstalten om weg te lopen. De vrouw pakte hem beet bij zijn bovenarm en likte over haar bovenlip.

'Dan krijg jij straks een troostprijs.' Zei ze. Sam hield zijn adem even in en begon te grinniken, hij wou dat helemaal niet.

'Drink nog maar even door.' zei Sam en liet de jongens achter met de aanhalige vrouw. Hij baande zich een weg naar buiten, de muziek ruiste door zijn gedachten en hij wankelde toen hij de deur open duwde. Hij struikelde bijna over zijn eigen voeten en kwam strompelend buiten terwijl hij lachte om zijn eigen verschijning.