Oude Hoop [WINNAAR WE WRITE 2022]

42. Onderweg

De weken gingen voorbij, er was sneeuw gevallen en de tempratuur was gekelderd naar twintig graden onder nul. In de containers was het niet meer uit te houden en Nick en Sam hadden allebei een kamer gekregen in het huis, zo ging dat elke winter. De ijsbloemen bloeiden aan de binnenkant van de ramen en de containers waren afgesloten voordat alles dichtvroor. Sam en Nick zouden die middag vertrekken met de vrachtwagen, vier dagen heen rijden en weer vier dagen terug. Het was een lange tocht maar ze hadden er zin in. Old Jack had het aanbod geweldig gevonden en had ze zelf de week uit laten kiezen voor de verkoop. Zo had hij nog tijd om de truck na te laten kijken en de jongens hadden de schapen nog kunnen enten voordat ze weggingen. Tilly had een mand vol lekkernijen aan hen gegeven. Genoeg om een paar dagen op te teren. Old Jack had hen extra geld gegeven voor de benzine en een motel.

Het plan was om twee dagen te rijden, waarna ze één dag pauze zouden nemen om de dieren even te laten lopen naast de weg. Ze hadden de hekken meegenomen en konden zo een mobiel hok opzetten. De dieren waren drachtig en het zal zonde zijn als deze reis ervoor zal zorgen dat ze de ongeboren dieren verloren. Ze reden met een truck en aanhanger, waar ze ook wat pakken hooi hadden ingeladen. Het was een geweldige opdracht voor de jongens. Ze hadden het gevoel dat ze meer waren dan simpele jongens die van het land kwamen. Het gevoel dat ze de wereld aankonden was geweldig en voor hen twee was het een heel avontuur.

Het was een zware rit, de wegen waren besneeuwd en hoe hoger ze kwamen in het land, hoe kouder het werd. De truck deed het gelukkig goed en de sneeuwkettingen hadden ze om de banden moeten leggen. Wie bedacht het ooit om schapen te kopen eind december. Elke avond zochten ze een motel, in de hele week dat ze weg waren was er één avond geweest dat ze in de truck hadden moeten slapen. Ze hadden de schapen al gelost in Yellowknife en ze reden leeg terug.
Nergens in de wijde omtrek leek een motel of wegrestaurant te zijn en ze sliepen oncomfortabel op de stoelen.

De vrachtwagen had niet zoals de nieuwe trucks een slaapcabine. Het was koud maar ze waren vooral blij dat ze een dak boven hun hoofd hadden. Het sneeuwde hard die nacht en ze werden wakker door het felle licht wat weerkaatste in de sneeuw. Het was prachtig en het leek alsof de hele wereld stil stond, het was vreedzaam. De vreemde slaappositie had Sam nekpijn bezorgd, toch maakte hij zich daar geen zorgen om, het was niet vreemd als je zittend sliep. Ze trokken verder, reden de staatsgrens weer over en waren opgelucht om weer in Alberta te zijn. Ze reden door dalen, over hoogvlaktes, door donkere wouden en over uitgestrekte delen land waar je kilometers kon kijken en nog niks zag. Niks anders dan sneeuw en een paar verdwaalde bomen.

Ze moesten nog twee dagen rijden tot ze terug waren op de Ranch toen Nick had gevraagd wat er gebeurd was tussen Katy en hem. Sam had zijn hoofd geschud en zijn schouders opgehaald.

'Ze is zo veranderd, in de eerste weken dat ik daar was leek het alsof ze niet meer wist hoe ze moest doen. Aan het einde leek ze weer op Katy. Ze belde met Olivier elke week een paar keer, ik heb er niet veel van meegekregen maar ze klonk nooit blij. Het is vreemd maar ik mag hem niet terwijl ik hem nog nooit heb gezien.'

'Denk je dat ze van elkaar houden?' vroeg Nick, hij keek recht voor zich uit en reed over een ijzige weg. De wegkanten waren bezet met een dikke rand sneeuw wat van de weg was geschoven.

'Ik weet het niet...' Sam zuchtte en keek naar buiten, het landschap gleed voorbij en alles zag er hetzelfde uit. Weilanden bedekt met sneeuw, alles was wit en ongerept. Hij herinnerde hoe Katy hem een zoen had gegeven op het einde. Hoe ze hem vasthield en vertelde dat ze van hem hield. 'Ik heb oprecht geen idee.'

'Old Jack mag hem niet.' Zei Nick en trok zijn wenkbrauwen op terwijl hij kort keek naar Sam. Sam lachte spottend en haalde zijn hand door zijn warrige haar. Hij had zijn hoed op zijn schoot liggen, het had totaal geen nut om een hoed op te hebben in de vrachtwagen.

'Ik ook niet.' Zei Sam lachend.

'Laatst hadden ze ruzie over hun, Old Jack betrok zelfs Diana erbij. Jack was woedend.' Sam keek naar Nick en keek hem vragend aan.

'Ze hadden ruzie over Olivier?'

'Ja, Old Jack was nogal pissig omdat hij zeker wist dat het nooit goed zal eindigen.' Vertelde Nick, hij liet erbuiten dat Sams zijn naam ook gevallen was tijdens dat gesprek. Dat hij misschien wel de aanleiding was voor de woorden die toen gewisseld werden. Sam zuchtte en schudde zijn hoofd. Hij had geen idee meer wat hij van alles moest vinden, het was vreemd en daar kon waarschijnlijk iedereen het over eens zijn.

Ze kwamen terug op de dag voor kerst. In een klein dorp waar ze hadden geslapen hadden ze nog wat cadeautjes gekocht voor Tilly en Old Jack en zelfs voor Jack hadden ze iets leuks gekocht. Voor Olivier en Katy die ook langs zouden komen hadden ze een schattig jasje gekocht voor hun toekomstige baby. Een stoer leren jasje waar hij warm in kon blijven tijdens de koude dagen in de lente. En ze hadden zelfs mini-cowboylaarsjes gekocht. Ze pasten perfect bij het jasje en zelfs Nick moest toegeven dat ze erg schattig waren. Ze reden het erf op, parkeerden de vrachtwagen achter de schuur en zagen Old Jack op de veranda staan. Hij zwaaide verblijd naar hun. Sam hield zijn adem even in, Katy stond naast hem. Hun blikken kruisten elkaar, hij had gedacht dat hij wel over haar heen was. Niet dus.

Ondanks dat beide jongens uitgeput waren van de reis schoven ze die avond aan bij het kerstdiner. Tilly had uitgebreid gekookt, samen met Katy en de tafel stond vol met overheerlijke gerechten.