ကြိုပြောထားတာနော် ဇာတ်လမ်းကအခုမှတဝက်ပဲရှိသေးတာနော် အသဲတို့။
#######
သက်တန့်ရောင်ခြယ်ခြင်း
အပိုင်း၂၀
"ညီညီ...."
"သား...သားသတိရလာပြီတော့.... "
"မိလုံးဆရာဝန်သွားခေါ်စမ်း..."
"ဟုတ်ကဲ့ရှင့်..."
သစ်မောင်ပထမဆုံးမြင်နေရတာတော့ အဖြူရောင်မျက်နာကျက်ကြီးဖြစ်သည်။ နားထဲတွင်လည်း လူသံတွေကိုဆက်တိုက်ကြားနေရသည်။ သို့သော်ဘာတွေပြောနေတာလဲ ဆိုတာတော့ သစ်မောင်အာရုံစိုက်မနေပါ။ ဘာလို့ဆေးရုံပေါ်ရောက်နေတာလဲ ဆိုတာကိုသာ ခေါင်းထဲအပြေးအလွှားစဥ်းစားနေရသည်။
"သားအမေလေ အမေ့ကိုမှတ်မိရဲ့လား..."
အမေဆိုတဲ့အသံကြောင့် သစ်မောင်ခေါင်းကို ဖြည်းညှင်းစွာလှည့်ကာ ကြည့်လိုက်မိသည်။ အမေဟာမတ်တပ်ရပ်နေသည်။ အမေဘေးမှာ လူတစ်ယောက်ရပ်နေပြီး အမေ့ကိုဖတ်ထားတာကြောင့် မျက်နာကိုသေချာမမြင်ရပါ။ အမေဟာ လက်ကိုင်ပဝါလေးကို ကိုင်ကာပါးပြင်နဲ့မျက်လုံးတစ်ဝက်ကို သုတ်နေရင်း မိမိကိုစကားတွေပြောနေသည်။ သစ်မောင်စကားလည်းပြန်မပြောချင်သလို အမူအရာနဲ့လည်း ခေါင်းညိမ့်ခေါင်းခါမတုန့်ပြန်ချင်ပါ။
"သားဒါမင်းအဖေလေ မင်းအဖေ...သားရယ်တစ်ခုပြန်ပြောပါအုံး...."
အမေကသူ့ဘေးလူကို ဆွဲလှည့်ကာ မိမိအားပြသသည်။ အဖေ့မျက်နာမြင်မှ ကျောပေးရပ်ပြီးအမေ့ကိုဖတ်ထားတာ အဖေမှန်းသိလိုက်ရသည်။ အဖေသည်မိမိနဲ့ မျက်နယချင်းမဆိုင်ပါ။ ခေါင်းကြီးငုံကာ ရှောင်လွဲနေသည်။ အဖေ...အဖေ အဖေဆိုတဲ့နာမ်ကို ပြန်တွေးရင်း ရင်ထဲနာကျင်လာရသည်။
"ခနဖယ်ပေးပါ...."
မိမိမျက်ဝန်းရှေ့က အဖေနဲ့အမေကို အဖြူရောင်ကုတ်နဲ့လူတစ်ယောက်က ဖယ်ခိုင်းပြီး မိမိရှေ့ကုန်းကာ မိမိအားစိုက်ကြည့်နေသည်။ နားကြပ်နဲ့ရင်ဘက်နဲ့ဝမ်းဗိုက်တစ်ခွင် စမ်းသပ်နေသည်။ သေချာသည်ထိုလူကဆရာဝန်ဖြစ်သည်။
YOU ARE READING
သက်တန့်ရောင်ခြယ်ခြင်း(Completed)
Romanceအချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ဤficကို Wp၌ ဒီဇင်ဘာ ၁၂ရက် 2020 စတင်ရေးသားခဲ့သည်။ ကူးယူထားခြင်းမရှိပါ။ မူပိုင်Ficလေး ဖြစ်ပါသည်။
