သက်တံရောင်ခြယ်ခြင်း
အပိုင်း၈
သစ်မောင် သစ်ပင်ကိုင်းပေါ်မှာ ကားယားခွပြီး သစ်ရက်သီးကို ဝါးချွန်နဲ့ အားရပါးရထားခူးနေလေသည်။အောက်ကဆန်းနိုင်ရဲ့
စိုးရိမ်တကြီး အော်သံကို ပြုံးပြုံးကြီးလုပ်ရင်း လျစ်လျူရှူ့နေလေသည်။
"ကိုကိုရေ ဆင်းတော့လို့ အရမ်းမြင့်နေပြီ..."
"ဟာ ညီညီရာ တိုးတိုးလုပ်ပါကွ....အဖ သိရင် ဒုက္ခကွ...."
သစ်မောင်သူ့အား အသံကျယ်ကျယ်နဲ့ ပြောနေတဲ့ ဆန်းနိုင်ကို သူ့ခေါင်းသူကုတ်ရင်းသစ်မောင် ပြန်ပြောနေတော့သည်။
"ကိုကိုကလည်း ခုလည်းသရက်သီးတွေ အများကြီးရနေပြီလေ....အရီးကလည်း မကြာဘူးစျေးကပြန်လာတော့မှာ ကိုကိုရဲ့....အဘမောင်ကလည်း အိပ်ရာကနိုးတော့မှာနော်..."
သစ်မောင် ဆန်းနိုင်က သရက်သီးစားချင်တယ်ဆိုတာကြောင့် ခြံထဲက သစ်ရက်ပင်ပေါ်ကို တတ်ကာခူးပေးနေခြင်းဖြစ်သည်။ အစက တစ်လုံးနှစ်လုံးခူးဖ်ို့ဆိုပေမယ့် အခုတော့ မြင်မြင်သမျှသရက်ကြီးက ပိုပိုကြီးနေတာကြောင့် ခူးပြီးရင်းခူးချင်နေတော့သည်။
"ဟဲ့အကောင် သစ်မောင်...."
သစ်မောင်မာတာမိခင်ကြီး အသံကိုကြားတာနဲ့ သစ်မောင်လန့်သွားရသည်။ အမြန်ဆင်းဖို့ပြင်နေရင်း ဟန်ချက်မညီတော့ပဲ ယိုင်သွားတာကြောင့် သစ်ကိုင်းလှမ်းကိုင်လိုက်ပေမယ့် သစ်ကိုင်ခြောက်ဖြစ်နေလေသည်။
"ကျွတ်"
"အိုးးးး....ကိုကို... "
"အားးးး အမလေးကယ်ပါအုံး...."
"ဟယ် သား..."
အသံတို့အပြိုင်အဆိုင်ဖြစ်ပေါ်သွားတော့သည်။ မောင်သစ်မောင်သည်လည်း အပင်ခြေရင်းမှာ ခွေခွေလေးလဲကျသွားသည်။ မိခင်ဖြစ်သူဒေါ်ဘွင့်မှာလည်း အဖော်မနီကိုတောင်မစောင့်နိုင် ခြံထဲသို့ အဘယ်များပြေးဝင်လိုက်သည်မသိ ခြံထဲကသားဖြစ်သူအနားကိုရောက်နေလေပြီ။ ဆ်းနိုင်သည်လည်း သစ်မောင်အနားအပြေးလေးရောက်လာကာ မျက်ရည်တပေါက်ပေါက်ကျနေလေသည်။
YOU ARE READING
သက်တန့်ရောင်ခြယ်ခြင်း(Completed)
Romanceအချစ်ဇာတ်လမ်းလေးပါ။ဤficကို Wp၌ ဒီဇင်ဘာ ၁၂ရက် 2020 စတင်ရေးသားခဲ့သည်။ ကူးယူထားခြင်းမရှိပါ။ မူပိုင်Ficလေး ဖြစ်ပါသည်။
