မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_26 (Zawgyi)

နားထဲမွာ စကားေျပာသံခပ္တိုးတိုး ၾကားေနရတယ္။ ညကပင္ပန္းထားတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္မထခ်င္ေသးဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္ မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ အသံကိုအာ႐ုံစိုက္ၿပီး နားေထာင္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ထူးေအာင္အသံျဖစ္ေနတယ္။ မနက္ေစာေစာစီးစီး ဘယ္သူနဲ႕စကားေျပာေနတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးဖြင့္ၿပီး ၾကည့္လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္က ကြၽန္ေတာ့္ရင္ခြင္ထဲမွာမို႔ ကြၽန္ေတာ့္မ်က္ႏွာကို မျမင္ရဘူး။ အဲ့တာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္နိုးေနတာကို သူမသိဘူး။

ထူးေအာင္က ဖုန္းေျပာေနတာ။ အသံက တကယ္ကိုတိုးတိုးေလးပဲ။ ဘယ္သူနဲ႕မ်ားေျပာေနတာမို႔ ဒီေလာက္ေတာင္တိုးေနရတာလဲ။ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးေတြျပန္မွိတ္ၿပီး ေယာင္သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႕ ထူးေအာင္ကို အေပၚဆြဲတင္လိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္လုံး အဝတ္အစားေတြ ကပ္မေနၾကတာေၾကာင့္ အသားခ်င္းကထိကပ္ေနတယ္။ ထူးေအာင္အသားကိုထိေတာ့ ညကအေၾကာင္းကို ျပန္ေတြးမိၿပီး ၾကည္ႏူးလာတယ္။ မဂၤလာဦးညကို ျဖတ္သန္းၿပီး နိုးထလာတဲ့ခံစားခ်က္က ဒီလိုမ်ိဳးေလးထင္တယ္။ တစိမ့္စိမ့္နဲ႕ေက်နပ္ေနတာမ်ိဳး။

ထူးေအာင္ဆီကေန အေမလို႔ေခၚသံၾကားလိုက္တာမို႔ သူ႕အေမနဲ႕ေျပာေနတာထင္တယ္။ သူ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေျပာပါေစဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္အိပ္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေနလိုက္တယ္။ ထူးေအာင္ကေမးေနတာ။ သုံးရက္ေလာက္ဝမ္းခ်ဳပ္ခ်င္လို႔ ဘာေတြစားရမလဲတဲ့။ ဟိုဘက္ကေန ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာညာျပန္ေမးေနတာထင္တယ္။ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ဒီးတိုင္း အိမ္သာမတတ္ခ်င္လို႔ပါတဲ့ ထူးေအာင္ကျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ဟိုဘက္ကေျပာျပေနတာထင္တယ္။ ထူးေအာင္တစ္ေယာက္ တဟုတ္ဟုတ္နဲ႕။ ခဏေနေတာ့ အေမက်န္းမာေရးဂ႐ုစိုက္ေနာ္ဘာညာဆိုၿပီး ဖုန္းကိုခ်တယ္။

အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့မ်က္လုံးေတြကို ကြၽန္ေတာ္ဖြင့္လိုက္တယ္။ ထူးေအာင္နဖူးေလးကို အနမ္းေပးေတာ့ သူကြၽန္ေတာ့္ကိုေမာ့ၾကည့္တယ္။ ဝမ္းေလ်ာေနလို႔လား၊ ဘာလိုဝမ္းပိတ္စာေတြေမးေနတာလဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့ ဖင္ကနာေနတယ္ေလ အီးပါရင္နာေနမွာမို႔ သုံးရက္ေလာက္ ဝမ္းခ်ဳပ္ေနဖို႔လိုတယ္တဲ့ ထူးေအာင္ကျပန္ေျဖတယ္။ အဲ့လိုၾကားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အေတာ္ေလး စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ ထူးေအာင္ကိုပိုတိုးၿပီး ဖက္ထားမိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ေၾကာင့္ သူနာေနရၿပီ။