မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_29 (Zawgyi)

ဗိုက္ဆာတာနဲ႕ အတန္းထဲအရင္မဝင္ေသးဘဲ ကန္တင္းမွာ တစ္ခုခုဝင္စားျဖစ္တယ္။ လူအေတာ္မ်ားမ်ားက ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ၾကည့္ေနၾကတယ္။ တခ်ိဳ႕က ခပ္လွမ္းလွမ္းကေန ေစာက္ေျခာက္ေတြ ႐ြံစရာေကာင္းလိုက္တာဘာညာဆိုၿပီး ရိုင္းရိုင္းစိုင္းစိုင္းေတြကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ၾကားေအာင္ တမင္ေျပာေနၾကတယ္။ အခုေခတ္မွာ အဲ့လိုေျပာမယ့္လူမ်ိဳးေတြ မရွိေလာက္ေတာ့ဘူးလို႔ ထင္ထားေပမယ့္ ရွိေနၾကေသးတာပဲ။ ရွိလည္း ဂ႐ုမစိုက္ပါဘူး။ ေျပာခ်င္ရာ ေျပာၾကပါေစ။ ခပ္တည္တည္ပဲ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ ရွမ္းေခါက္ဆြဲနဲ႕ ေထာပတ္သီးေဖ်ာ္ရည္မွာၿပီး ေမာင္ထူးအတြက္ ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲနဲ႕ သံပုရာရည္ကို အက်ယ္ႀကီး ေအာ္ၿပီးမွာေပးလိုက္တယ္။

ေမာင္ထူးက သူ႕ေၾကာင့္ အခုလိုမ်ိဳး အေျပာခံရတယ္ဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ့္ကို အားနာေနတာ ထင္ပါရဲ႕။ မဝံ့မရဲနဲ႕ ခိုးခိုးၾကည့္ေနတယ္။ "ဘာျဖစ္ေနတာလဲ" ကြၽန္ေတာ္ေမးလိုက္ေတာ့ "ေတာင္းပန္ပါတယ္"တဲ့ ဝမ္းနည္းေနတဲ့ပုံစံနဲ႕ ျပန္ေျပာတယ္။ ဘာအတြက္လဲလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ျပန္ေမးလိုက္ေတာ့ ငါ့ေၾကာင့္ မင္းပါ အေျပာခံေနရၿပီတဲ့ေလ။ တကယ္ပါပဲ။ ဒီေကာင္ကေတာ့။ တစ္ခါတေလက်ရင္ ေမာင္ထူးက အရမ္းပိန္းလြန္းတယ္။ ဒါနဲ႕မ်ား ကြၽန္ေတာ့္ဦးႏွောက္ထဲ ဝင္ေနခ်င္ေသးတယ္ဆိုပဲ။ သူသာ ဝင္ေနလိုက္လို႔ကေတာ့ ဘာမွကို သုံးစားလို႔ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ဘူး။

"ငါေျပာမယ္ ေမာင္ထူး...ငါသူတို႔ထဲကေန တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ မရဖူးဘူး...သူတို႔ထဲကမွမဟုတ္ဘူး ေဟာ္ဒီေက်ာင္းမွာတတ္ေနၾကတဲ့ လူေတြအကုန္လုံး မင္းကလြဲရင္ ဘယ္သူ႕ထဲကမွ ဘာမွမရဖူးသလို ယူလည္းမယူဖူးဘူး... သူတို႔အျပစ္ေျပာသမွ် လိုက္ခံစားေနရေအာင္ ငါကသူတို႔မ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး ေနရမယ့္ေကာင္မဟုတ္ဘူး...သူတို႔ေကြၽးမွ စားရတဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူး...အရင္ကလည္း ငါ့အေပၚေက်းဇူးမရွိခဲ့သလို ေနာင္လည္းေက်းဇူးရွိလာမွာ မဟုတ္တဲ့ေကာင္ေတြအတြက္ အခ်ိန္ကုန္ခံၿပီး လိုက္ခံစားေနရေအာင္ ငါကသူတို႔ကြၽန္ မဟုတ္ဘူး...သူတို႔႐ြံစရာလို႔ေျပာတာနဲ႕နာရေအာင္ ငါနဲ႕မင္းက လူၾကားထဲမွာ လူအျမင္မေတာ္တာေတြ လုပ္ေနၾကတာမဟုတ္ဘူး...ငါ့အေၾကာင္း မင္းသိပါတယ္ ငါကပတ္ဝန္းက်င္ကို ဂ႐ုစိုက္တတ္တဲ့ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး...အဲ့တာေၾကာင့္ ကိုယ့္အတြက္ အသုံးမဝင္တဲ့ ေကသီပန္လိုလူမ်ိဳးေတြက ေျပာတာကို ဘာမွစိတ္မေကာင္းျဖစ္မေနနဲ႕...ၾကားလား"