မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_2 (Zawgyi)

ေက်ာင္းေတြပိတ္သြားေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္အိမ္မျပန္ျဖစ္ဘူး။ အေဆာင္မွာပဲေနၿပီး အလုပ္တစ္ခုရွာလုပ္ေနလိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးကေတာ့ အိမ္ျပန္သြားတယ္ထင္ပါရဲ႕ သူ႕ကိုမေတြ ့မိဘူး။ ေတြ ့လည္းမေတြ ့ခ်င္တာမို႔ ျပန္သြားတာေကာင္းတယ္။

ဒီေန႕က ကြၽန္ေတာ္ပထမဆုံး အလုပ္စဆင္းမယ့္ေန႕ျဖစ္တယ္။ ေက်ာင္းပိတ္တဲ့လပိုင္းေလးအတြင္းပဲ လုပ္မွာဆိုေတာ့ အလုပ္ရွာရတာ အရမ္းခက္ခဲခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့ အလုပ္တစ္ခုရရွိခဲ့တယ္။ ငါးတန္းတက္မယ့္ ကေလးတစ္ေယာက္ကို အဂၤလိပ္စာသင္ေပးရမွာ။ လစာက အေတာ္ေလးမ်ားတယ္။
ေန႕ခင္း(၃)နာရီကေန ည(၆)နာရီထိ သင္ေပးရမွာျဖစ္ၿပီး ညစာကိုသူတို႔အိမ္ကေကြၽးမယ္တဲ့။ ညစာစားၿပီးမွ ကြၽန္ေတာ္ကျပန္ရမယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အတြက္ေတာ့ အဆင္ေျပတာေပါ့။ ထမင္းတစ္နပ္ခ သက္သာတယ္ေလ။

------------------------------------------------------------

ကြၽန္ေတာ္စာသင္ရမယ့္ ေကာင္ေလးအိမ္ကို ေရာက္ေနၿပီ။ အိမ္ႀကီးက အရမ္းကိုခမ္းနားတယ္။ ၿခံႀကီးကလည္းအက်ယ္ႀကီး။

အိမ္ႀကီးထဲက ဧည့္ခန္းမမွာ ကြၽန္ေတာ္ထိုင္ေနတယ္။ မ်က္စိကစားၿပီး ဟိုဟိုဒီဒီ ေလွ်ာက္မၾကည့္ရဲဘူး။ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သိမ္ငယ္မိမွာစိုးလို႔။ ေခတၱၾကာေတာ့ အေဒၚႀကီးတစ္ေယာက္ေရာက္လာတယ္။ ဝတ္စားထားတာ ေတာက္ေတာက္ေျပာင္ေျပာင္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုယ္ကြၽန္ေတာ္ငုံ႕ၾကည့္မိတယ္။ ရွပ္လက္ရွည္အျဖဴနဲ႕ ပုဆိုးနက္ျပာေရာင္ကို ဝတ္ထားတယ္။ လက္ရွည္အျဖဴဆိုတာလည္း ဆရာနဲ႕တူေအာင္ဆိုၿပီး ဟိုတေန႕ကမွဝယ္ထားတာ။ ၉၅၀၀ ေပးရလို႔ ႏွေျမာေျမာနဲ႕ ဝယ္ခဲ့ရေပမဲ့ ကြၽန္ေတာ့္အေရွ ့ကအေဒၚႀကီးနဲ႕ ယွဥ္လိုက္ေတာ့ အႏုတ္စုတ္ဂုတ္စုတ္ေလးျဖစ္ေနေရာ။

မထင္ထားဘူး။ အေဒၚႀကီးက အေတာ္သေဘာေကာင္းတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္နာမည္ေမးတယ္။ ဘယ္ကလည္းဆိုတာေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္စာသင္ရမွာက သူ႕သားအငယ္ေကာင္တဲ့။ သူ႕မွာသားႏွစ္ေယာက္ရွိေၾကာင္းေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္မလာေသးေလာက္ဘူးလို႔ထင္ၿပီး သားငယ္ကို သားႀကီးနဲ႕အျပင္ထည့္လိုက္မိေၾကာင့္ ရွင္းျပတယ္။ စာသင္းေပးရမဲ့အခန္း လိုက္ျပေပးတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို စာသင္ခန္းထဲထားခဲ့ၿပီး အေဒၚႀကီးက ျပန္ထြက္သြားတယ္။ အေဒၚႀကီးထြက္သြားၿပီး မၾကာဘူး အသီးပန္းကန္ျပားေတြ အစီအရီနဲ႕ အလုပ္သမားတစ္ေယာက္ေရာက္လာၿပီး အခန္းထဲက စားပြဲေပၚမွာခ်တယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပန္ထြက္သြားတယ္။ စားလို႔လဲမေျပာသြားဘူး။ မေကြၽးပဲစားရင္လည္း ငတ္ႀကီးက်တယ္ျဖစ္ဦးမယ္။