မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_6 (Uni)

မောင်ထူးက ရှေ့ကဦးဆောင်ပြီး သူ့အခန်းကိုခေါ်သွားတယ်။ အပြင်မှာ မိုးကလည်းမတိတ်သေးဘူး။ တစ်ညလုံးရွာမယ်ထင်တယ်။ မောင်ထူးတို့အိမ်က အတော်ကြီးကိုကျယ်ပြီး ခမ်းနားတယ်။ မောင်ထူးအခန်းက အပေါ်ထပ်မှာ။ မောင်မှူးကို စာသင်ပေးတဲ့အခန်းနဲ့ မလှမ်းမကမ်းမှာပဲ။

သူ့အခန်းရှေ့ရောက်တော့ တံခါးဖွင့်ပြီး အရှေ့ကနေဝင်သွားတယ်။ ကျွန်တော်လည်း အနောက်ကနေလိုက်ဝင်လိုက်တယ်။

အခန်းထဲရောက်တော့ မောင်ထူးက ကျွန်တော့်ဘက်ကိုလှည့်ပြီး ရေချိုးချင်ရင် ချိုးလို့ရတယ်လို့ပြောတယ်။ ကျွန်တော်ခေါင်းယမ်းပြလိုက်တယ်။ မချိုးတော့ဘူး။ ဒီလာခါနီးမှ ချိုးလာတာမို့။ ကျွန်တော်မချိုးတော့ မောင်ထူးက ရေချိုးလိုက်ဦးမယ်ဆိုပြီး ရေချိုးခန်းထဲဝင်သွားတာကြောင့် သူ့အိပ်ခန်းထဲမှာ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းပဲ ကျန်ခဲ့တယ်။ အဲ့တော့ ကျွန်တော်တစ်ယောက်တည်းပျင်းနေတာနဲ့ သူ့အခန်းထဲကို လျှောက်ပတ်ကြည့်နေလိုက်တယ်။

မောင်ထူးအခန်းက လုံးဝအရှင်းကြီး။ ပစ္စည်း၊ ပစ္စယာရယ်လို့ ဘာမှသိပ်မရှိဘူး။ နှစ်ယောက်အိပ် ခုတင်အကြီးကြီးတစ်လုံးရှိတယ်။ ထောင့်မှာကပ်ထားတဲ့ စာအုပ်စင်တစ်စင်ရယ်။ အဝတ်ဗီရိုတစ်လုံးရယ်။ ဒါပဲရှိတယ်။ ကျန်တာဘာမှမရှိဘူး။ ဘာပစ္စည်းမှ မရှိတော့ နဂိုကျယ်တဲ့အခန်းက ပိုပြီးကျယ်နေသယောင်ဖြစ်နေတယ်။

အခုမှသေချာကြည့်မိတယ်။ နံရံမှာ ပန်းချီကားတွေရှိနေတာပဲ။ ဘာပုံတွေများဖြစ်မလဲဆိုပြီး မောင်ထူးရဲ့ ခုတင်ခေါင်းရင်းနံရံပေါ်က ပန်းချီကားကို အရင်ကြည့်လိုက်တယ်။ အဲ့ပန်းချီကားက အကြီးဆုံးမို့။

ပန်းချီအောက်ခံက အဖြူရောင်။ လက်တစ်ဖက်ပုံ။ လက်ကို တစ်ခုခုပေါ်တင်ထားသလို အလျားလိုက်ဆွဲထားတယ်။ လက်ရဲ့ လက်ကောက်ဝတ်မှာ လှီးဖြတ်ရာတစ်ခု။ သွေးစက်ကလေးတွေကျနေပြီး အောက်မှာအိုင်နေတယ်။ ဘေးမှာက ပလိပ်ဓားတစ်လက်။ ဘာပုံကြီးလဲ။ ဒီလိုပုံကြီးကို ခေါင်းရင်းမှာ ချိတ်ထားရတယ်လို့။

နောက်တစ်ပုံကကျတော့ သစ်ပင်တစ်ပင်ကို ကားနဲ့တိုက်မိတဲ့ပုံ။ သစ်ပင်တစ်ပင်ရှိတယ်။ ပင်စည်တုတ်တုတ်နဲ့။ ကားက သစ်ပင်ကိုဝင်တိုက်ထားသလို ကားမှန်တွေက ကွဲနေတယ်။ ကားတံခါးတစ်ဖက်က ပွင့်နေပြီး လူကကိုယ်တစ်ပိုင်းတန်းလန်းနဲ့ ဇောက်ထိုးကျနေတယ်။ နားထင်မှာ ဒဏ်ရာတစ်ခု။ သွေးတစ်စက်စက်ကျလို့။