မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_27 (Zawgyi)

အေမက ဖုန္းဆက္တယ္ "အေဒၚ့ေယာက္်ားဆုံးၿပီ"တဲ့။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ကို အေဒၚတို႔အိမ္သြားၿပီး ဝိုင္းဝန္းလုပ္ကိုင္ေပးလိုက္ပါဦးတဲ့။ သူလည္း ညကားနဲ႕လိုက္လာၿပီးတဲ့။ အဲ့တာမွ ဒုကၡပဲ။ အခုကြၽန္ေတာ္က လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔အဆင္မေျပဘူး။ အေဒၚတို႔မိသားစုဆိုတာကလည္း ကြၽန္ေတာ့္အေပၚမွာ ေက်းဇူးေတြရွိေနတယ္။ state ေက်ာင္းတုန္းက သူတို႔အိမ္မွာပဲေနၿပီး ေက်ာင္းတက္ခဲ့ရတာ။ အေဒၚ့ေယာက္်ားဆို မအားတဲ့ၾကားကေန ကြၽန္ေတာ့္ကို ေက်ာင္းႀကိဳ/ေက်ာင္းပို႔လုပ္ေပးခဲ့တာမို႔ မသြားလို႔ေတာ့မျဖစ္ဘူး။

ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့္ကို စိတ္မခ်ဘဴးဆိုၿပီး ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူ လိုက္လာတယ္။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဘာမွေထြေထြထူးထူးမလုပ္ရဘူး။ ေမာင္ထူးကပဲ အကုန္သိမ္းက်ဳံးလုပ္တယ္။ သူကခ်ည္းပဲ အကုန္သိမ္းလုပ္ေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က မိုးတိုးမတ္တတ္နဲ႕ ျမင္ရတာ ဘယ္လိုမွအဆင္မေျပ။ ရွိသမွ်လူတိုင္းက အလုပ္နဲ႕လက္ မအားျဖစ္ေနၾကတာကို ကြၽန္ေတာ္ကဘာမွမလုပ္ပဲ ဒီတိုင္းႀကီး ရပ္ေနတာဆိုေတာ့ ဘယ္ေကာင္းမွာလဲ။ အျမင္မသင့္ေတာ္ဘူးေလ။ ကြၽန္ေတာ္အားေနတာကို တစ္ေယာက္ေယာက္ကျမင္ၿပီး ညီေလးေရ ဒါေလးတစ္ဖက္ေလာက္ ဝိုင္းမ,ပါဦးဆိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ ဟုတ္ကဲ့မလုပ္ရေသးဘူး လာၿပီလာၿပီဆိုၿပီး ေမာင္ထူးကအရင္ေျပးတယ္။ အကူညီေတာင္းတဲ့လူက ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ရယ္။ ၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ရွက္လာၿပီ။ "ေမာင္ထူး ငါ့ကိုအရွက္ခြဲေနတာလား"လို႔ေျပာေတာ့လည္း ဂ႐ုမစိုက္ဘူး။ ဘာမွမလုပ္နဲ႕တဲ့ အဲ့လိုပဲျပန္ေျပာတယ္။ ေသာက္က်ိဳးနည္းေအာင္ အခ်စ္ခံရတယ္ဆိုတာ ဒါမ်ိဳးကိုေျပာတာေနမယ္။ ဒါကကြၽန္ေတာ့္ဦးေလးရဲ႕ ဈာပနေလ။ ဘာမွမလုပ္ဘဲ ဒီတိုင္းေနဖို႔က ဘယ္လိုလုပ္သင့္ေတာ္မွာလဲ။ ေမာင္ထူးက သူျဖစ္ခ်င္တာပဲ သူသိတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ဘက္ကို နည္းနည္းေလးမွ ေတြးမေပးဘူး။

ေနာက္ေန႕က်ေတာ့ မနက္အေစာႀကီး ကားဂိတ္မွာအေမကို သြားႀကိဳရတယ္။ အေမတစ္ေယာက္တည္းမဟုတ္ဘူး။ မမပါ ပါလာတယ္။ ပါလာတာလည္းေကာင္းပါတယ္။ နို႔မို႔ဆို အိမ္မွာ မမတစ္ေယာက္တည္း က်န္ေနခဲ့မွာ။ မိန္းကေလးတစ္ေယာက္တည္းဆိုေတာ့ သိတဲ့အတိုင္းပဲ။ အေမကဘယ္လိုလုပ္စိတ္ခ်မွာလဲ။