P_8 (Zawgyi)

7K 562 119
                                    

တစ္ေယာက္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ေနသလိုခံစားရတာေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္နိုးလာတယ္။ မ်က္လုံးကေတာ့ မဖြင့္နိုင္ေသးဘူး။ ကိုယ္ကိုေစာင့္တဲ့နတ္ေတြရွိတယ္ဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ယုံတယ္။ ဘာလိုဆို ကိုယ့္ေနာက္ကေန တစ္ေယာက္ေယာက္ လိုက္ေနတာတို႔၊ ကိုယ့္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္က စိုက္ၾကည့္ေနတာမ်ိဳးတို႔ဆို စိတ္ကအလိုလိုခံစားမိေနတတ္တယ္။ ကိုယ္ကမျမင္ရေပမယ့္ နတ္ေတြကျမင္ၾကတယ္မလား။ သူတို႔ကျမင္ေတာ့ တစ္နည္းနည္းနဲ႕ အသိေပးေနၾကတာျဖစ္နိုင္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ စိတ္ကေန အလိုလိုခံစားမိေနတာ။

ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးေတြကို ဖြင့္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေဘးမွာေမာင္ထူးက ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နိုးလာတာကို သူမသိဘူး။ သူကတစ္ေနရာကို စိုက္လို႔ၾကည့္ေနတယ္။ ေမာင္ထူးက ဘယ္ေနရာကိုၾကည့္ေနတာလဲ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။

"ဟာ"

ရင္ေခါင္းေရာက္ေနတဲ့ ပုဆိုးကို ျမန္ျမန္ဆြဲခ်လိဳက္ရတယ္။
ဟိုေကာင္။ လူၾကားသူၾကားဆို အရွက္ခြဲခ်င္တဲ့အေကာင္က အာကာသထဲလႊတ္တင္မဲ့ ၿဂိဳလ္တုလိုပဲ ေထာင္ေနလိုက္တာမ်ား။ ေမာင္ထူကလည္း စိတ္ဓာတ္ပဲ။ သူ႕မွာလည္းပါရဲ႕သားနဲ႕ ဘာကိစၥ ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိုက္ၾကည္ေနရတာလဲ။ သူလည္းအဲ့လိုမျဖစ္တာက်လိဳ႕။

ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ့္ကိုၾကည့္တယ္။ နိုးၿပီလားတဲ့ ႏႈတ္ဆက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္ၿပီး အိပ္ေနရာကေနထတယ္။ ေရခ်ိဳးခန္းဝင္ၿပီး မ်က္ႏွာေတြဘာေတြသစ္လိုက္တယ္။ ေမာင္ထူးေရခ်ိဳးခန္းၾကမ္းျပင္က နင္းရတာတမ်ိဳးႀကီးပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ဖိနပ္ခြၽတ္ၿပီး နင္းၾကည့္လိုက္တယ္။

ဟင္! ေဖာ့ေတြ။ ေဖာ့ေတြခင္းထားတာလား။ ေရခ်ိဳးခန္း နံရံေတြကို ထပ္ကိုင္ၾကည့္လိုက္တယ္။ ေဖာ့ေတြပဲ။

ေရခ်ိဳးခန္းထဲကေန ကြၽန္ေတာ္အျပင္ကို ထြက္လာလိုက္တယ္။ ေမာင္ထူအခန္းထဲက နံရံေတြကို အကုန္လိုက္ကိုင္ၾကည့္တယ္။ တစ္ခန္းလုံး ေဖာ့ေတြကပ္ထားတာပဲ။ ေမာင္ထူးတို႔အိမ္က အခန္းတိုင္းေဖာ့ေတြကပ္ထားတာလား။ စာသင္ခန္းထဲမွာေတာ့ ကပ္မထားပါဘူး။ ေသခ်ာေအာင္ သြားၾကည့္ၾကည့္မယ္။

မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)Where stories live. Discover now