မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

Extra_3 (uni)

ဘုရား​ပေါ်ကနေ အိမ်မပြန်တော့ဘဲ ဟိုတယ်ကိုပဲမောင်းလာခဲ့လိုက်တယ်။ မောင်ထူးနဲ့လွတ်လွတ်လပ်လပ်နေချင်လို့။ အိမ်မှာဆို အိမ်လှုပ်မှာစိုးနေတာနဲ့ ဘာမှမလုပ်ရဘူး။  ဟိုတယ်မှာဆိုတော့ ကြိုက်သလောက်လှုပ်ရှားလို့ရတယ်။ မလုပ်ဖြစ်တာလည်းကြာပြီဆိုတော့ မောင်ထူးကစိတ်ထိန်းနိုင်မှာမဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါကြောင့် ဟိုတယ်ခေါ်လာရတာ။ သူစိတ်ကြိုက်လုပ်လို့ရအောင်လို့။

အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း အရင်ဆုံးနမ်းဖြစ်ကြတယ်။ မွတ်မွတ်သိပ်သိပ်နဲ့။ ပြွတ် ပြွတ်ဆိုပြီး အသံတွေထွက်တဲ့အထိ။ ရွာရောက်ကတည်းက အခုလိုစိတ်လွတ်လက်လွတ်ဖြစ်အောင် မနမ်းဖြစ်ခဲ့ဘူး။ ရှလူးချင်စိတ်တွေပေါ်လာရင် မလွယ်တာမို့။ ပါးလေးနမ်းလိုက်၊ နဖူးလေးနမ်းလိုက်နဲ့ ကျေနပ်နေရတယ်။

မောင်ထူးနှုတ်ခမ်းက တဖြည်းဖြည်းနဲ့အောက်ကိုလျောဆင်းလာပြီး ကျွန်တော့်လည်တိုင်ကို ကိုက်စုပ်နေတယ်။ ကိုက်လိုက် စုပ်လိုက်ဆိုတော့ နာတယ်။ တစ်နေရာထဲကို ဆက်တိုက်စုပ်နေတော့ ပိုဆိုးတာပေါ့။ လူကအော်ညည်းမိတဲ့အထိပဲ။ ကျွန်တော့်ဆီကနေ အား...ဆိုတဲ့အသံထွက်လေ မောင်ထူးကပိုစုပ်လေဆိုတော့ အရမ်းအရမ်းကို နာလာတယ်။ နာလွန်လို့ လည်ပင်းတောင်ပြက်ထွက်တော့မလား အောင်းမေ့ရ။  ဒါပေမယ့် ကြိုက်တယ်။ မောင်ထူးကကျွန်တော့်ကို အငမ်းမရဖြစ်နေတာမျိုးကို သဘောကျတယ်။  အစကတော့ အရာတွေထင်မှာစိုးပြီး ရုန်းဖို့တွေးလိုက်သေးတယ်။ ဒါပေမယ့် ဆောင်းရာသီဆိုတော့ အနွေးအကျီနဲ့ဖုံးလို့ရပါတယ်လေဆိုပြီး မရုန်းဖြစ်တော့ဘူး။ သူ့စိတ်ကြိုက်လုပ်ပါစေတော့။

------------------------------------------------------------

ညကမောင်ထူးကောင်းမှုနဲ့ ကျွန်တော့်တစ်ကိုယ်လုံးနုံးချိနေတယ်။ အကြာကြီးလေးဘက်ထောက်ရတော့ ဒူးတွေလည်းမခိုင်ချင်တော့ဘူး။ ပက်လက်အနေအထားနဲ့လည်း ကျွန်တော့်ခြေထောက်တွေကို မောင်ထူးပုခုံးပေါ်ဆွဲတင်ခံထားရတော့ ပေါင်းတွေကလည်း တန်းပြီ နာနေပြန်တယ်။ လည်းပင်းကလည်း တဆစ်ဆစ်နဲ့။ ဖင်ကလည်းနာနေတယ်။ ဖြစ်နိုင်ရင် လှုပ်ကိုမလှုပ်ချင်တော့။ ဘာအားအင်မှလည်း ရှိမနေတော့ဘူး။