မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)

P_14 (Zawgyi)

ရန္ကုန္ကေန ည(7)နာရီမွာ စထြက္လာတာ။ စစ္ကိုင္းကားႀကီးကြင္းကို မနက္ေလးနာရီေက်ာ္ေက်ာ္ေလးမွာေရာက္တယ္။ ဧည့္သည္ေတြပါလာတယ္ လာႀကိဳၾကဆိုၿပီးဖုန္းဆက္ထားတာမို႔ ႐ြာကသူငယ္ခ်င္းေတြက ေရာက္ႏွင့္ေနၾကၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သုံးေယာက္မို႔ ဆိုင္ကယ္သုံးစီးလာႀကိဳတယ္။ ေမာင္ထူးက ကြၽန္ေတာ္နဲ႕အတူတူစီးခ်င္တယ္လို႔ဂ်စ္တယ္။ အဲ့တာနဲ႕ ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ေမာင္ထူးက တစ္စီးျဖစ္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကအေရွ႕ကေမာင္း၊ ေမာင္ထူးကအေနာက္ကထိုင္။

ေမာင္ထူးက အေနာက္ကေန ကြၽန္ေတာ့္ခါးကိုဖက္ၿပီးလိုက္လာတယ္။ အစကေတြးထားတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုလာႀကိဳတဲ့ေကာင္ေတြထဲက ဆိုင္ကယ္အကြၽမ္းဆုံးေကာင္ေနာက္ကေန ကြၽန္ေတာ္လိုက္မယ္လို႔။ ဒါမွ ဆိုင္ကယ္လဲမွာေတြ ဘာေတြမျဖစ္မွာ။ အခုေတာ့ ေမာင္ထူးဂ်စ္တာနဲ႕ ကိုယ္တိုင္ေမာင္းေနရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေမာင္ထူးနဲ႕အတူ ဆိုင္ကယ္စီးရတာလည္း စိတ္မရဲဘူး။ မေတာ္လို႔ ဆိုင္ကယ္ဘီးထဲ ေျခေထာက္ထည့္လိုက္မွျဖင့္ ကြၽန္ေတာ္ပါ မသာေပၚေနမယ္။ အဲ့ဒါနဲ႕ ဆိုင္ကယ္ဘီးထဲေျခေထာက္ထည့္ဖို႔ ေတြးမေနနဲ႕ေနာ္ ငါမေသခ်င္ေသးဘူးဆိုၿပီး သတိေပးလိုက္ေတာ့ ေမာင္ထူးကရယ္တယ္။

နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းၿပီးေတာ့ ႐ြာကိုေရာက္တယ္။ အေမက ထမင္း၊ဟင္းေတြခ်က္ေနၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီး အိပ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ေန႕လယ္ (11)နာရီထိုးမွ နိုးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္နိုးေတာ့ ေမာင္ထူးတို႔က အိပ္တုန္းရွိေသးတယ္။ ထမင္းစားခ်ိန္လည္းေရာက္ေနၿပီမို႔ သူတို႔ကိုပါႏွိုးလိုက္တယ္။

ဧည့္သည္ေတြပါလို႔ထင္ပါတယ္ အေမဟင္းခ်က္ထားတာ ရွယ္ပဲ။ ကြၽန္ေတာ္အရမ္းႀကိဳက္တဲ့ ငါးေရက်ိဳခ်က္ပါတယ္။ ဝက္သားသုံးထပ္သားခ်က္၊ င႐ုတ္သီးငံျပာရည္ခ်က္၊ အတို႔အျမဳပ္၊ အခ်ဥ္သုပ္။ စုံလို႔။ ေမာင္ထူးနဲ႕ ကိုေဇာ္ေဇာ္က ဇြန္း၊ခရင္းနဲ႕စားေနက်ဆိဳေပမယ့္ အိမ္မွာေတာ့ ဇြန္းပဲရွိတာမို႔ ဇြန္းနဲ႕ပဲစားခိုင္းလိုက္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ အေမ့လက္ရာကို လက္နဲ႕အားရပါးရစားပစ္မယ္။