P_30 (Zawgyi)

5.6K 458 37
                                    

"ကြၽန္ေတာ္ ေမာင္ထူးကိုခ်စ္တယ္ မမ"

ကြၽန္ေတာ္ေျပာလိုက္ေတာ့ ငိုေနတဲ့မမက တိခနဲအငိုရပ္သြားသလို ကားကပါ ကြၽီးခနဲရပ္တန႔္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လုံး ကြၽန္ေတာ့္ကို လွည့္ၾကည့္ၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေမာင္ထူးကိုၾကည့္ၿပီး ထပ္ေျပာလိုက္တယ္။

"သူနဲ႕ေနရတာ ကြၽန္ေတာ္ေပ်ာ္တယ္"

ကြၽန္ေတာ့္စကားဆုံးေတာ့ မမက တစ္ဖက္ကိုလွည့္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာဆိုဘာမွျပန္မေျပာ။ ေမာင္ထူးကေတာ့ အရမ္းအံ့ၾသသြားတယ္ထင္။ ကြၽန္ေတာ့္ကိုပဲ မ်က္ေတာင္မခတ္ စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ အင္းေပါ့ ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကိုခ်စ္ေနတယ္လို႔မွ မထင္ထားတာကို။ အံ့ၾသေနမွာေပါ့။

"ကားဆက္ေမာင္းလို႔ အဆင္ေျပလား"

ကြၽန္ေတာ္သူ႕ကို ေမးလိုက္ေတာ့ ေခါင္းညိတ္ျပတယ္။

"ဒါဆို အိမ္ျပန္ၾကရေအာင္"

အိမ္ေရာက္တဲ့အထိ မမက စကားမေျပာပါ။ ေရာက္တာနဲ႕ ကားေပၚကဆင္းၿပီး အိမ္ထဲကိုဝင္သြားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ဘာဆက္လုပ္ရမွန္း မသိဘူး။ အေမ့ကိုေတာ့ မေျပာရေလာက္ေသးဘူး ထင္တာပဲ။ မေျပာပါေစနဲ႕ဦး။ အေမသိရင္ ဘယ္လိုလာမလဲ မသိေသးတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္နည္းနည္းေတာ့ ေၾကာက္တယ္။ စိတ္ကိုလည္း ဘာမွမျပင္ဆင္ရေသးဘူး။ ေက်ာင္းၿပီးရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ေျပာမွာပါ။ အဲ့အခ်ိန္က် ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္။

အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ ေမာင္ထူးကကြၽန္ေတာ့္ကို တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္လာဖက္တယ္။ သူ႕ကိုခ်စ္တယ္ဆိုတာ တကယ္လားလို႔ ေမးတယ္။ ငါညာဖူးလို႔လားလို႔ ျပန္ေျပာလိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ႏႈတ္ခမ္းေတြကို လာေရာက္နမ္းရွိုက္တယ္။ မြတ္မြတ္သိပ္သိပ္နဲ႕။ ၿပီးေတာ့ အၾကာႀကီးဖက္ထားတယ္။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္တဲ့ ပါးစပ္ကေနလည္း တဖြဖြေျပာေနတယ္။ ဒီေကာင္ကေတာ့ေလ။

-----***-----

ကြၽန္ေတာ့္ဆီက ခ်စ္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားၿပီးကတည္းက ေမာင္ထူးတစ္ေယာက္ ေပ်ာ္ေနတာမ်ား မဖုံးနိုင္ မဖိနိုင္နဲ႕။ အရမ္းကိုလန္းဆန္းတက္ႂကြလို႔။ အခြင့္အေရးကလည္း ယူတတ္ပ။ ေက်ာင္းဆိုလည္းေက်ာင္း၊ အိမ္ဆိုလည္းအိမ္မို႔ လူလစ္တိုင္းဖက္၊ လူလစ္တိုင္းနမ္း။ ၾကာေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ေတာင္ အျမင္ကတ္လာၿပီ။ ခ်စ္တယ္လို႔ မေျပာခဲ့မိရင္အေကာင္းသား။ အခုေတာ့ သူ႕ကိုဘယ္လိုမွ မနိုင္ေတာ့ဘူး။

မောင်ထူးနဲ့ပေါင်းပြီး ကျွန်တော်ပါထူးသွားတယ် ( Completed)Where stories live. Discover now