His Story To Tell (R-18)

HSTT - 80

Halos murahin ko na ang buong mundo nang huminto ang sasakyan sa harapan ng sementeryo. Tinignan ko siya nang masama at nakangiti lamang ito habang nakatingin din ngayon sa akin. I looked at the time at my watch and I even cursed more when I saw that it's 2:30 am in the morning.

"Mag a-alas tres na ng umaga." Galit na sabi ko sakaniya.

"Alam ko. May relo rin ako." He said and showed me his watch. Binuksan niya ang pinto ng kotse at nang pababa na siya ay mabilis ko siyang pinigilan.

"Nababaliw ka na ba?! Anong gagawin natin diyan sa sementeryo nang ganitong oras?!"

"Kailangan ko siyang puntahan. Kung ayaw mong sumama, maiwan ka riyan. Bahala ka, mag isa mo lang diyan."

"Ryoga!" Galit na sigaw ko.

"Yoshikawa." Pangco-correct niya ulit.

He always corrects me whenever I call him Ryoga. Tuluyan na siyang bumaba ng kotse at napasabunot ako sa buhok ko. Wala na akong nagawa pq kung 'di ang sumunod na lamang din sakaniya. Ayoko namang maiwan mag isa rito.

"Bababa ka rin naman pala, ang dami mo pang arte." He said nang lumapit ako sakaniya.

"H-hindi ka ba natatakot?" I asked when we started walking.

Hinawakan ko siya sa braso dahil sa kaba na nararamdaman ko. This is a fucking cemetery and it's almost three am! God. I won't be surprised if I pass out here.

"Matakot ka sa buhay, huwag sa patay."

I looked around and it is so dark. Linabas niya ang cellphone niya at ginamit bilang flashlight.

"Sino bang pupuntahan natin dito? Mama mo?" Tanong ko pero hindi siya sumagot.

Nang biglang humangin ay napayakap na ako sakaniya sa takot na nararamdaman ko. Wala naman sigurong multo na lalabas dito, no? It will be the death of me if that happens.

"Malayo pa ba tayo?"

"Malapit na." Sagot niya atsaka niya ako inakbayan. "Huwag ka ngang matakot. Kasama mo naman ako."

"Sa'yo ko pa talaga maririnig ang bagay na 'yan?"

We stopped walking at napatingin ako sa harapan ko. May lapida ang naroroon at halos manlaki ang mga mata ko nang mabasa ang pangalan ng nagmamay ari non.

"Hello, Jowana! Namiss mo ba 'ko?"

Jowana Heaven

It's her ex! We are now in front of the grave of his ex. His first love!

Humiwalay siya sandali sa pagkaka akbay niya sa akin at lumayo ako sakaniya. May kinuha siya sa bulsa niya and it's a small candle. He lit it up using a lighter and put it on Ate Jowana's grave. Umupo siya sa may damuhan atsaka niya ako hinila papalapit sakaniya. I sat beside him while still looking at the grave.

"First time mo rito, 'di ba?" Tanong niya sa akin.

Kinagat ko ang ibabang parte ng labi ko nang maalala kung anong nangyari sa amin noon. But I failed stopping my tears from falling. I am crying. I suddenly feel guilty.

"I-if it wasn't because of me, she's still living." I said.

Guilt runs in my heart habang iniisip ang pagsasakripisyo na ginawa niya para sa akin. Instead of me being raped by that fucking Jace, she offered herself. She sacrificed herself for me.

"She's my hero." I said and I wiped my tears.

"Hindi ako nagkamali nang pagkakakilala sakaniya. She always lets other people's safety first before herself."