His Story To Tell (R-18)

HSTT - 65

Hindi ako nakatulog buong magdamag habang iniisip ang nangyari kagabi sa pagitan namin ni Ryoga. We just had sex or should I say it almost dahil hindi naman natapos? I even broke a glass on his head. We talked, and he ended up saying words which fully don't understand.

Ang sabi niya hindi raw siya 'yun. Hindi raw si Ryoga ang may gawa non sa akin kung 'di si Yoshikawa. Isn't he is Ryoga Yoshikawa? It's just the same person! May kakambal ba siya? As far as I know, he doesn't have! Siya lang din 'yon!

Ang hindi pa maalis alis sa isipan ko ay kung paano niya sinabi na maniwala sila Kuya Raine at Kuya Luke sakaniya. Like he was really scared of them that they might not believe him. This is giving me headache.

"Mommy, sunog na po 'yung pancake."

Gusto kong tawagan si Kuya Raine at tanungin kung saan niya siya dinala. Pero paano ko magagawa 'yon kung wala naman akong cellphone? Paano ko sila matatawagan?

"Mommy! Sunog na po!"

Napalingon ako kay Ivan na nakatayo sa tabi ng lababo. Dali dali siyang kumuha ng tubig sa gripo at pinuno ang baso. Napakunot ang noo ko dahil doon. Iinumin niya ba 'yan?

Tumkbo ulit siya pabalik sa akin at napasigaw ako nang itapon niya ang tubig sa pan at gumawa ito nang kakaibang tunog dahil sa tubig. I looked at the pan at ang daming usok. Tinakpan ko ang ilong ko at mabilis na pinatay ang stove.

"Ivan!" Tawag ko sakaniya.

"Kanina pa po umuusok 'yung pan dahil nasusunog na po 'yung pancake. Kanina ko pa po sinasabi sa inyo e."

I looked at the pan at halos mangitim na ito sa pagkakasunog.

"S-sorry." I said. "Magluluto nalang ulit ako."

God! I even lost my senses just because of the thoughts that I have in my head.

"Huwag na po, Mommy. Magbebread nalang ako." He said and went back to his chair.

Umupo ako sa tabi niya at naglagay ng palaman sa tinapay niya. Inabot ko ito sakaniya at nag umpisang kumain.

"Ayos ka lang po ba, Mom?" Tanong niya at tumango na lamang ako.

"O-okay lang ako, baby."

"I think you're not. You're spacing out kanina pa po."

"Okay lang ako, anak." Pag uulit ko.

Hinalikan ko ang ulo niya at ngumiti sakaniya. Kanina ko pa kasi iniisip ang nangyari kagabi. Halos hindi na ito nawala sa isipan ko simula nang magising ako.

"Mom, nasaan po pala si Uncle Ryoga?"

"H-huh?"

"Wala po siya e. Kanina ko pa po siya hinahanap pero hindi ko po siya mahanap. May pinuntahan po ba siya? Nagpaalam po ba siya sa inyo? Anong oras po siya uuwi?" Sunod sunod na tanong niya.

"M-meron siyang pinuntahan."

"Saan po?"

"Hindi ko alam e. Basta kasama niya sila Uncle Raine."

Tumango tango na lamang ito at pinanood ko siyang kumain. I smiled sadly while looking at him. I can see clearly Ryoga's face and that makes me even sadder.

Kada titignan ko siya noon ay halos kainin ako ng lungkot dahil naaalala ko si Ryoga sakaniya. It reminds me the things that he did to me. Every pain that I felt, every tear that I cried, all of the bad and good memories that we have, keep playing on my mind.