His Story To Tell (R-18)

HSTT - 54

🖤🖤🖤

It's Monday again and I'm so excited to go to school. Hindi ko alam kung bakit ako excited? Siguro dahil ilang araw nalang ball na namin. Malapit lapit na!

"Nandiyan si Ritsumi sa living room." Kuya Raine said nang pumasok siya rito sa kitchen. I'm eating my breakfast.

"Bakit?"

"Sasabay daw sa'yo."

Ay oo nga pala! First day niya nga pala ngayon sa RU at gusto niyang samahan ko siya para i tour. Akala ko pa naman sa school ko na siya kikitain, dito pala?

"Ba't hindi mo siya tinawag, Kuya? Pakainin mo ng breakfast."

"I already did. She said na tapos na siyang kumain at hihintayin ka nalang matapos."

Binilisan ko nalang ang pagkain ko dahil nakakahiya naman kung pag hihintayin ko siya. Ang aga niyang gumayak ha? Excited na rin kaya siya?

"Hahatid mo ba kami, Kuya?"

"No. Si Ryoga ang mag hahatid sa inyo. Nasa labas, ayaw pumasok."

Oh? Okay. Hindi na lamang ako sumagot pa. Ever since talaga na dumating si Kuya Ryoga I feel so weird. Hindi ko maintindihan kung bakit pero parang ibang tao siya kung umakto sa akin. I noticed his relationship towards other people around me, and it is fine naman. Pero bakit sa akin parang hindi? Parang iba. Parang kung may ano and I don't get it.

Nang matapos akong kumain ay agad kong pinuntahan si Ritsumi sa living room. Naabutan ko siyang nakaupo sa sofa habang titig na titig sa phone niya. She looks like waiting for someone's text. Text siguro ni Luther?

"Huy." Tawag ko sakaniya dahil hindi niya pa rin pansin na nandirito na ako.

"Andyan ka na pala? Let's go na?"

"Yep." I answered at nauna na'kong mag lakad sakaniya.

Nang makalabas kami ng gate ay agad kong nakita ang isang kotse na nakaparada sa harapan mismo ng bahay. This must be Kuya Ryoga.

"Doon ka na sa front seat, Rej." Ritsumi said and she went inside.

Binuksan ko ang pinto at pumasok na rin sa loob. I looked at the driver which is him and I smiled.

"Hi." Masayang bati ko pero tinanguan niya lamang ako. Ni hindi niya ako tinignan man lang. The hell?!

"Alis na tayo, Ryoga." Aya ni Ritsumi.

"Seat belt mo." Sabi niya habang hindi pa rin nakatingin sa akin pero ako'y titig na titig sakaniya.

"Sorry."

I put my seat belt on and Kuya Ryoga started to drive. Bukod sa hindi niya ako matignan ngayon, bakit hindi kaya siya pumasok sa loob? Pasimple ko siyang sinulyapan ulit at tutok na tutok lamang siya sa kalsada at pagmamaneho niya. I looked away and just stared outside the window.

Simula nang dumating siya, nagbago na talaga ang pakiki tungo niya sa akin. I don't understand. Sometimes he is okay, but most of the times he is not. Para bang may barrier sa aming dalawa.

Before he always joked around, he was so sweet and caring to me. But now, he seems cold and it's difficult for me to go with his trip.

May problema kaya siya sa akin? Did I do something wrong?

Huminto ang sasakyan sa tapat ng RU at inalis ko ka agad ang pagkaka seatbelt ko. I looked at him but he is still seriously looking straight.

"T-thank you." I said and I waited for him to answer.