Be The Way Forward ✓

CHAPTER 9

CHAPTER 9

IMAGINATION

Tiningnan ko si tita na ngayon ay nakatingin kay kael na nananakbo palayo sa bahay namin. Pero bago iyon ay nakita ko pa silang nag-uusap, then ayon na nga. Nanakbo nalang si kael.

Tita was speechless habang lumalabas ako nang gate nila. Kael was waited for too long, at hindi niya na yata kinaya kaya umalis na. Umalis na siya kung kailan paparating naman ako. May importante daw siyang sasabihin kaya hinabol ko na. Siya naman yung naghintay nang matagal.

"Kael!" Sigaw ko nang papasok na kami sa kalsada na puno ng palayan.

"Pssstt kael!" Sigaw ko ulit sakanya. Pero nagsalubong lang ang kilay ko nang wala man lang siyang lingon-lingon.

"Ano?" Tanong niya. Nang seryoso.

Nagpantay na kami nang lakad. Goodness, nakakapagod pala habulin si kael.

"Huy" tinapik ko ang balikat niya. "Galit ka ba? Sorry. Hindi ko kasi agad nalusutan sina lola kaya nakapaghintay ka saakin nang matagal" sabay hinga ko nang malalim dahil pagod ako kakahabol sakanya.

Tumango naman siya. At sinalubong nang papalubog na araw ang mukha niya. Napalunok naman ako nang wala sa oras. Marahil ay galit nga siya talaga saakin dahil hindi ko man lang siya naassist nang bumisita siya.

"Okey lang. Babalik nalang ako sainyo bukas" tiningnan niya ako pabalik at muli ulit na tumingin sa kalsada.

Habang ang mga paa ko naman ay patuloy parin sa paglalakad, at pagsunod kay kael. Kael is not carhea, hindi siya yung gigisingin ako sa sigaw niya para paalalahanan ako na may taong naghahanap saakin.

"Bakit ayaw mo pang sabihin saakin ngayon. Andito nalang naman din tayo edi go. Sabihin mo saakin kung bakit ka napadalaw" matigas kong saad.

Nagsimula naring kumunot ang noo ko. Hindi ko maatim ang isang katulad ni kael, palaging emosyonadong lalaki.

"W-wala lang" umiiling pa ito. "Sadyang napadalaw lang ako sainyo" gumalaw ang adams apple niya. Hudyat na napalunok ito.

Kinakabahan ako habang tumatango sakanya. "Nagpapatawa ka ba?" Syempre sabay tawa ko rin sa kanya. "We're only be friends last day, do you think na sapat na iyong panahon para dalawin ako nang 'kaibigan' ko na kahapon ko lang nakilala?" Pagbibiro ko.

Exactly. He is the first man, na naging kaibigan ko dito. Kaya siya rin ang dapat unang dumalaw saakin. Nakakatawang nakakainis. Ano nga bang problema saakin at ganito ako.

Nagsalubong ang dalawang makakapal na kilay niya. "Please?? Miss tina, wala ako sa mood ngayon"

Napasinghap ako at napatango nalang bigla bilang pagpayag sa sinabi ni kael. He is really getting into my nerves. Siya na ngang hinahabol.

Nilapit ko ang katawan ko sakanya. "Galit ka ba?? Sorry" napayuko ako.

Pero hindi parin siya nagsasalita. "Ya! Uyy! Ano ba, malayo na 'toh sa bahay namin oh"

''Go back!" Napasigaw ito sa harapan ko. "May bad connection ang tita mo sa magulang ko. Kaya paano tayo naging magkaibigan??"

I'm not scared of walking in this dark side of the road. Pero ngayon ay natatakot na ako, how this will be?? How kael, shouted at me? Napasinghap ako nang wala sa oras dahil sa sinabi niya. I was helpless this time, hindi ko kayang tulungan ang sarili ko.

Wala akong ideya kung ano nga ba ang pumapasok na konklusyon sa utak ko!.

I tried to protest but kael caught my guard. Napalunok ako at nagsimula nalang na tumango.