Be The Way Forward ✓

CHAPTER 15

CHAPTER 15

JEALOUS

Tumingin si naize sa salamin at muli ay naglagay siya nang lip gloss. We're both let a heavy sigh habang naghihintay sa loob ng plaza.

Pinunasan ni naize ang pawis niya sa noo. "Kinakabahan ako, what if hindi siya pumayag sa gusto kong mangyari?? What if mareject ako during ng triple date natin" ngumuso siya.

Things came into my mind. Hindi deserve ni naize ang mareject at ma outcast saamin ni naiel during our dates. Desperada siyang makasama sa amin kaya hindi ko hahayaang mangyari ang sinasabi niya.

"I don't even know. Huwag ka ngang mag-isip ng ganyan. Ako ang bahala" sabay ngiti ko.

We're wearing the same color of dresses but differ in style. Hindi ko na agad iyon napagtuunan ng pansin dahil nakita ko na si naiel na papalapit saamin.

"Oh my ghod. There he is" aniyang pabulong ni naize.

He is wearing a black jeans with untucked polo on it. Bumagay sa maputi niyang balat ang damit niya, medyo brush up ang kanyang buhok. He is the one who's naize's ideal man, at sana. At sana ay hindi lang dahil sa appearance ni naiel kaya si naize nagkagusto sakanya.

"Hi!!" Aniya naming dalawa.

As we expected, he look at us curiously, nakakunot pa ang noo niya habang palipat lipat saamin ng tingin. Tiningnan niya ako ng seryoso bagong muling nagsalita.

"Kasama mo siya??" Tumango ako. "May pupuntahan kayo?? Hindi ka naman nagsabi, ireschedule ko nalang yung date natin" walang bahid sa boses niya ang pagtataka.

Nadissapoint siya sa nangyari saaming dalawa. He really don't have any idea kung gaano ka-obsses sakanya si naize kaya please, for the first time ay sana pumayag siya.

Umiling ako at pinigilan siya sa isiping bumubuo sakanya. "W-wala. Huwag i mean, This may made you upset, but-"

Naize added.

"Hinatid ko lang siya dito. Magpapasama sana ako kaso may date kayo. Aabangan ko nalang siya dito sa plaza." Tiningnan niya ako at tiyaka kinurot ang tagiliran ko. "Hihintayin kita diyan sa bench na 'yan ah?? Huwag kang magpapagabi. Yawa ka" bulong na ang huling salita na sinabi niya.

Naintindihan ko na ang gusto niyang mangyari. She just nodded at me, senyales na dapat ay lumapit na ako kay naiel.

"S-sige. Mauna na kami naize. Bye!! Hintayin mo 'ko jan ha?? Huwag kang aalis, awwi3t ka"

I let out a heavy sigh ng makalayo na kay naize. Hindi niya man sabihin pero alam kong malungkot siya. She give us privacy even though it's unnecessary. Sinabi ko naman kasi sakanyang pwede siyang sumama saamin, pumayag naman siya. Pero nag-iba na naman ang timpla ng utak niya. She refuses us.

Siguro dahil alam niyang mas lalong madi-dissapoint si naiel kung ipipilit namin ni naize na mapasama siya.

Saaming dalawa ay siya pa ang prepare na prepare. I smiled sweetly, para siyang pating na kapag nakakakita ng pain ay agad na tutuklawin.

Debris called me last night. The situation hasn't change, sinabi niya na hindi pa sila nagkikita ng pinsan niyang si archer. Archer can't be found, maging ang mga magulang niya ay hindi alam kung nasaan ang uniko-hijo nila. But lately ay may nakakita sakanyang kaklase niya, but after that. He longed gone. I don't know how to feel, matutuwa ba ako?? Dahil umalis siya?? Maaawa ba ako, dahil hindi ko alam kung ano bang kalagayan niya??

Yun ang hindi ko alam. We're completely in different level right now. Ako, sigurado na akong makakamoved-on. Pero siya?? Wala akong ideya.

I ask debris kung kamusta sina carhea. He said she fought someone. 'Yung babae daw na kasama lately ni archer, she already know that i'm afar because of archer. She hasn't change at all, protective na kaibigan. Pero atleast my improvement na siya, hindi na gaanong malaki ang galit niya saakin. Sabi pa ni debris ay tanggap narin nila na wala ako, that caused my heart melted. But in part of me, tanggap nga nila na wala ako sa kanila, but i'm still hoping of their care. Sana ay miss nila ako.