Be The Way Forward ✓

CHAPTER 48

CHAPTER 48

PILITING MAHALIN

Wala na akong ideya kung ilang oras akong tulala ngayon. I don't know when I was started to think deeper right now, Hindi ko iniisip ang oras na ginugugol ko sa pag-iisip lang. My phone rings, I know it's my job time. Pero nawalan na ako ng lakas para magtrabaho ngayong araw. I was in the deep thoughts, Tama ba toh?? Tama ba ang narinig ko mula sa papa ni kristina?

May anak kami??

Mas ginugol ko ang oras ko sa topic na yan.

Kung ano man ang nasa isip ko. Alam kong yun ay ang paniniwala ko kay tito na tama nga talaga ang sinasabi niya. May chance na mabuntis ko si kristina, at ngayon ang chance na yun. I don't expect this stuff will appear in my mind.

"Kristina, wake up." Yun ang unang lumabas sa bibig ko, at ngayon ay umiiyak na ako sa harapan niya ngayon. Sa pagtuloy ng agos ng luha ay hindi ko inalis ang mata ko sakanya na ngayon ay nakapikit parin. Hawak ko sa isang kamay ang kanya, habang ang isa kong kamay ay nakakuyom sa kumot.

"I'm sorry, for losing myself on you.". Sabi ko at mas nanlabo ang aking paningin dahil sa pagtaas baba ng kanyang dibdib, she's breathing but didn't awaken awaken yet.

"I didn't know na b-buntis ka. Sana, pala. Binaba ko nalang ang aking pride. Wake up please will you??"

Aking hinalikan ang kamay ni kristina. I don't want to smell the scent of medicines here. I want to smell is the scent of wax in candles, having her in a dine. What would I do to happen that??.

I want to show her how I feel. Anger pushes me, but kristina pulls me back. I want to show her, that I miss her. Na sa mga araw na pagkawalay ko sakanya ay hindi ko parin napapansin na nagbabawasan ang aking pagmamahal sakanya. I already know that, I don't want to torn my heart to somebody else.

I want her, damnly.

"Aayusin pa natin ang lahat lahat." I said on the next day that I visited her. Ganun parin ang lagay niya, walang pinagbago.

Sa pagbisita ko dito ay hindi parin nababawasan ang pag-aalala ko sakanya. Malaki na ang tsansa na magigising siya this week or second of it. Pero nag-aalala parin ako,  ano kaya ang mangyayari saaming kapag nagising na siya? Magagalit ba siya saakin?, Sisisihin niya ba ako dahil ako ang naglagay sakanya sa kapahamakan?.

Sumisikip parin ang dibdib ko sa tuwing iniisip ko na gusto ko parin siya. Pero paano naman siya??, Yung mga masasakit na salita na nagawa ko sakanya at nasabi?. Matatanggap niya pa ba ako?? Matatanggap niya pa ba ang buong puso kong pagbabalik?.

"I love You, please open your eyes."

I want to fist my hand and punches mine. Gusto kong sisihin ang aking sarili sapagkat nang dahil saakin kaya siya nakahiga dito.

"I can't lose you for the second time." Bulong ko pa at hinalikan na ang kamay niya.

That's my routine everyday that I visiting her. Bago ako umalis ay hahalikan ko muna ang kamay niya.

"We are going back again okey??" I smile, sana makita niya ang ngiti ko.

Tumayo na ako at umalis na sa harapan niya.

***

Habang naglalakad ako ay nahagilap ng aking mata si carhea. She look at me at tiyaka sumabay saaking maglakad palabas.

Okey na ang samahan namin ngayon, simula nang malaman ko ang mga nangyari kay kristina. Nagalit sila nung una pero hindi ko naman hinayaang lumala pa iyon. I explained my sides, at ngayon ay tanggap na nila dahil wala na rin naman silang magagawa. Nangyari na ang lahat. At pasalamat nalang sila dahil andito ako at bumabawi may kristina.