Be The Way Forward ✓

CHAPTER 31

CHAPTER 31

CAUSED

Malabo ang mga mata kong nakatingin sakanila. Kael was there, i saw debris, devin and archer also. My heart started to beats harder when I saw those three was punching those perverts.

Napatakip ako ng bibig ng maitayo ako ni kael. He fix my tangled shirts, he even fixed my unbottoned shorts kahit na may mga nakakakita. Habang ako ay hindi parin maalis ang tingin sa mga lalaking nakahandusay na ngayon. Those rapist, I can't expect this things to be happened... Like it was, the time give me some unlucky moments...

Tumingin ako sa babaeng tumatakbo sa gilid ko. I thought it was zeldee who held to fetch this helps, but it was carhea...

"Kristina!!" Umalingawngaw ang sigaw niya.

Nagkaroon ng maraming tao na nakatingin saaming lahat. Marami ring umaawat na lalaki kina debris sa panununtok ng mga lalaking iyon. Habang si kael ay mahigpit parin ang yakap sa nanginginig kong katawan, he comforted me.

"C-carhea" Pinakawalan ako ni kael para mayakap ko ang kaibigan ko.

My tears was on unlimits because of my fears right now. Gaya ko ay napatakip rin si carhea sa kanyang bibig, duguan na ang mga lalaki habang nakahiga. They are familiar, pero kina archer ngayon ang paningin ko. Pinunasan ni kael ang luha ko sa pisngi. Sina Archer ay habol ang hiningang tinitingnan ang mga rapist.

"Oh my ghod!!" Carhea shouted so loud. Nakadako ang tingin nito sa sugat kong dumudugo, nasa bandang siko yun. "A-ayos ka lang??"

"Y-yeah"

Mas pinagpyestahan pa nang mga tao ang nangyari... Dumating na din ang mga barangay tanod at sila na ang nagresponde sa nangyari ngayon. Archer was calling someone no in his phone and I know it was lola and tita. I know I will become a grounded one if they knew it.

Hinawakan ako ni kael sa kamay at nginitian niya ako habang nasa loob kami ng kotse ni archer. Nasa labas silang lahat at kinakausap ang mga tanod at bagong dating na mga pulis. Nasa loob na ang mga rapist sa police car.

Pinunasan muli ni kael ang luha ko sa mga mata. He hugged me then kissed me in my head habang ako ay nakamasid sa labasan. I felt relief right now, I'm assured myself that I am safe and sound.

"We're so sorry... Dapat sinamahan ka nang mga yan!!" Dinuro ni carhea ang mga lalaking kakapasok palang sa loob ng kotse. Sumakay si carhea sa tabi ng driver seat habang nakatingin sa likod.

"Kristina... Our apologies" ani ng mga kalalakihan. Napabuntong hininga ako at sinabing ayos lang.

I might consider them to be blamed... But not that much. Hindi naman nila ginusto yun.

"Buti't sinundan kita dito... I was searching for you then nakita kita doon at binabastos!" Halata sa boses rin ni carhea ang takot...

I understand that situation... Alam kong medyo matagal ang pagsagip saakin dahil hindi kaya ni carhea na siya lang ang lumaban sakanilang lahat. She need help on others. Pasalamat parin naman ako dahil hindi nila ako nagalaw.

"I'm scared Kristina kaya tinawag ko sina arch... But then kael came"

"Kael" I said. Nangilid ang luha ko kaya pinunasan niya muling iyon.

"Kristina... Stop crying" bulong niya.

"Guys. Let's get back... Bahala na ang mga tanod dito" saad ng isa sa mga lalaki sa loob. Pinaandar na ni archer ang kotse. Medyo masikip ang daanan kaya napakabagal ang paglabas ng kotse sa kalsada.

"Kael. Papasok ka pa ba sa night shift??" Rinig ko sa cellphone ni kael. Tumawag yata yung amo nito sa store.

"Hindi na po muna maam." Saad nito, tiningnan niya ako at pinisil ang kamay ko.