Be The Way Forward ✓

CHAPTER 44

CHAPTER 44

HEART PAIN

Nakatingin lang basta ako kay kael. Habang siya ay ganun din ang ginagawa saakin.

Plus pa yung puso ko. Grabe yung tibok, 'kala mo naman nakakita nang multo. Pero seriously, andito nga si kael. Hindi siya imagination na nangyayari saakin.

He is real.

"Kristina pala.--" I heard carhea but she stopped.

Nangilid ang aking luha nang pagsadhan ko ang pagmumukha ni kael. Ganun pa din, pero mas gumwapo siya.

"Kael, k-kamusta ka na??"

"Kristina, let's go." Hinapit ako ni carhea.

"T-teka, kael-" I said but he stay, didn't alarmed about what I've said, mas nangilid ang aking luha ng makita ang emotionless niyang ekspresyon saakin. With a deep dept brown eyes that stares me like it was no souls.

"Kristina!, Let's go na!" Kinuha muna ni carhea ang nahulog kong cellphone at walang sabi-sabing hinawakan ako sa pulsuhan at kinaladkad palayo kay kael.

Nanghina ang katawan ko at walang ibang magawa kundi ang sumabay sa paglalakad kay carhea na ngayon ay nakahawak saaking kamay.

Pero may parte saaking umayaw kay cahrea. My heart. Tinigasan ko ang aking paa upang hindi niya ako makaladkad palayo.

"Carhea si kael. S-siya iyon." Sabi ko. Pero tamad lamang akong tiningnan ni carhea. Gamit ang manipis niyang kilay ay iniangat niya yun para ipamukha saakin na ayaw niya sa aking sinabi.

"So what's now?? Don't tell me na gusto mo ng comeback??"

"I just want to ask him how is he." Napayuko ako.

"He is fine!, Obviously! Look, sinong hindi okey na nakasuot ng tuxedo?? Umangat na siya kristina so there's no reason for you to ask him kung ayos lang ba siya o hindi." Malakas niyang saad kaya napayuko ako at unti-unting naramdaman ang sunod-sunod na patak ng aking luha.

Bakit ba ako ganito?? I just saw him, dapat Hindi na ako nasasaktan.

"But-"

"No buts kristina... Akala ko ba nakamove-on ka na??" Mas nilapit niya ang sarili.

Hinawakan niya ang panga ko at marahang iniangat. She's now cursing while wipping my wet cheeks.

"Halika nga!" Inis niyang saad sa pagmumukha ko kaya hinapit niyang muli ang aking braso. Nagpadala na ako sakanya at umabot kami sa labas ng resto, sa may parking lot.

I can't really really expect this will happen. For almost month of removing him in my mind ay parang madali lamang niya iyon isinauli saakin. Na kahit anong limot ko sakanya, isang tingin niya palang ay manunumbalik parin ang lahat lahat.

"Tell me, ano bang naramdaman mo nang makita mo siya??" Tanong nito saakin at hinintay akong sumagot habang siya ay nakasandal sa head board ng kotse niya.

"I can't-"

"You can't because you don't understand?? If you can't understand that, so it means na marupok ka! Kung nakamove Forward ka na talaga sakanya ay hindi ka na makakaramdam ng ganyan!" She's almost cut her throat dahil sakanyang pagsigaw.

Napasinghap ako sa sinaad niya saakin. Tama ang tugon niya, I don't understand pero tama bang isipin ko na naging marupok ako kanina at nagawa kong sayangin ang oras at pagod sa pagmove on??.

"Let's get back now." Hinapit niya na ako ng walang makuhang matinong sagot mula saakin.

"Tell me that you will forget him, hmm??" Aniya nito pero nanatali lamang akong tahimik sa tabi niya habang naglalakad.