Be The Way Forward ✓

CHAPTER 30

CHAPTER 30

PUNCH

Dumating na kami ni kael sa mansion... Maglalakad nalang daw siya mag-isa... We're just saying goodbye at each other at pumasok na ako sa loob na may ngiti sa mga labi... Kasama nun ay ang pagkahiya!!, Trulalo?? M-may nangyari saamin?? Ilang oras palang nang sinagot ko siya ah?? Bakit ang bilis mga ate??.

Bakit pagdating kay kael ay bumibigay na ako.

Taka akong tiningnan ng guard nang mapatili ako... My ghishh!!.

Dali-dali na akong pumasok sa loob ng bahay, naabutan ko dun si lola... I was going to turn into opposite way but she catch my pulse.

"Kristina" aniya niya. Nilingon ko siya at may pagtaktaka sa mga mata nitong nakamasid saakin. "You are drunk. You stink" pandetalye niya sa'kin.

"Yeah I know lola. Obvious ba??, Sige na po, aakyat na ako" paalam ko...

She immediately turn my mood into dullness. Bakit kung kailan ako masaya ay tiyaka pa susulpot yung prinoproblema ko?? Pweda bang chill naman kahit na isang araw lang?? Lalo na ngayong kami na nga ni kael.

"Hindi pa tayo tapos mag-usap Kristina!. Huwag kang bastos!" Sigaw niya.

Napapikit ako ng mariin at humarap sakanya.

"Bakit ba lola?? Pagod nga po kasi ako diba?? Don't you understand... I'm wasted, let me sleep!" Sigaw ko rin... In the middle of the night ay rinig ang boses naming dalawa sa pasilyo ng mansion.

Yes this place is beautiful, but there's alot of arcades in here before you felt the true meaning of life...

A life of having a freedom. Yes it is.

"Ganyan ka na ngayon ha?? Mas inuna mo pa yang lakwatsa at paginom mo kesa sa pagaalaga kay naiel?? Hindi mo ba alam na nasa hospital siya ngayon?? He is helpless!, He needs you!" Nag-aalala ang mukha niya habang dinuduro duro ako...

"I know lola. But he is not my responsibility" sagot ko, pabalang.

Sila naman talaga ang may pasimuno ng lahat ng ito. Nung una palang ay dapat Sila ang may responsibilidad kay naiel at hindi ako!. Hindi ko ito ginusto, sila ang may gusto! Kaya sila dapat ang gumawa nang mga gawaing dapat ay hindi ko inaatupag!.

"Yes he is!, Siya ang mapapangasawa mo-"

I turned back pero hinapit niya ako.

"Kristina!!" Nagsilabasan ang mga ugat sa mukha ni lola. Senyales ba galit siya saakin ngayon.

"Enough lola... Hindi ko kayang pakinggan ang mga sinasabi mo" ani ko at tumalikod na...

Natagpuan ko nalang ang sarili kong nasa labas ng mansion at tumatakbo ng mabilis. Ganito nalang ba ang lahat?? Araw araw nalang kaming mag-aaway ni lola?? I'm tired of arguing... Ganyan ba talaga si lola??. Hindi na siya ang lolang kinilala ko.

Dahil sa kayamanan ay nagbago siya.

Tumakbo ako ng mabilis at hinabol si kael. Tinawag ko siya nang pagkalakas lakas kaya napalingon ako

"Kael" hingal kong ani nang maabutan ko siya.

Taka niya akong tiningnan mula ulo hanggang paa.

"Kristina... Ayos ka lang?? Anong nangyari??" Sunod sunod ang tanong niya saakin.

Pero hindi ko iyon sinagot kahit isa. Bagkus ay sumandal ako sa dibdib niya at napahagulhol doon.

"Kristina... Gising na," naramdaman ko ang pagtapik saakin ni kael sa pisngi.