ချမ်း (オレの愛)【Completed】

Chapter 14 - Never not

ငါတို့အသက် 17 နှစ်မှာ စတွေ့ခဲ့ကြတယ်..
အတူတူ ဝမ်းမြောက် ပျော်ရွှင်ခဲ့တာတွေရှိသလို
ဝမ်းနည်းဖို့ကောင်းတဲ့ ဖြစ်ရပ်တွေကိုလဲ
အချင်းချင်း ဝေမျှခဲ့ကြဘူးတယ်
ဒီအမှတ်တရတွေက အမြဲ ငါ့နှလုံးသားထဲမှာ
ဖျက်မရနိုင်တဲ့ အခန်းငယ်တစ်ခုအနေနဲ့ ရှိနေမှာ
So, I'll never not forget about this memories...

---------------------*----------------------

ခပ်မှိန်မှိန် အလင်းသာရှိတဲ့ အခန်းတစ်ခု၏အလယ်..

"အ အင်း.."

ကုတင်​အောက် ထိုင်နေတဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်၊ အတိအကျ ပြောရပါက ကုတင်နောက်ကျောကို မှီချကာ၊ လက်နှစ်ဖက်ဖြင့် ကိုယ်အောက်ပိုင်းမှ တစ်စုံတရာကိုနှိုးဆွကာ၊ သာယာမှုကို ခံစားနေသော ကောင်လေးတစ်ယောက်။

"အင်း shit.."

ခပ်တိုးတိုး ရေရွတ်သံအဆုံးမှာ အရှိန်အဟုန်နှင့်၊ ထွက်လာသော ခပ်ဖြူဖြူအရည်တွေ။ မီးရောင်မှိန်မှိန်အောက်၌ လက်ဖမိုးပေါ်မှာ ပေနေသော အရည်များကို ငိုင်တိုင်တိုင်ဖြင့် ​​ကြည့်​နေမိရင်းမှ ..

"မြန် လိုက် တာ"

အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင် ယောင်္ကျား တစ်ယောက်အနေနှင့်၊ တစ်ကိုယ်ရည်အာသာဖြေခြင်းကို မလုပ်ဖူးဘူးဆိုလျှင် လိမ်ရာကျသွားပေလိမ့်မည်။ ထိုအချိန်တွေတိုင်းမှာ အသုံးပြုဖို့လိုခဲ့တဲ့ ရုပ်ပုံတွေ၊ Video တွေ မပါ,ပါဘဲ လူတစ်ယောက်ကို ရည်မှန်းကာ ဆန္ဒတွေကို ဖြေသိမ့်မိသည်မှာတော့ ဒါက ပထမဆုံးအကြိမ်။

"ယောင်္ကျားလေး တစ်ယောက်ကိုတဲ့လား ?
ငါ့လိုမျိုး ပုံစံရှိတဲ့ လူတစ်ယောက်ကိုလေ ?
ပြီးတော့ မင်းကို တဲ့လား"

မေးခွန်းသဘောမျိုး ကိုယ့်ကိုယ်ပြန်မေးနေရင်း၊ ထိုလူသားကိုတွေးပြီး၊ ဤအမှု ပြုမိသည်ကို ယူကြုံးမရ ဖြစ်မိလို့နေတယ်။

အမြဲလိုလို မျက်ဝန်းတွေနဲ့သာ စကားပြောတတ်တဲ့ ထိုလူရဲ့အကြည့်တွေ၊ ဦးဆောင်တတ်တဲ့အပြုအမူတွေ၊ လည်ပင်းပေါ်မှ ထင်းနေတဲ့ Adam's Apple တွေ၊ သွေးကြောစိမ်းတွေ ဖြာထွက်နေတဲ့ လက်ဖဝါးရဲ့အထိအတွေ့တွေ၊ အားကစားလုပ်ပြီးချိန်တိုင်းမှာ လေထဲမှ မသိမသာ ရလေ့ရှိတဲ့ ချွေးနံ့,ရောနေတဲ့ ကိုယ်သင်းနံ့တွေ။ ဒါတွေကို ထပ်စဉ်းစားရင်းမှ ...