ဒီစံအိမ်က ကြီးသလောက် အခန်းကသိပ်မကျယ်ပေ။ တံခါးနားက ခြေလှမ်းတွေသည် ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ပင် လှမ်းလာလျက်၊ အခန်းထဲက ကျွန်းကုတင်ရှိရာဆီသို့အရောက် တုန့်ခနဲဖြစ်သွားတယ်။
အဖြုရောင်မွေ့ရာထက်မှာ သက်ရှိလူတစ်ဦးရှိနေသည်။ မဟုတ်ဘူး.. တိတိကျကျပြောရမယ်ဆိုရင် မိန်းမပျိုနှစ်ယောက်...
ထိုမိန်းမနှစ်ယောက်က မေ့မျောနေတဲ့ပုံပေါ်ပြီး အဝတ်အစားများက ဖရိုဖရွဲနဲ့သာ။ သူ(မ)တို့နှစ်ယောက်၏မလုံမခြုံဖြစ်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ထက်မှာ ဂွမ်းစောင်က လွှမ်းခြုံခြင်းခံထားရလျက်။ စောင်ထဲမှာ တစ်ကိုယ်လုံးကမြုပ်နေလျက် မျက်နှာပြင်သာဖော်ထားခံရတဲ့အခြေအနေ။
ထိုအခြေအနေကို မြင်ရတော့ အခန်းလေးထဲ သက်ပြင်းဖွဖွရှိုက်ထုတ်သံတစ်ခုက ထွက်ပေါ်လို့လာတယ်။ မွန်စဝ်... ကုတင်ကစ၍ အခန်းတစ်ဝိုက်ကို အကဲခတ်ကြည့်လိုက်တယ်။
တစ်ခန်းလုံးကို အနီရောင်မီးမှိန်ဖျော့ဖျော့က လွှမ်းမိုးထားပြီး၊ Love Hotel တွေက အခန်းတွေအတိုင်းပင် လိင်စိတ်ကိုကြွစေသည့် ပြင်ဆင်မှုကရှိသည်။
လမ်းတစ်လျှောက်လုံး တခြားလူတွေ၏ပြောဆိုပုံကိုကြားခဲ့ရတဲ့အတိုင်းသာဆို ဤအခန်းထဲမှာ မဟာ ရှိနေလိမ့်မည်။ သို့သော် အနှီကုတင်ထက်မှာတော့ မဟာ့ကို မတွေ့ပါ။ ဒါဆို...ရေချိုးခန်း။
ရေချိုးခန်းဘက်သို့ ခြေလှမ်းတွေကိုဦးတည်လိုက်ပြီး မွန်စဝ် တကယ်ကိုဆုတောင်းမိတယ်။ သူ ထင်ထားသလို အဆိုးဆုံးအခြေအနေတစ်ခု မဖြစ်နေပါစေနဲ့လို့။
မဟာ့ စိတ်ဓာတ်က မပျော့ညံ့မှန်းသိရှိထားသော်ငြား၊ ယခုလိုဖိအားပေးခံရတဲ့အခြေအနေမျိုးနဲ့သာဆို ဒေါသထွက်ပြီး တစ်ခုခု လုပ်ပစ်လိုက်မှာကို မွန်စဝ် စိုးရိမ်သည်။
'ဒေါက်... ဒေါက်'
"မဟာ... မင်း အဲမှာရှိနေလား?"
"......"
ပြန်ဖြေသံမကြားရပေမဲ့ မဟာမြင့်မြတ် အထဲမှာရှိနေသည်ကို ထူးဆန်းစွာပင်ခံစားမိတယ်။
"မဟာ... ငါပါ။ ငါ... ရောက်လာပြီလေ"
"......"
"ကို...ငါ့ကိုတံခါးဖွင့်ပေးပါ။ မင်း... အထဲမှာရှိနေမှန်း သိတယ်"
YOU ARE READING
ချမ်း (オレの愛)【Completed】
RomanceRomance Story between two boys All about their young, wild, free love (Own Creation) (( Both Unicode & Zawgyi )) "ချစ်တယ်ဆိုတဲ့အရာက သိအောင် အချိန်တိုင်းပြောပြနေဖို့မလိုပေမဲ့.. နမည်တစ်ခွန်း ခေါ်လိုက်တိုင်း... သိပ်ချစ်တာ သိစေချင်တယ် မြတ်နိုးလွန်းလို့...
