Sabrı Sükût 1.Seri (Sükut-u Aşkın Gözyaşları) Tamamlandı

Zahide Hamilesin

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

"Her insanın hayatta bir rolü vardır...
Bir insan evladını çok sever ama annelik rolüne ne kadar uygun veya kendini ne kadar bu role hazır ve uygun hissediyor kendini...

Yada insan eşini çok seviyor ama bu role hazır ve uygun hissediyormu kendini....?
Yada anne ve babamızı elbette çok çok seviyoruz...
Biz onların evladıyız rolümüz evlatlık....
Ama rolümüzü ne kadar büyük bir özveriyle saygı ve sevgiyle yapıyoruz....?

Bu uzar gider kardeş, arkadaş, dost..."dedi Zehra...
Kocasına ve oğluna bakıp bunları düşünmüştü...
Ve "ben bu adamın eşi olmayı, bu minik yavrumun annesi olmayı, anne ve babamın evladı olmayı çok çok seviyorum. Rolümü seviyorum...
Tabiki bu durumu diğer tüm aile üyelerim ve sevdiklerimle olan rolümü seviyorum ..."dedi yatakta yatan kocasına ve oğluna aşkla bakarak...

"Bir diziye veya bir filme bile sadece bir oyun olan kurguya bile rolüne uygun oyuncular arıyorlar ...
Ki gerçek hayat daha önemli....
İnsan ya üstlendiği rolleri sevmeli yada o rolü kaldıramayacaksa hiç o yollara girmemeli..."dedi tekrar içinden....

Metehan oğlunu göğsünün üzerine yatırmış oğluyla oyunlar oynayıp hafif hafif öpücüklerle koklayıp konuşuyordu....
"Metehan'ım canım kocam inan bu manzaranın bu ortamın hep böyle kalmasını anın büyüsünün bozulmasını hiç istemiyorum.

Ama hava iyice karardı...
Ve malûm senin yaşadığını kimse bilmiyor....
Ve ben evden sabah çıkmıştım...
Hadi kalk artık..."dedi.
"Tamam gülüm benim. Ama inan sizden ayrılmak çok zor oluyor.
Hele bu aslan oğlumla bu kadar vakit geçirmişken....
Ve bu aslanın güzel annesiyle böyle güzel bir gün geçirdikten sonra ayrılık dahada zor oluyor....

Ama ben bu minik ailemle vakit geçirmeyi çok sevdim...
Bu evde yine buluşacağız gülüm...
Yaşadığım ortaya çıkıncaya kadar burada buluşuruz..."dedi.
Oğlunu karısının kucağına bırakıp karısınıda öpüp banyonun yolunu tuttu üzgün bir şekilde...

Metehan herşeye rağmen karısıyla herşeyi tatlıya bağlamanın mutluluğunu yaşıyordu...
Tanıyordu karısını hemde çok iyi...
Ve güzel karısı yüce gönüllü olduğunu yine ispatlamıştı....

İmajinı değiştirip karısını ve oğlunu minibüsten eve gidinceye kadar takip edip bırakmıştı...
Zehra haberleşmek için bir numara istemişti ama Metehan" bunun zor olduğunu dinlenme ihtimali olabileceği için normal telefondan iletişim olmaz ama mail yoluyla şifreli mesaj atacağını" söylemişti...

Zehra çok mutluydu yine de çünkü kocası yaşıyordu....
Yüzünden tebessüm eksik olmadı yol boyunca ama eve gelince sabah evden çıkan Zehra moduna girmesi gerekiyordu....
Çünkü biranda bu kadar değişim herkesin dikkatini çekerdi...

Bir taraftanda kendini suçlu hissediyordu evdekiler ve Ayşe anne yavrusunun ölü olduğunu sanıyordu halen, çok özlüyordu...üzülüyordu.
Zehra kucağındaki oğluna baktı içinden ağlamak gelmişti...
Çünkü kendiside bir anneydi artık o yüzden kayınvalidesine daha çok üzülüyordu...

Gidip" annem ağlama yiğit oğlun Metehan yaşıyor" dememek için...
Vicdan azabı çekiyordu ama mecburdu susacaktı.
Kocasına söz vermişti. Kimseye birşey söyleyeceğim diye...
Ve bir eş olarak kocasının sırrını saklamak göreviydi...
Hemde ülkesini seven biri olarak.

Ayşe anne gelininin geldiğini görünce "kızım gelmişsin. Çok özledim torunumu "diyerek kucağına aldı...
Tabiki halaları, babaanne ve büyük halası, amcası sırayla öpüp koklamamak için sıraya girmişti...
Akşam yemeği yenilip ortalık toplanmıştı ki Ayşe anne Zehra'ya "bugün Zahide'ye uğradım Zehra çok hasta galiba ayağa kalkınca başı dönüyormuş...."dedi...