Sabrı Sükût 1.Seri (Sükut-u Aşkın Gözyaşları) Tamamlandı

Dost

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

(Rahman ve Rahim olan Allah'ın adıyla)
"Asra yemin ederim ki insan gerçekten ziyan içindedir. Bundan ancak iman edip iyi ameller işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye edenler ve sabrı tavsiye edenler müstesnadır." (Asr Suresi)
(Meâl Kaynak: T. Diyanet Vakfı K. Kerim Meâli)

ALLAH RASULÜ'NDEN (Sallellahu Aleyhi ve Sellem) "Beş şey gelmeden önce beş şeyin kıymetini bilin: Ölüm gelmeden önce hayatın,hastalık gelmeden önce sağlığın, meşguliyet gelmeden önce boş vaktin, ihtiyarlık gelmeden önce gençliğin, fakirlik gelmeden önce zenginliğin."

(Buharî, "Rikak", 3; Tirmizî, "Zühd", 25)

Dedi Zehra uyanan abisi Mehmet'e hastane odasında üzgünce...
Mehmet gülümseyerek "öyle Zehra öyle...Bak kendimi ne hale
getirdim "demişti.
Kolumu kaldırıp hareket ettiremiyorum..... "demişti.
Seher halen daha şoktaydı.
Mehmet ilk uyanır uyanmaz onu sormuştu. Çünkü Seher'in o çırpınışları gözünün önündeydi...
"Abi sen beni hiçmi düşünmedin?
Seni o halde görünce aklım çıktı..."demişti Seher ağlayarak...

Mehmet kapıdan bakan Yusuf'a "Sağol kardeşim sen olmasaydın halimiz ne olurdu...?
Bir can borcum var sana.Nasıl öderim bilemiyorum .
Ama senin için elimden geleni yaparım.... birgün bana ihtiyacın olursa...."demişti.
Yusuf iç çekerek "Canının sağlığı kardeşim...Sen iyi ol ben onu isterim..."demişti Seher'e bakarak.

"Enişte sanada minnettarım. Kan bulmak için çok uğraşmışsın hatta Sedat abi,Oğuz abi,Ali abi,Ömer hepinize teşekkür ederim...
Yusuf'a dediğim sizler içinde geçerli..."demişti Mehmet.
Metehan "sen iyi ol kayınoğlan başka ne isterim ben...."demişti babacan tavrıyla...
Diğerlerde"sen iyi ol ve bir daha böyle birşeyi yapma yeter, Mehmet çok korkutun hepimizi...."demişlerdi.

Mehmet'in aklında sevdiği vardı...
"Duydumu ki yaralandığımı...?
Duymuştur canım. Sonuçta Zehra'yla aynı evdeler "demişti içinden...
"İnsan sevdiğinin durumunu merak edip bir gelirdi.
Allah muhafaza ben ona birşey olsa kimseyi dinlemez onu yalnız bırakmazdım.
Halbuki uyanır uyanmaz ilk onu görmek isterdim...
Özledim hemde çok...."demişti...

Sonra aklına yaşadıkları tartışma ve ayrılık olayı gelince üzülmüştü...
"Demek aşkın bu kadardı Hatice? Demek bana o kadar kırıldın halimi merak etme zahmetinde bile bulunmadın?"demişti içinden...
Sonra aklına Metehan ve ailesinin durumu öğrendiği gelince yutkunmuştu...
Halbuki Hatice öğlene kadar gözyaşlarıyla beklemişti hastanede sevdiğini....
Doktor" tamam artık görebilirsiniz herşey yolunda ..."dedikten sonra kapıdan gizlice sevdiğine bakıp gitmişti kendini göstermeden...

Herkes şaşkındı ama" ayrıldık "dediği için böyle yaptığını anlamışlardı Hatice'nin...
Halbuki Hatice içi kan akıtarak gidiyordu eve.
Korkmuştu "beni görürse yine sinir krizleri geçirir daha kötü olur kolu..."diye düşünüp gitmişti ağlayarak...
"O iyi ya bana yeter...Artık biz diye birşey yok...O yoluna bende kendi yoluma Endenozya'ya...."dedi ağlayarak.

Ailesine Mehmet uyandıktan sonra haber etmişti Metehan.
Kızları öyle istemişti...
Metehan'da öyle daha uygun olacağının kanaatine varmıştı...Zaten doktor" hayatı riski atlattı "demişti.
Uyanıncaya kadar telaşlandırmaya gerek yoktu.
Uyanınca oğullarını görüp konuşunca daha sakin karşılaya bilirlerdi.

Ve öylede yapmıştı. Fatma anne çok ağlamıştı hemde çok.
Mustafa beyde bayağı ağlamıştı...
Ama oğullarını görüp konuşunca şükürler ediyordu ikiside" kurtulmuş buda büyük bir nimet...." demişlerdi.
Ve hepsi birlikte İstanbul'a geliyordu İnanır ailesinin...