Sabrı Sükût 1.Seri (Sükut-u Aşkın Gözyaşları) Tamamlandı

Yusuf'un İtirafı

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz......

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Hayat; birileri göçerken bu dünyadan gözlerini yumup giderken, yeni canların, yeni solukların doğduğu;yaşamak için dünyaya gözlerini açmasıyla dönüp gittiği bir dejavuydu....
İnsan doğar, büyür ve ölürdü...
Kiminin bu yolculuğu uzun kimininki de kısa sürerdi...
Taktiri ilahi kader neyse o tecelli oluyordu....

Zehra tam olarak 11 saat süren zorlu bir süreçten sonra oğlunu kucağına almıştı...Metehan rahat bir nefes almıştı artık...Karısının kurtulması ve oğlunun sesini duymasıyla...
"Şükür gülüm benim, Zehra'm ,benim güzel karım güçlü karım...."diyerek alnından öpmüştü Metehan...
Metehan nihayet tam olarak rahat bir nefes almıştı artık...
Karısı ve oğlu sağ salim kurtulmuştu...
Odaya alınmıştı...

Hatta Zehra odaya alınınca küçük oğlunu kucağına alınca ilk olarak "oğlum Metehan'ı da görmek istiyorum... "demişti.
Annesi ve kaynanası getirmişti oğlunu...
Metehan bebek henüz annesini paylaşmaya hazır gözükmüyordu...Bunu her haliyle belli etmişti..."Henüz daha 11 aylık bir bebek için normal bir durum....Alışırlar birbirlerine...Hatta birlikte oynamaya başlayınca daha iyi olur...Bende elimden gelen desteği sana ve çocuklarıma sunacağım. Merak etme gülüm..."demişti Metehan...

"Biliyorum Metehan'ım benim....Sen ve çocuklarımla ben dahada güçlü ve mutluyum...."demişti Zehra.
Hastaneye gelen Mustafa babaları bebeğin ismini koymuştu...
Ayşe anne ve Fatma anne çok mutlu olmuştu...Bebeğin adı iki dedesinin adı koyulmuştu...
Mustafa beyde gurur duymuştu....
Kendi adını taşıyan iki tane torunu olmuştu...

Feride ve Serpil "Zehra sen kurtuldun....Sıra bize geliyor artık. Korkmamak elde değil...."demişlerdi.
Zehra "İnanın evladını kucağına alınca unutuyorsun herşeyi. Yerini mutluluk alıyor...Hamileliğin tadını çıkarın...İnsan her anının kıymetini bilmeli...Ömründe sayılı olarak hamilelik yaşıyorsun ve doğum yapıyorsun....İlerde en güzel anılar olarak kalacak bu yaşadıklarımız...."demişti gülümseyerek...
"Haklısın canım benim. Hem kocalara biraz daha naz yapalım değilmi?"diyerek gülerek esprisini yapmıştı Feride...

Zehra ve Serpil, Zahide ve diğerleri de gülümsemişti...Bu espiriye.
"Eh bakma sen şimdi bana Zehra...Ben şükrediyorum Rabbim'e. Ağrısına ve sancısına razıyım ben...Bu günleri dua dua beklemiştim gözyaşlarıyla..."demişti Serpil.
Seher ve Hatice,Zeynep,
Ayşenur gülerek izliyorlardı onları...
Zahide zaten doğum deneyimini yaşamıştı...

"Baksana bizim Zahide'ye tecrübesi olduğundan hiç bizim gibi heyecan yapıyormu?
İkinci çocuk haberi bekliyorum bunlardan da aynı Zehra gibi..."demişlerdi Zahide'ye...
Zahide utanmıştı sadece gülümsemişti...İstiyordu hemde çok. Çünkü kendisinin hiç kardeşi olmadığı için kızının bu duyguyu yaşamasını istiyordu...
Zaten Ömer dünden razıydı ve sürekli imasını yapıyordu...

"Ya Zehra sende iyice alıştın erken doğum yapmaya...Ama maşallah bebekte yani bayağı iyi durumda...
Tamam Metehan bebekte öyleydi ama bu sanki daha iyi gibi...."demişlerdi hepsi durumu bilmedikleri için....
Yusuf kucağında yeğenini tutan Seher'e hayranlıkla bakmıştı kapıdan iç çekerek...

*********

Aradan iki hafta geçmişti artık...
Zehra iki çocuğuyla hayata devam ediyordu...Bu doğumunda dikişleri olmadığı için daha rahat olmuştu iyileşmesi...
Metehan bebekte alışmıştı kardeşine yavaş yavaş...
Ama Zehra sanki ikiz bebek büyütüyor gibi oluyordu.
Geceleri Metehan büyük oğlunu uyutuyordu...Zehra küçük bebeğini...