Sabrı Sükût 1.Seri (Sükut-u Aşkın Gözyaşları) Tamamlandı

Süprizler

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz 🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾

🍁🍁Evet geçmiş bayramınız mübarek olsun Rabbim tekrarlarına ulaştırsın güzel insanlar.
Bölüm nasıldı?
Metehan Zehra'ya Konya'da ne gibi süprizler yapabilir?
Serpil ve Sedat nasıl gidiyor?
Serpil'in dönüşü nasıl oldu?

Canım okuyucularım inanın çok değerli okumanız benim için ama sonuçta emek veriliyor bir beğeni ve yorumu esirgemeyin .Ben şu kadar yorum ve beğeni kotası koymuyorum yeni bölüm için .Yazınca hemen atıyorum. Ama okuma sayısına bakınca beğeni sayısı üzüyor inanın.
İnanın beğenileriniz ve yorumlarınızla yazma isteğim artıyor. Ve yorumlarınızla hikayeye nasıl yön vermem lazım ona karar veriyorum.

Allah hepinizden razı olsun teşekkür ederim sağlıklı günler dilerim🍁🍁

🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾🌾

Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Ve vardır her vahşi çiçekte gurur.
Bir mumun ardında bekleyen rüzgar,
Işıksız ruhumu sallarda durur.
Zambaklar en ıssız yerlerde açar.
Yağmurlardan sonra büyürmüş başak.
Meyveler sabırla olgunlaşmış.
Bir gün gözlerimin ta içine bak.
Ölüler niçin yaşarmış.
Demiş, Sezai Karakoç ne kadar anlamlı sözcükler ve cümleler aslında çok şey anlatır...Dedi Serpil içinden.

"Allah'ım en ıssız anlarımda hep çiçekler açtır içimde ,ömrümde. Işığımın arkasında bekleyen rüzgar ve umutsuzluk ışığımı hiç söndürmesin.
Üzerime yağan her yağmurda, fırtınada başaklar gibi içimde iman aşkı ve kocamın aşkını büyüt yeşert ona tutunayım. Sabırla olgunlaştır, hamlığımı yok et Rabbim.Şu an sende biliyorsun ki bu aciz kulun çaresiz bir ölü gibi. Sedat bu ölünün gözlerinin ta içine baksın, baksın ve görsün niçin yaşadığımı.
Hatalarımdan dönüp sana layık bir kul olmak ,Efendimize layık bir ümmet olup,Senin emrine uygun ,Efendimizin sünnetine uygun bir aile kurmak, kırdığım kocamın kalbini tekrar kazanmak istediğimi, hayırlı evlatlar yetiştirmek isteğimi görsün. Bu yaşayan ölü aciz kulunun umudunu görsün Allah'ım" ,diyerek kendi duya bileceği şekilde göz yaşlarıyla ettiği dualara dualar ekliyordu Serpil...

Göz yaşları içinde yerdeki bakışlarını kocasına kaldırıp bekledi ağzından çıkacak her bir sözü. Belki delip geçecekti.
Belki incitecekti ama dayanacaktı. Allah aşkına sığınarak atlatacaktı bu günleri. Kendini affettirecekti kocasına.
"Sen nasıl bir insansın Serpil ! ya ben seni dua dua istedim Rabbimden.Sen 13 yaşında bir kız çocuğu iken nasılda bulunmaz iyi bir insandın. Sonra ne oldu sana sanki o kız gitti yerine hiç tanımadığım biri geldi.Yeter artık kendine gel. Bak ben Allah rızası ve babana olan sözüm için her şeyi kenera bırakıp nefsimi eğip sana kocalık görevimi yaptım her zaman, onca acıtan, kanatan sözlerine davranışlarına rağmen. Şimdide seni yanımda tutmak amacım sadece bu.Sana olan güvenim daha önce de söylediğim gibi yok oldu. Ama karı ve koca ne olursa olsun ayrı yatmaz.Senin yerin şayet sende istersen o yatak, ta evlendiğimiz ilk günden beri öyleydi. Ama malum sen istemedin.İstiyorsan yat yatağa".diyerek yatağa girdi Sedat.

Sepil içinden "Allah'ım kızsaydı bu kadar canım yanmazdı ,güven bitince herşey daha zor"dedi ve ürkekçe yatağa doğru ilerledi. Bir tuhaf olmuştu çünkü hiç birlikte yatmamışlardı. Sadece o gün kısa bir zaman, zaten sonra Serpil kendini hemen odadan dışarı atmıştı. Ama Sedat bilmiyordu hiç bir şeyi o utandığını sanmıştı üzerine gitmek istememişti, sabah kalktığında mutluydu çünkü yıllardır hayalini kurduğu şey gerçek olmuştu sevdiği kız karısıydı her şekilde ama rüyadan uyanması uzun sürmedi çünkü Serpil evi terk etmişti...Sedat'ta şu anda tam o anları düşünüyordu, içinden Serpil'de o günleri yad ediyordu...Ikiside o günleri hafızasından silememişti.