Sabrı Sükût 1.Seri (Sükut-u Aşkın Gözyaşları) Tamamlandı

Feride ve Oğuz'un Vuslatı

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿
Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz...

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

"Aşkı zikretmek için;söz dudağa gelmeden önce, cemre gibi yüreğe düşmeli..."
Demiş Hz Mevlana dedi Oğuz damatlığını giymiş bir taraftan hazırlıklarını kontrol ettiği düğününü ve gelinini düşünüp sabırsızlıkla beklerken....

Feride evden gizlice tüm eşyalarını yani kıyafetlerini valizle Oğuz'un aracına yığdırmıştı...
Çünkü daha kendilerine ait bir evleri yoktu...
Serpil ve Sedat bizim eve koyun desede Oğuz "şimdilik arabanın bagajına koyalım "demişti...

Feride herşeye rağmen üzgündü .Ne olursa olsun anne ve kardeşlerinden ayrılacaktı artık...
Ve artık tamamen başkasının karısı olarak onun evinde yaşayacaktı.
Artık azad oluyordu...
Artık onunda kendine ait değer göreceği bir yuvası onu koruyup kollayacak bir çınarı vardı...
Oğuz inat çıkmış ve vazgeçmemişti Feride'den...
"Şimdi bende benden vazgeçmeyen o gözü kara adamın mutluluğu için elimden geldiğince mücadele edip çalışacağım...

Sen bu yolda beni utandırma...
Yuvamızda aşkımız, sevgimiz ,saygımız daim olsun....
Bereket ver Rabbim maddi ve manevi tüm sıkıntılarımıza herzaman şifalar..."ver diyerek girişte salonda oturan ailesine baktı...
"Şimdi ne olurdu bu günümde sizler yanımda olsaydınız. Böyle olmasaydık...Halbuki böyle bir günde benim en çok size ihtiyacım var...

Ah annem ne olurdu beni biraz anlasaydın ardımda dursaydın...
Bir genç kız böyle bir günde en çok annesini ister yanında...
Ona nasihatler edecek...Evlilikle ilgili tecrübelerini aktaracak...
Ne olursa olsun senin yanında ardındayız yavrum diyecek bir anne ve baba olsaydınız keşke..."diye dolu dolu gözlerle iç çekerek baktı Feride...

Annesi kapıda kendine bakan kızına hayret ederek baktı...
"Hayırdır yine ne kuruyorsun o kafanda...?Bakışların bir tuhaf..."demişti...
Feride "yok birşey anne Allah'a emanet olun ..."demişti...
Kız kardeşleri de hiç seslenmeden izliyordu Feride'yi...

Feride anneannesine baktı...
Biliyordu en çok anneannesi üzülecek yıkılacaktı bu olaya yani Feride'nin artık yuvadan uçmuş ve artık başka bir yuvada olacağına...
Aslında anneannesinin herşeyi neden yaptığını biliyordu Feride ve ona kızamıyordu...Rahmetli kızının yerine koymuştu Feride'yi ve çok seviyordu.
"Ama diğerlerinin hiç bir bahanesi yoktu böyle yapmalarını gerektirecek...bana hayatı zindan edecek hiç bir bahaneleri yoktu..."dedi.

Ve kapıdan çıkıp gitti...
Evdekiler Feride'nin Ömer ve Zahide ile akşam biryere gideceklerini sanıyordu.
Ömer öyle söylemişti.
Kendilerince seviniyorlardı ....
Ömer'le yakınlar diye...
Çünkü zihniyetleri bozuktu ve elden birşey gelmiyordu...
Ama hepsi Feride'nin kapıda yaralı bir kuş gibi çaresiz ve anneye muhtaç kardeşe muhtaç yıllardır sevgiye hasret bakışını unutamayacaklardı.
Vicdanlarında yük olacaktı.
Gözlerine yaş olacaktı ama iş işten geçmiş olacaktı...birgün.

Feride Ömer ve Zahide ile düğün salonuna doğru yol almıştı...
Ömer dedede kısa bir zaman sonra "çok yakın bir tanıdığımın düğünü var üzerime düşen vazifeyi yapmaya gideceğim..."diyerek çıkmıştı...
Kimsenin aklına bile gelmiyordu Feride olabileceği...
Zehralar da çıkmıştı evden hatta Ömer dedenin isteği üzerine evlerinin ışığını açık bırakmışlardı...
Hatta Serpil'de öyle bırakmıştı...
Çünkü şüpe uyandıracak hiç bir ip ucu olmamalıydı...

Feride eli ayağı titreye titreye düğün salonuna girdi...
Oğuz ve ailesi karşılamıştı...
Herkes güzelce ve sade şık giyinmişti...Abartılı kimse yoktu....
Sıcak ve samimi bulmuştu Feride ve çok mutlu olmuştu.
Doğruca kuaförle birlikte gelin odasına alınıp türbanını ve hafif makyajını yapmıştı Feride'nin ....
Bordo bindallı ile adeta zarif bir gelin olmuştu...
Serpil ve diğer hanımlar Oğuz'u çağırmıştı...