Sabrı Sükût 1.Seri (Sükut-u Aşkın Gözyaşları) Tamamlandı

Masum ilk öpücük

🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz 🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿🌿

Zehra'nın kalbi hızlı hızlı çarpıyor, sanki göğüs kafesinden çıkacakmış gibiydi.
Sanki şu anki içinde bulunduğu durum bir hayalmiş gibiydi.

Sanki daha önce hiç görmediği bir rüyaydı.
Zehra bir erkeğin kollarındaydı yani kocasının.Soğuk terler dökmeye başlamıştı. Tüm çırpınışları boşaydı.
Metehan bırakmıyor aksine kendine hapsediyordu.

Metehan elinin altında titreyen Zehra'nın bedenini gayet net hissede biliyordu.
O küçücük elleriyle itmeye çalışıyordu bu iri yarı kocasını.

Zehra nefes alamaz durumdaydı neredeyse ,biranda Metehan'ı durdurarak utangaç bir şekilde "yeter artık bu yaptığınızda neydi ?Dışarda o kadar insan var .Üstelik misafirlerimiz onlar..."

Sonra gülümseyen Metehan'ın muzipliğini fark edince utanarak başını eğdi eliyle başörtüsünü düzeltti.Metehan kızarmış yanakları masum ve utangaç haline iyice güldü.

"Ne varmış misafir varsa?Misafirler bahçede. Yatak odamızda değil ya.
Hem ben karımı istediğim yerde öperim.
Nikâh kıyıldıktan sonra bütün hakları verdik birbirimize.

Yani saçının telinden ayak parmak uçlarına kadar benimsin.
Helalimsin ister öperim ister ..."
Zehra heyecanla biranda Metehan'ın ağzını eliyle tuttu.

Metehan ağzındaki küçük elle gülerek duyacaklarından utandığını anladı.
Bu sefer eline öpücükler bırakarak ağzından çekti. Zehra panikle" yok artık daha neler.

Bakın hemen dışarı çıkalım."
"Tamam çıkalım nede olsa gece yine benim yanımda olacaksın.
Ama önce şu yüzüne bir çeki düzen ver.
Yoksa böyle çıkarsan bilemem."

Zehra aynada kendini görünce inanamadı.
"Tamam siz çıkın ikimiz aynı anda ve geç çıkarsak dikkat çeker."
"Ben elimi yüzümü yıkayıp geliyorum."
Metehan" tamam" diye göz kırparak çıktı.

Zehra panikle lavobaya elini yüzünü yıkamak için gitti.Aynada gördüğüyle
" bu adamda hiç utanma yok.Biranda şu yaptığına bak.Hiç böyle ansızın beklemiyordum. İlk öpücüğümü kocama vermekte böyle bir günde ailem ve onca insan dışardayken nasip oldu."

Utanarak" şu düşündüklerine bak Zehra "dedi."Şimdi ben onca insanın özellikle ailemin yüzüne nasıl bakacağım. Sanki herşeyi anlayacaklar gibi hissediyorum.

Ya onun yüzüne nasıl bakacağım. Oh beyefendi için hava hoş gülerek hiç bir şey olmamış gibi çıkıp gitti."

Dışardan "abla" diye çağıran Seher'in sesiyle çıktı mecburen.
"Abla sen geç kalınca çaydanlığa baktım.
Kaynaya kaynaya neredeyse suyu azalmış. Hem seni merak ettim.

Eniştem çıkalı biraz olduda."
"İyiyim canım lavobaya girmiştim. Hadi abla millet çay bekliyor."

Zehra utanarak ve Metehan'ın olduğu yöne hiç bakmadan yerine oturup çayları dökmeye başlamıştı ama kocasının bakışlarını üzerinde hissediyordu.

"Zehra iyimisin sen ?Sanki kıpkırmızı olmuşsun. Hasta falan değilsin inşallah..."

Ne diyeceğini bilemez şekilde titrek sesiyle" iyiyim Serpil sağol heralde gözleme yaparken çok ateşin başında kaldım o yüzden..."

"Kızım ama biraz önce gayet iyiydin.
Senin hastalığın ağır geçer bak bir sıkıntın varsa hastaneye gidelim."

"Yok baba iyiyim endişelenme sen..."
"Evet Zehra baban haklı bende sordum biraz önce iyi olduğunu söyledin.
Bir sıkıntın varsa hastaneye gidelim ..."