Sabrı Sükût 1.Seri (Sükut-u Aşkın Gözyaşları) Tamamlandı

Minik ev

☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘
Medyadaki müzikle dinleyin isterseniz....
☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘☘

Zehra, bir nalbura giderek bütün eksiklerini aldı.
Eve gelince üzerini değiştirip evdeki eşyaları dışarı taşıyıp boya işine başladı.

" Önce mutfaktaki dolapları boyayım... İskeleti sağlamdı eski ama boyayınca güzel olur..." dedi.

Aldığı beyaz boya ile mutfaktaki dolabı bir güzel boyadı. Sonra da duvarlarını boyadı. Küçücük bir mutfak olduğu için kolay olmuştu.
Hemen yerlerini ve camını da silmişti... Kapısını da boyamıştı iki saatini almıştı mutfağı boyayıp temizlemesi...
Yorulmuştu ama değmişti.

Sonra vakit kaybetmeden küçük oturma odasına giderek duvarlarını krem rengine boyadı. Evin tavanları zaten komple ahşaptı oraları sadece silmişti... Kapısını da boyadı. Odanın camını da silip kuruması için açık bırakmıştı.

Yatak odasına geçmişti boyamak için.
Orayı da boyamıştı kapısıyla birlikte ve temizleyip silmişti.
Artık vakit ikindi olmuştu hemen ikindi namazını kılıp küçük girişi de boyamıştı.

Yerleri silerken düşündü "komple fayans yerler... Odalar bile. Niye fayans yaptılar ki acaba ? Arası da çok pismiş ama temizleyince iyi oldu.
Önemli olan insanın ruhu içi kirlenmesin oranın temizlenmesi zor..." dedi.

Ve sonra kuruyan mutfak dolabına annesinin kutulara koymuş olduğu mutfak eşyalarını yerleştirdi...Ağlaya ağlaya dilinde dualar ve zikirlerle yapmıştı tüm gün işlerini.

Gücünü imanından alıyordu.
"Annem geçen gün açılan züccaciyeden ev için aldığın yeni mutfak eşyalarını bile koymuşsun. Hiç bilimiydik bunların böyle kullanılacağını?
Kader herşey...."dedi.

Artık akşam olmuştu yorulmuştu ama işe kendini vermese daha kötü hissedecekti... Bir nebzede olsa dertlerini unutturuyordu ailesine özlemini unutturuyordu.

Öğleye doğru acil işi çıktığı için iş yerine gitmişti Metehan. Ama kapıda bekleyen adamı vardı sürekli Zehra'yı gözetleyen o alışverişten sonra hiç dışarı çıkmadığını söyledi Metehan'a.

Evdeki kayıtları da daha sonra izleyecekti. Arabasını değiştiren Metehan eski model olan arabasına bindi.Sonuçta fakir biliyorlardı.Lüks araçla görünmemesi lâzımdı.
Metehan, evin yanındaki marketten alış veriş yapmış ve elinde poşetlerle eve gidiyordu.

Kapının zili çalınca Zehra heyecanlandı. Metehan sandı.

Çekinerek" kim o ?" Dedi.

"Benim Zehra, Halime."

"Hayırdır Halime abla?"

"Hayır kızım.Şu elyafları getirdim, demiştim ya akşam alırım diye."

"Ah unutmuşum zahmet oldu.Ama çok sağol abla."

"Bir şey değil lazım olursa haber ver dediğim gibi çöpe atılıyor isterim yine baksana tertemiz.Hadi ben gideyim."

"İyi akşamlar abla."deyip kapıyı kapatmıştı ki peşinden tekrar kapı çalınca yine Halime ablayı sanıp bir anda gülümseyerek açtı kapıyı. Metehan'la göz göze geldi.Arada neredeyse hiç mesafe yoktu.Metehan gülüşlerinde takılıp kaldı Zehra'nın. Yutkunarak gözü dudaklarına kayınca Zehra, utanarak kenara kaçarcasına çekildi.

"Ho hoş geldiniz" dedi sessizce. Metehan elindeki ekmek ve yiyecek poşetlerini verdi.

🥀🥀"Kendileri ile huzur bulasınız diye sizin için türünüzden eşler yaratması ve aranızda bir sevgi ve merhamet var etmesi de onun (varlığının ve kudretinin) delillerindendir. Şüphesiz bunda düşünen bir toplum için elbette ibretler vardır.(Rum, 21)🥀🥀bildirmiş Rabbim. Alışmalıyım herşey güzel olacak Allah'ın izniyle "dedi Zehra içinden kendini motive etmek için.