Djali i ëndrrave të mia ✔

4// Një gjë krejtësisht e re

✧❈ 🎀 𝒯𝒾 𝓈'𝓂𝓊𝓃𝒹 𝓉𝑒 𝓆𝓊𝒽𝑒𝓈𝒽 𝒹𝒽𝓊𝓇𝒶𝓉𝒶 𝓅𝑒𝓇𝒻𝑒𝓀𝓉𝑒 𝓅🍩𝓇 𝒹𝒶𝓈𝒽𝓊𝓇𝒶 𝓆𝑒 𝓂𝑒 𝒿𝑒𝓅 𝓅❀. 🎀 ❈✧

###########################

Isha zgjuar nga gjumi herët në mëngjes dhe pasi kisha mbaruar cdo punë të mundshme kisha vendosur të pranoja punën e re. Teknikisht nuk ishte e vështirë të coheshe në mëngjes si cdo ditë por ishte e vështirë të mohoje pronarin i cili ndodhej përballe meje.

-Rene...Sot duhet të ikësh se s'bën.

-Nuk bën. Nuk mundem kam njerëz për drekë sot kështu që duhet të anullosh telefonatën që bëre tani.

-Më vjen keq zonjusha Rene por zoti Roxhers po vjen sipër. Mund të uleni tani dhe të presim teksa të hyjë në zyrë.

-Kjo nuk duhet të ndodhte. Tani po e kuptoj se sa gabim bëra që pranova të vija këtu dhe t'ju thoja "po"-në që ju e kërkonit me cdo kusht.
Unë nuk do ta pres zotin Roxhers zoteri, më pak fjalë më vjen keq.

Mora cantën nga divani që ishte dhe duke e hedhur ndër krahë hap derën dhe dal nga aty.
Kisha bërë gabim. Tepër gabim kisha bërë që kisha ardhur në pikë të mëngjesit për të pranuar punën, pastaj unë hutaqja mund të kisha ardhur dhe pas drekës së mamit që ajo e kish organizuar me kaq dëshirë. Pyeta është se "Kush po vjen" megjithëse ajo kishte refuzuar të më përgjigjej.

Ndërkohë që era organizonte lojën e saj me gjethet vjeshtore dhe përkedhelte perdet ngjyrë mjalti mendja ime fluturonte tek libri i djeshëm të cilin tashmë e mbaja përqafuar pas vetes.

Flashback:

-Një djalë më tha të ta dhuroja ty-tha kolopuci i vogël i cili me drejtoj librin e Anna Premolit. Pse pikërisht ky libër? C'lidhje kishte ky libër me mua?

E mora librin në duar dhe ktheva kokën majtas dhe djathtas sikur dikush po më ruante dhe po më shikonte nga diku që të sigurohej se libri kishte rënë në duar të sigurta.

-Brajan, di gjë kush ta dha librin?

-Nuk e di me siguri sepse ishte shumë errësirë dhe nuk e pashë mirë por di të të them se nga forma e trupit ngjante simpatik, megjithatë më duhet të iki tani pasi mami po më thërret.

-Oh, e kuptoj. Vazhdo, do të shihemi vogëlush. Shumë faleminderit,-them dhe vështroj e hutuar librin që kam në duar duke ndjer dridhjen e tyre.

"Derisa dashuria të na ndaj" lexoi dhe e mbaj librin mbi vete duke e përqafuar lehtë sikur ta kisha dicka të cmuar.

-Rene kush është e dashur?

-Askush,-them pasi marr frymë më lirëshëm dhe pasi mbyll derën pas vetes.

"Pse t'më ndodhin të gjithë këto vallë? Cfarë po ndodh me mua?"

Mora frymë rëndëshëm sikur të kisha mbi supe një peshë të madhe dhe duke mbyllur derën futem brenda me librin në duar.

End of flashback.

Kthej kokën menjëherë sapo ndjej një aromë të butë, të freskët dhe të njohur. S'mund të ishte vërtet aroma e tij megjithese unë sërisht dëshiroja ta verifikoja këtë të fundit.

Ndaloj në vend dhe libri i Anna Premolit që mbaja në duar me ra në dysheme ndërsa shikimi im u ndërthur me shikimin e tij të habitur.

Unë isha budallacke nuk mund të ishte ai. Nuk kishte mundësi që kjo të ndodhte sikurse dhe senc. Kisha thënë se kisha hequr përfundimisht dorë së besuari në ëndrra ama kjo...Kjo ishte ajo që do t'më kthente sërisht pas.