ဧကရာဇ်ဗျူဟာ ( အဆက် )

အခန်း - ၁၈၇ ( ႏွစ္သစ္ကူး )

အခန္း - ၁၈၇ ( ႏွစ္သစ္ကူး )

{ ဒါေတြအားလံုးက
ေနာက္ႏွစ္ လက္ထပ္ဘိသိက္ပြဲအတြက္ပဲ }

တာ့ခ်ူတပ္မေတာ္က ႀကီးစြာေသာေအာင္ပြဲကို ေဆာင္ၾကဥ္းလာႏိုင္ခဲ့သျဖင့္ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားကလည္း ေပ်ာ္ရႊင္ဝမ္းေျမာက္ေနခဲ့ၾကသည္။ ညဥ့္နက္ေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း လမ္းမႀကီးထက္ဝယ္ လူသူအမ်ားျဖင့္ စည္ကားေနဆဲျဖစ္၏။ ႏွစ္ေယာက္သားမွာ လက္မ်ားတြဲထားၾကကာ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားမ်ားထဲ ေလ်ွာက္သြားၾကသည္။ ဟိုးအရင္တစ္ခ်ိန္တုန္းက တြန္းလွည္းေလးႏွင့္ေရာင္းခ်ေသာ ဖက္ထုပ္ဆိုင္ေလးမွာ ယခုေတာ့ ဆိုင္ခန္းတစ္ခုျဖစ္သြားခဲ့ေပၿပီ။ စားသံုးသူအေရအတြက္ မ်ားျပားလြန္းသျဖင့္ ထိုင္စရာေနရာမေလာက္ဘဲျဖစ္ေနရာ လမ္းမေပၚတြင္ပါ စားပြဲမ်ားခ်ထားရ၏။ ဆိုင္ရွင္မ်ားကလည္း ငယ္ရြယ္ေသာခ်စ္သူေမာင္ႏွံမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားၾကသည္၊ ထိုအဘိုးအဘြားစံုတြဲ၏ သားႏွင့္ေခြၽးမ ျဖစ္ဟန္ရ၏။ ေခြၽးမငယ္ေလးမွာ ေက်ာေပၚတြင္ ဝဝၿဖိဳးၿဖိဳး ကေလးငယ္ေလးကို ပိုးထားလ်က္ ဟိုေျပးဒီေျပးႏွင့္ အလုပ္ရႈပ္ေန၏။

သြမ့္ပိုင္ယြဲ႔က ခ်ူယြမ္အား မိွန္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မီးအိမ္ေလးရိွေသာ စားပြဲနားတြင္ ထိုင္ခိုင္းေစလိုက္သည္။

"ၾကက္သားဖက္ထုပ္တစ္ပြဲနဲ႔ ႏွမ္းဆီဆမ္းဖက္ထုပ္တစ္ပြဲ ခ်ေပးပါ။ ၿပီးေတာ့ အရံဟင္းေလး ႏွစ္ပြဲသံုးပြဲေလာက္"

"ဟုတ္ကဲ့၊ ရပါတယ္ဗ်"

လူငယ္ေလးက ျပန္ထူးလိုက္ကာ လက္ဖက္ရည္ခြက္ႏွစ္ခြက္ လာခ်ေပးသည္။

ခ်ူယြမ္က ၿပံဳးရင္း ထိုလူငယ္ေလးအား ေမးၾကည့္လိုက္၏။

"စီးပြားေရးေရာ အဆင္ေျပရဲ့လား"

"ေျပပါတယ္ခင္ဗ်၊ အရင္ကထက္ အမ်ားႀကီးအဆင္ေျပလာတာ"

ထိုလူငယ္က စားပြဲကို ကြၽမ္းက်င္သြက္လက္စြာ သုတ္ရင္း ဆက္ဆိုလာ၏။

"ေရႊၿမိဳ႔ေတာ္ထဲမွာ ေရျခားေျမျခားကေနလာတဲ့ ကုန္သည္ႀကီးေတြ တစ္ေန့တစ္ျခား မ်ားလာတယ္။ ညဘက္ေရာက္ေနရင္ေတာင္ လူစည္ေနတုန္းပဲ။ ကြၽန္ေတာ့္အေဖ အလုပ္လုပ္တုန္းကဆို ဒီလိုအခ်ိန္ႀကီးမွာ ဘယ္လိုလုပ္ ေဖာက္သည္ေတြ လာေတာ့မွာလဲ။ အခ်ိန္နာရီ လိုက္ေၾကညာတဲ့လူနဲ႔ ၊ ဗိုက္ျဖည့္ဖို႔အတြက္ ညဘက္ မုန္႔ထြက္ရွာစားတဲ့လူေတြပဲ ရိွမယ္"