Twilight Promises

22

Awkward. Seriously? Hindi ganito ang inaasahang tagpo ang ineexpect ko nang magtapat si Marcus sa akin. Nakasakay kami ngayon sa sasakyan niya habang ang mga magulang namin ay magkakasama sa van na pagmamay ari nila Marus kasama sila Rochele. Sila Landon ay may kanya kanyang sasakyan kasama sila Sab. Nang hindi ko na makayanan ang tahimik ay binuksan ko na ang stereo at sakto naman na gustong gusto ko ang kanta na tumutugtog. I glanced at Marcus who is seriously driving habang nakakunot ang mga kilay nito. Sa lahat ng nag graduate siya itong parang pinagbagsakan ng langit dahil sa hitsura niya. I cleared my throat before I say something.

"Swifties ka rin pala mahal na hari." Komento ko upang pagtakpan ang kabang nararamdaman ko dahil dalawa lang kami sa sasakyan niya. Sinulyapan muna niya ako bago nagsalita.

"I downloaded her songs since I know she's your favorite singer." He simply said.

Favorite pa nga.

I scratched the tip of my nose before I response. "Talaga ba? Akala ko kasi nag iba na ang taste mo sa music." Last time I check ay RnB ang genre na madalas niyang patugtugin sa tuwing magkasama kami.

"Many things have changed, panget. Pero alam mo kung ano ang hindi nagbago?" Mahinang tanong niya.

It hits me, totoo naman kasi ang sinabi niya sa tagal ng panahon na lumipas marami na nga ang nagbago sa amin dahil sa naging desisyon ko at pagiging makasarili but still he remained patience. His patience is not a joke towards me. I swallowed the lump in my throat before I response.

"A-ano?" Utal kong sagot habang nakatingin sa labas na siyang dahilan kung bakit malaya kong mapagmasdan ang malawak na kalangitan sa labas.

"My feelings for you since we were kids." He calmly said na parang natural na natural lamang sakanya ang pagsasabi ng nararamdaman niya sa akin. Iba talaga kapag mayaman, masyadong malakas ang loob. I silently cursed dahil sa biglang pagbilis ng takbo ng pintig ng puso ko.

Again for the second time, stunned is understatement after what I've heard from him. Ramdam na ramdam ko ang pag akyat ng dugo sa mukha ko at ang malakas na pagtibok ng puso ko, kapag ako talaga inatake Marcus, panagutan mo ako. Charot.

"Weh? Sure ka na diyan? Bully ka kaya noon!" Sabi ko gamit ang malakas na boses upang pagtakpan ang hiya na nararamdaman ko. Ano ba naman itong si Marcus, walang pinipiling lugar dito pa talaga sa sitwasyong wala akong kawala.

"Don't you know the term defense mechanism? Atsaka hoy panget, mas bully ka sa akin noon. Excuse me sa pagtatapon mo sa akin ng mga gagamba kapag binibisita kita." Sumbat niya habang nag u-uturn na dahil sa wakas after almost three hours ng byahe ay nakadating na rin kami sa resort. Nauna siyang bumaba ng sasakyan kaya nawalan ako ng pagkakataon na sumagot sa paratang niya. 

"Excuse me rin. Hoy, mahal na hari sino naman kaya sa atin dito ang palaging tinatakpan ang ilong ko kapag natutulog, aber?" Akusa ko sakanya sabay crossed arms. Kanina lang ang tamis tamis ng mga salitang sinasabi niya, huh.

"Masyado kasing takaw pansin ang ilong mo. I did you a favor actually, ikaw na nga ang tinulungan upang tumangos iyang ilong mo ikaw pa ang galit." He said a matter of fact dahil isa sa mga insicurites ko ay ang medyo hindi kagandahan kong ilong, papasa pa rin naman siya sa pigging matilos pero mas matilos nga lang ang kay Marcus, well nobody's perfect nga kasi diba?