Twilight Promises

33

It's true when I said Marcus get's what he wants. Katulad na lamang kagabi na wala itong kahirap hirap na kumbinsihin si Tita Janeth na dito na lamang ako magpalipas ng gabi. Sumabay pa si Jonas na bunsong kapatid niya sa pangungumbinsi sa akin, sino ba naman ang makakaresist sa kabibohan ng batang iyon. Nagmana sa kakulitan ng kuya niya. Kaya't heto ako ngayon ay nakahiga sa malambot na malambot na kama ng mga King. Dahil sa pagiging komportable ko ay hindi ko namalayan na mag aalas syete na pala ng umaga kaya't naman tumayo na ako upang mag hilamos para makauwi na din at linggo na rin at bukas lang ay may pasok na naman.

Saktong pagkatupi ng kumot na ginamit ko ay siya namang bukas ng pintuan at iniluwa nito si Tita Janeth na agad na ngumiti pagkakita sa akin.

"Good morning, anak." Masiglang bati nito habang may suot suot na puting apron. She's too beautiful to wear an apron.

"Good morning din po t-tita. P-Pasensya na po at na late po ang gising ko." Nakayukong saad ko habang inilagay ang nahulog na hibla ng buhok sa kabilang tenga ko. I heard her chuckled kaya napaangat ako ng tingin.

"My goodness. You're so cute. Your parents are really lucky to have you. C'mon, ipagluto natin ang mga bordagols."

I smiled because of she what she has said kaya naman minadali ko na ang sarili ko at isinuot na ang slippers na ipinahiram ng kasambahay ng mga King. "Yes, po tita!"

Sa kusina habang naghihiwa ng mga ingridients na lulutuin namin ay panay ang kwento ni Tita sa naging buhay nila sa America.

"Jonas was so quiet when I gave birth to him pero habang lumalaki siya ay tumitigas na rin ang ulo nito. Masyado kasing inispoiled ng kuya nito kaya ayon. Hindi ko naman mabawal dahil sa sitwasyon namin ngayon. If it's just Miguel is here, I know his capabilities to discipline his child as a father. Katulad ng pagdidisiplina niya kay Marcus noon."

Tita Janeth said while she is sautéing her mixed vegetables for her omellete while having painful gaze at her eyes. I stared at her a couple of minutes before I realized na hindi lang pala si Inay iyong nahirapang magpalaki ng mga anak na mag isa. Tita Janeth suffered so much as well.

Because of her contagious emotion on her eyes ay hindi ko na napigilan na yakapin siya sa likod kagaya ng pagyakap ko kay Inay noon sa tuwing nakikita kong nahihirapan ito dahil sa pagkawala ni Itay. I felt her stiffened because of my sudden action, then she held my hands.

I didn't say anything dahil wala akong alam sa pinagdaraanan nila ni Inay ngayon at ang tanging magagawa ko lamang ay iparamdam sakanila na may makakasama sila pagsubok na ito.

"I'm jealous now, mom." Marcus snorted out in the middle of somewhere.

Agad akong humiwalay kay Tita at nagkunwaring may inaayos sa may mga cabinet upang pagtakpan ang hiya ko. Baka ano na naman ang isipin ng mahal na hari.

"Oh Marcus, your timing is perfect. Irene and I prepared the breakfast. You take a shower na and call your brother, so we can eat." Masiglang saad ni Tita. I'm thankful dahil kahit papaano ay gumaan ang pakiramdam niya.