အကြွေစေ့လေးတစ်စေ့ [Completed]

အပိုင်း၁၀၀[U]

一个钢镚儿(A lucky coin)

အပိုင်း၁၀၀

အစက ချူးယိ၏ အာရုံအများစုမှာ ယမ့်ဟန်ခန္ဓာကိုယ် အပေါ်တွင်သာ ရှိနေပြီး ၊ ကျန်နေသည့် အာရုံနည်းနည်းကို ယမ့်ဟန်အစား ဦးလေးယမ့်ကို လေ့လာဖို့ ချန်ထားခဲ့သည်။တစ်ခြားအကြောင်းအရာများကို သူ စဥ်းစားနေဖို့ မအားပေ။

အခုမှ ရုတ်တရက်ကြီး အသိပြန်၀င်လာရာ ၊ နောက်ကျနေသည့် စိုးရိမ်မှုများက ချက်ချင်းဆိုသလို သူ့နောက်ကျောအား ချွေးများဖြင့် စိုရွှဲသွားစေသည်။

ဦးလေးယမ့် ခေါင်းလှည့်ကြည့်လာသည့် အချိန်၌ ၊ ယမ့်ဟန်က သူ၏ လက်က်ို ဆုပ်ကိုင်ထားပြီး အရိုးချိုးသိုင်းကွက် လေ့ကျင့်နေသည်ကို ထပ်ပြီး တွေးမိသွားရာ......မင်းတို့နှစ်ယောက်က come out လုပ်တာလည်း လုပ်ပေါ့ ၊ ဘယ်လို့ဖြစ်ပြီး တရားရုံး တံခါးမကြီးအထိ လာပြီး ရှိုးလာပြနေကြတာလဲဟု ဦးလေးယမ့် ထင်သွားမလားတော့ မသိပေ။

အရမ်းကို ရဲတင်းနေတာပဲ။

ချူးယိမှာ ယမ့်ဟန်ကို စိုက်ကြည့်နေမိပြီး ၊ စိတ်ခံစားချက်များက နိမ့်လိုက် မြင့်လိုက်ဖြင့် အမျိုးမျိုး ပြောင်းလဲနေကာ ၊ အချိန်အတော်ကြာသည်အထိ စကားပင် မပြောနိုင်တော့ပေ။

"နှစ်လှမ်းလောက် လျှောက်ကြည့် ၊ ငါ ကြည့်ကြည့်မယ်"

ယမ့်ဟန်က ရယ်၍ ပြောလိုက်သည်။

"လမ်းလျှောက်လို့ ရသေးလား?"

"မင်း သတ်,သတ္တိရှိရင် ခေါင်းလှည့်,ကြည့်လိုက်လေ"

ချူးယိက ပြောလိုက်သည်။

ယမ့်ဟန်က ကျစ်ခနဲ တစ်ချက် စုတ်သတ်လိုက်ပြီး :

"မဟုတ်တာတွေ တတ်နေပြီပဲ"

ချူးယိမှာ ရယ်လိုက်မိသည်။

ယမ့်ဟန်မှာ ခေါင်းလှည့်မကြည့်ရဲပေ။ဦးလေးယမ့်က အခု ၀င်သွားပြီဆိုတာကို သိနေတာတောင်မှ ၊ စောင့်ရှောက်ရန် လိုက်လာပေးသည့် ကားလည်း မောင်းထွက်သွားခဲ့ပြီ ဖြစ်တာတောင်မှ ၊ သူ ခေါင်းလှည့် မကြည့်ရဲပေ။