လူတိုင်းဟာ အချိန်ဆွဲမနေတော့ဘဲ ဒုတိယအထပ်တက်ရန် ပြင်တော့သည်။သူတို့ဟာ ဝမ်ရိပေါ်ပြောသည့် နေရာအတိအကျအတိုင်း ရပ်လိုက်တဲ့အချိန်မှာ ချက်ချင်းဆိုသလို သူတို့ရှေ့တည့်တည့်တွင် လှေကားကို မြင်လိုက်ရသည်။
လှေကားဟာ အနီရောင်တောက်နေပြီး သွေးတွေပေနေသလို ကြောက်မက်ဖွယ်ကောင်းလှသည်။သို့သော် ဘယ်လောက်ကြောက်ကြောက် ဒီကနေဘဲ တက်ရမှာမို့ အံကြိတ်ကာ တက်ရတော့သည်။
တချို့ကျောင်းသားတွေက ပုန်းနေသည့်ကျောင်းသားတချို့ကို သွားခေါ်ကြသည်။ဒါပေမဲ့လည်း ပုန်းမြဲပုန်းနေကာ မလိုက်သည့်လူအရေအတွက်ကလည်း တော်တော်များသည်။ထိုထဲတွင် ဆရာဆရာမတွေတောင် ပါသေးသည်။
အချိန်ကလည်း နှစ်နာရီပြည့်တော့မည်ဖြစ်ကာ လူတိုင်း လှေကားပေါ်ကို လျင်မြန်စွာ တက်ကြလေသည်။သို့သော် လှေကားထစ်ပေါင်း တစ်ရာကျော် ရောက်လာတာတောင် ဒုတိယအထပ် မရောက်လာနိုင်သေးပေ။
"လှေကားတွေက တစ်ထောင်လောက် ရှိနေတာလား"
ဆက်တက်ရန် အားမရှိတော့သည့် ရှောင်းကျန့်က ညီးညူးနေသည်။သူပြောတာကို အားနည်းသည့် မိန်းကလေးတွေကလည်း ထောက်ခံကြသည်။
"ပထမအထပ်ကလို လှေကားကလည်း ဝင်္ကပါဖြစ်နေမယ်ထင်လား"
အမွှာအကြီးကောင် ဖုရိက တွေးဆဆနဲ့ ပြောလာသည်။ထို့ကြောင့် လူတိုင်းအကြည့်က ဝမ်ရိပေါ်ဆီ ရောက်လာသည်။
သူတို့အကြည့်တွေကို ရှောင်းကျန့်မျက်နှာ တစ်ကမ္ဘာတည်နေတဲ့ ဝမ်ရိပေါ်က သတိမထားမိပေမဲ့ ရှောင်းကျန့်ကတော့ သတိထားမိလေသည်။
"ဟိတ်....ငါ့ပေါ်ပေါ်လေးက ဉာဏ်ကောင်းရုံလေးဘဲ....အကြားအမြင်ဆရာမဟုတ်ဘူး....ဘယ်လိုလုပ် သေချာသိမှာလဲ...ဟုတ်တယ်မလား ပေါ်ပေါ်"
"အွန်း"
ဝမ်ရိပေါ်က ခေါင်းညိတ်ထောက်ခံလိုက်သည်။အခုလှေကားက ဝင်္ကပါမဟုတ်တာကို သူသိပေမဲ့ သူ့အချစ်လေးက သူမသိဘူးလို့ ပြောထားမှတော့ သူလည်း ပြောပြနေစရာအကြောင်း မရှိပေ။
အခြားလူတွေကလည်း ဝမ်ရိပေါ်က မသိဘူးဆိုမှတော့ ဆက်မကြည့်တော့ဘဲ လှေကားပေါ်ကိုသာ တက်တော့သည်။
YOU ARE READING
Ding-dong(Season 1)(Completed)
Fanfictionရှောင်းကျန့် "အားး.....ရိပေါ်....ငါသရဲကြောက်တတ်တယ်...ငါ့ကို ဖက်ထားပေး" ဝမ်ရိပေါ် "ကိုယ်ကလည်း သရဲဘဲလေ" ရှောင်းကျန့် "......"
